از آلبانی بدون مقدمه

از آلبانی مینویسم، بدون مقدمه، از همانجایی که جداشدگان مجاهدین خلق بی دفاع رها شده اند.
آیا وجدانهای بیداری هنوز پیدا میشوند که صداها را بشنوند.
چند سالی است که کسی را نیافته ایم که صدایمان را بشنود. بارها با صدای بلند از جوامع بین الملی کمک خواستیم، ولی دریغ از یک پاسخ حتی منفی که بفهمیم کسی هست.

میخواهم دیگر بار سر مسائل مالی این افراد بنویسم و اینکه حتی هزینه درمان هم ندارند. میخواهم از شبهایی که بدلیل نداشتن پول نتوانستند سر پناهی داشته باشند وغذایی برای خوردن پیدا کنند بنویسم. راستی باعث و بانی این دربدری کیست؟
از نظر من کسی نیست جز مریم رجوی و فرقه اش و البته با کمک کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان در آلبانی. به چه صورت؟ خیلی ساده میتوان به این موضوع پی برد. ابتدا سازمان مقداری هر چند ناچیز کمک میکرد، بعد بتدریج آن را کم کرد و برخی را بهانه تراشید و قطع کرد و در نهایت هم به نقطه ای رساند که دیگر نمی شد با آن امورات روزانه را گذراند.
در این بین وقتی به کمیساریا مراجعه میکردیم آنها هم سر میدواندند. طبق قرائن و شواهد میبینم که سر این مسائل کمیساریا هیچ فشاری به مجاهدین خلق نمیآورد و در نهایت با تلاش فراوان همانطور که می دانید کمیساریا میخواهد کمک کند.
ولی دم خروس همینجا بیرون میزند. به چه صورت؟ به این شکل که کمیساریا هم آمده همان مقدار کمی که مجاهدین خلق میدادند را تصویب کرده و البته از پناهنده های رها شده تعهد و امضا میگیرد که دیگر نباید از مجاهدین خلق پول بگیرند. البته چند نفر مزدور هستند که برای خدمات جاسوسی می گیرند.
به نظر شما آیا این وسط تبانی وجود ندارد؟ بی شک پاسخ مثبت است. مجاهدین خلق دارند خط خودشان را پیش میبرند و کمیساریا هم دقیقا با آنها همسو شده است. یعنی سازمان ابتدا مبلغ مستمری را تا توانست کم کرد و حالا کمیساریا هم همان را مبنی قرار میدهد در حالیکه مستمری پناهندگی طبق قوانین بیش از این است.
در این باره سخنها دارم و به آنها خواهم پرداخت. امروز فقط خواستم بگویم ما که کور نیستیم و این تبانی مجاهدین خلق را به گوش وجدانهای بیدار می رسانیم.
چرا نمیگذارند زندگی عادی خودمان را داشته باشیم؟ از هر آنکس که صدای ما را میشنود کمک می طلبیم. آیا پاسخ دهنده ای یافت میشود؟

شاهین نجفی – نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی