رسانه های رجوی درستایش از خودشان- که چاره ای غیر ازاین هم ندارند – دست ازتمرین انشاء نویسی وتبلیغ فرقه ی بدنام خود برنمیدارند.
دریکی ازاین مدیحه سراهای خوش دلخوشنک آمده است:
” انقلاب اما راه خود و آلترناتیو مطلوب خود را جستجو می کرد و اولین نشانه های هدف گرفتن کل کشتی نظام از طرف مردم آگاه، اصلاح طلبان قلابی را به صرافت انداخت که بهتر است به فکر نجات کل نظام باشند تا خود نیزغرق نشوند! آنان سراسیمه از هرگونه همسویی با مجاهدین به عنوان نیروی سازمانیافته برانداز تبری جستند…!”
اولا آنچه موجود است، نه انقلاب که اعتراضات پراکنده ایست که وجود دارد والبته که خواست های منطقی این نوع تظاهرات، مورد تایید هرانسان آزاده و وطن دوستی است اما تظاهرات بقصد ایجاد شورش های کور، با رغبت اکثریت مردم مواجه نیست.
ثانیا، جناح مورد انتقاد شما، خود را بدین خاطر” اصلاح طلب” مینامند، که خود را بخشی ازحاکمیت یا اقلا حاکمیتی های حاشیه نشین میدانند وطبیعی است که علاقه ای به شورش های این چنینی ندارند.
آنها با اصلاح طلب خواندن خود، مرز خود را با براندازان جدا میکنند وکاری مغرضانه انجام نمیدهند.
البته، این نوع برخورد من با اصلاح طلبان بدان معنی نیست که از هیچ یک ازآنها انتقادی ندارم و آنها را دریک خط میبینم.
من شخصا با اصلاح طلبانی که خوشبختانه شمارشان اندک است ولی مثلا میخواهند برای خوشنودی آمریکا، ایران حضوری درسوریه نداشته باشد، ابدا موافق نیستم.
آنها درامید بستن زیادی برای سرعقل آوردن آمریکا، دچار خوشبینی زیاده ازحد هستند!
سپس:
“…پس از عقب نشینی خفت بار و خائنانه اصلاح طلبان قلابی، کنجکاو تر از گذشته به دنبال الگوهای سازش ناپذیر و راهنما می گردند و اینجاست که نقش راهگشای پیشتازان قهرمان در اشرف و لیبرتی را پیش روی خود می بینند. آنها دیگر گوششان به موعظه ها و وعده های سرخرمن اصلاح طلبان قلابی بدهکار نیست…”.
دنبال هرچیز هم که بروند، ابدا به ذهنشان هم نمی رسد که یادی ازشما- که رهبرتان در خودفروختگی ازچهره های کم نظیر تاریخ ایران هستند – بکنند!
این مردم ضمن حساب وکتابی که با خود میکنند، براحتی میتوانند درک کنند که تکیه به سازمانی که عزیزترین افرادش را هم میکشد ومیفروشد، شرط عقل نیست وبنابراین ازاین بابت، آسوده خاطر باشید.
مردم هنوز آنچنان درتنگنا قرار ندارند که مثلا ازدست عقرب به افعی پناه ببرند و با توجه به روحیاتی که ما ازنزدیک با آن آشنا هستیم، چنین پناه بردنی هرگزدرکار نخواهد بود.
ونیز:
“… به باور من اما مهمترین علت را باید در فعالیت های کانون های شورشی هزار اشرف در داخل کشور بویژه بعد از هجرت بزرگ رزمندگان آزادی به آلبانی و تمرکز تمام انرژی آنها جهت گسترش این کانون ها جستجو کرد. حرکات دیوانه وار و جنون آمیز مزدوران اطلاعات آخوندی با صرف هزینه های سرسام آور برای ضربه زدن به مجاهدین مستقر در آلبانی مؤید همین واقعیت است. این دست و پا زدنهای مذبوحانه البته نه تنها دردی از رژیم ولایت فقیه درمان نخواهد کرد، که به اعتبار و جایگاه مقاومت هم خواهد افزود”.
بارها بشما تذکر داده شده که این هجرت بزرگ، ماحصل تلاش خانواده ها برای رهاندن فرزندانشان از خطرهای عراق بود وگرنه رجوی تا آخرین لحظه نمیگذاشت که چنین شود.
اگر واقعا این هجرت بزرگ برای سازمان شما خوب بوده، علت فحاشی های مداوم شما برعلیه خانواده های گرفتار چیست؟!
اگر موفق شده اید، بدون درنگ بیانیه ای صادر کرده وازخانواده ها تشکر کنید.
اما آلبانی جایی نیست که بشود درآنجا نیرو جمع کرد و حکومت ایران را برانداخت!
با این وجود شما اقدامات دیجیتالی سرنگونی را انجام میدهید که دراین مورد تجربه ای موفق موجود نیست و” ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی”.
انقلاب درخیابان های هرکشور مفروض وبدست اکثریت مردم بوقوع میپیوندد و بنابراین نمیشود که درگوشه ای ازآلبانی خود را منزوی کرد ودرایران انقلاب کرد.
سیروس غضنفری
عضو نجات یافته ازتشکیلات رجوی