اصول پوشش طبق کتاب «مژگان پارسایی» سوگلی رجوی

مریم قجر می خواهد بازهم بالای سن بایستد تا طبل توخالی به اسم منشور ۱۰ ماده ای را تبلیغ کند.
آخر یکی نیست به این احمق بفهماند که هر منشوری سه ضلع داره نه ۱۰ ضلع. تازه آن هم چیزهایی که رجوی و دار و دسته اش سر سوزنی قبولش ندارند.
از جالب ترین هایش می گویم:
سیستم، سیستم بلوک شرق بود والسلام که پیراهن های مردان باید این شکلی و این رنگی باشد. شلوارها باید فلان مدل، جیب هاش باید این شکلی، پیراهن باید آنقدر بلند که اگه از شلوار در آمد تا نزدیک زانو باشد، حتی سر گشادی یا تنگی سر پاچه شلوار هم کتاب مخصوص داشتند که دست سوگلی رجوی «مژگان پارسایی» بود.
اینها و هزار حرف دیگر سر لباس مردانه بود، لباس زنان که خودش داستان دیگری دارد.
طرح لباس باید جوری باشد که فلان و بهمان نشود، پشت پیراهن همه زنان هم باید ده لایه
چسب خیاطی باشد.
زنان بلااستثنا همه قوز کرده، به شکل مشمئز کننده ای شلخته که حتی صورت خودشان را هم نمی شستند «که مبادا یک وقت کسی تحریک شود».
مردان حق نداشتند با لباس آستین کوتاه در محوطه باشند. یکی از جرم های تشکیلاتی داشتن پیراهن یا تیشرتی بود که اندازه خودت باشد.
وقتی کمی به سر وضع ظاهری خودت می رسیدی حالا مثلا اطو زدن لباس، اصلاح صورت به روشی که طبق کتاب «مژگان پارسایی» نبود یا حالت موی سر مردان باید خودت را برای حرف های مزخرف آماده می کردی.
آن وقت این بی همه چیز آمده از آزادی پوشش دفاع کند. واقعا به شکل عجیبی خنده داره است. الان یادم می آید در زندان اشرف سال ۸۸ مثلا موزه درست کردند و از عکس های ایران برای چند زن که در شلوغی روسری اونا افتاده بود مقنعه گذاشتند. آن موقع صنعت فوتوشاپ در فرقه آن قدر پیشرفت نکرده بود و کامل می شد فهمید که به قول امروزی ها پروتز است!
کیومرث آزاد
اسیر آزاد شده فرقه رجوی