دست به قلم های رجوی که کم کم متوجه شده اند که تکرار مکرراتشان چقدر خواننده هایشان را خسته و منفعل میکند، این بار خواسته اند که از در نمایشنامه نویسی وارد شده و این نمایش بنام " رای بدهیم یا نه؟"، را با یک هنرپیشه ی با نقش مثبت؟! (بعنوان بازتاب دهنده ی افکار ضد میهنی ومالیخولیایی رجوی) آغاز کرده و نقش منفی نمایشنامه را به شخصی بنام علی داده اند که با وجود قبول نابسامانی های موجود، بازهم قبول نمی پذیرد که درانتخابات شرکت نکند!
اصرار از هنرپیشه ی با نقش مثبت وانکار ازطرف علی با نقش منفی، بالاخره به نتیجه ی دلخواه رجوی رسیده واین بار هم " آخر شاهنامه " بخیر وخوشی گذشته و فرقه ی رجوی- مثل همیشه ی تاریخ 40 ساله ی خود – پیروز این بحث وجدل می شود ومشکلات فرقه ی رجوی حل شده وطرف بحث درعرض یکی دودقیقه قانع میشود که حق با رجوی هاست وشرکت در انتخابات فایده ای ندارد واین بحث وجدل ها با شادکامی بازیگر اول (باند رجوی) با خیر وخوشی پایان می یابد!
علی قانع میشود که رئیس جمهوری درایران کاره ای نیست و بنابراین میپذیردکه درانتخابات شرکت نکند!
اما سئوال از باند رجوی این است، اگر رئیس جمهور درایران کاره ای نیست، چرا اینهمه در راه ایجاد انتخابات سنگ هایی میاندازید که سیل ویرانگر حضور خلق، وقعی باین سنگ های حقیر رجوی نگذاشته وهمه ی آنها را با خود حمل کرده وخرد ومتلاشی شان میکند؟!
باری!
در پایان این بحث یک طرفه، باند رجوی، با احساس پیروزی خیالی، چنین مینویسد:
" دورر نیست روزی که همه مردم ستمدیده ایران از هر قشری به همت فرزندان غیور خود در ارتش آزادیبخش ملی ایران رأی نهایی خود را داده و تار و پود این رژیم را در هم پیچیده و به رهایی و آزادی و حق حاکمیت واقعی خود برسند. به امید آن روز ".
یعنی ما درآینده ی نزدیک با استقرار مناسبات موجود در رجوی در داخل کشور، دیگر مشکلاتی بنام صیانت از همسر وفرزند، کسب وکار، تحصیل، مشکلات اعتراضات مدنی ودرخواست حقوق شهروندی نخواهیم داشت؟!
چه دنیای سوت وکور ودنجی!!
اگر رجوی کمی هم لطف کند ومارا مجبور به شرکت درنشست های حوض، دیگ، فاکت نویسی واعتراف به " ج " نکند، عجب خروپفی خواهیم کرد!!!
فرید