اطمینان دارم تمامی آنانی که برنامه های اخیر فرقه رجوی را در ویلپنت پاریس دنبال میکردند در یک زمینه متفق القول هستند که تعداد ایرانیهای حاضر در سالن بسیار کمتر از ادعاهای سران فرقه بوده، این موضوع چنان در میان خود اعضای گروه افتضاح بالا آورد، که سران فرقه مجبور شدن به زبان مجریان خود در برنامه های تلویزونی مدعی شوند، که حضور اقلیت حاضر در سالن از میهمانان کشورهای سوریه- عراق و افریقا بدلیل سمپاتی انها به گروه رجوی بوده، هر چند تعداد این افراد بیش از ادعای آنهاست. اما اقدام اخیرا، مرا یاد خاطره ای انداخت که حیفم آمد تا آنرا بیان نکنم.
در سال 1372 فرماندهان جیره خوار رجوی تمای نیروها را در سالن های تجمع گرد آورده و فرمان صادر کردند که قرار است رژه عظیمی در حضور سرکرده جلاد فرقه برگزار شود. البته هدف اصلی از راه اندازی آن سیرک بیشتر عقده گشایی رجوی از باب قدرت نمایی بوده و می خواست خودی در مقابل دوربینهای خارجی بطور خاص خبرگزاری سی ان ان که قرار بود آنها نیز حضور داشته باشند نشان بدهد. پس از مدتها کار اجباری برای آماده سازی تانکهای زوار در رفته که توسط صدام هدیه شده بود. سر انجام روز رژه در مقابل رجوی ملعون فرا رسید من در آن زمان توپچی تانک تی 55 بودم، ابتدا در گروه زرهی ها در موضع توپچی وارد خط رژه شدم وقتی به انتهای خط رسیدیم متوجه چندین خودرو ایفا شدم که فرمانده آن زمان گروه بنام علی اکبر انباز (با نام مستعار یوسف) فرمان داد تا سریعا سوار آن خودروها شده و از طریق جاده پشتی منتهی به خیابان 400 که ابتدا خط رژه بود منتقل شویم. آخه چون تعداد نیروهای فرقه بسیار کم تر از حد ادعای آنها بود مجبور بودن خلاء کمبود نیرو را با مایه گذاشتن از جان ما تامین نمایند. و جالب اینکه به محض رسیدن به ابتدای پیست رژه باید سریعا لباسهای خود را تعویض و با گروههای دیگر وارد خط رژه شویم! یادم هست آنروز بنده و سایرین حداقل 14 بار این مسیر را طی و چندین بار مجبور به تعویض لباس شدم. حال در سیرک ویلپنت هم چون نیرو کم داشتند.ایادی فرقه فرصت را از دست نداده و با بکارگیری تجربه جعل نیرو سعی کردند بجای ایرانیان از مردمان کشورهای حاشیه خلیج – شاخ افریقا – اروپای شرقی – و حتی امریکای جنوبی آنان را تحت عنوان هم وطنان ایرانی جا بزنند. و اینگونه است که جاعلین فرقه رجوی بیش از هر روز دیگر خود را در نزد ایران و ایرانی خار و زبون می کنند.