زنانی که اخیراٌ خودشان را از چنگال فرقه رجوی نجات دادند، جای تبریک دارد. زنان در داخل تشکیلات فرقه رجوی با روش های متعدد به شدت سرکوب می شوند. توی تشکیلات برای زن جماعت اولاٌ حجاب اجباری بود.
مریم و مسعود رجوی به اسم انقلاب ایدئولوژیک طلاق را بر زنان و مردان تحمیل کردند، خانواده ها را از هم جدا کردند. مفهوم خانواده در درون تشکیلات جایگاهی نداشت، اگر به عنوان یک ناظر بی طرف و منصف به وضعیت زنان در جمهوری اسلامی در مقایسه با زنان داخل تشکیلات نگاهی بیاندازیم باید بگویم در ایران وضعیت زنان هزار بار بهتر از زنان فرقه رجوی است.
نگاه رهبری فرقه نسبت به زنان ابزاری و لذت جویانه است. به اقرار تعدادی از زنان که از داخل مناسبات فرقه ای به دنیای آزاد وصل شدند به صراحت گفتند که رجوی با زنان در بند چه نوع تنظیماتی را بر قرار می کرد به بیان دیگر در ایدئولوژی فرقه ای از فکر و عواطف و احساسات زنان سوء استفاده می شد و از سوی دیگر به عنوان نیروی کار مورد استثمار تمام عیار قرار می گرفت که در تاریخ واقعاٌ بی سابقه است.
متاسفانه رهبران فرقه تروریستی رجوی به بهانه هویت بخشیدن به زن، هژمونی را در چارچوب تشکیلات به زنان داده اند و به ازاء اش برای رسیدن به اهداف کثیف، هویت انسانی را از زن گرفتند و از آنها ابزاری دوگانه ساخته اند در قالب شورای رهبری. به دیده کالایی دیدن و از سوی دیگر به عنوان عامل سرکوب برای لایه های پایین تر در هرم تشکیلاتی بکار گرفته می شدند.
چند نمونه از محدویت های اجباری که برای زنان وجود داشت را اشاره می کنم، استفاده از هر گونه وسایل آرایش در تشکیلات برای زنان ممنوع بوده است، زنان را به کارهای سخت وا می داشتند تا چهره زنانه آنها سخت و زمخت نشان داده شده و زیر گرمای سوزان عراق تا آفتاب سوز شده و حالت زنانگی را از دست بدهند، جداسازی جنسیتی شدید برای زنان، در محلی که زنان به عنوان آسایشگاه سکونت داشتند را با دیوارهای بلند و روی دیوار را شیشه کاری نموده و ایضاٌ با سیم خاردار پوشش می دادند مانند زندان از آنان نگهداری می کردند، در درون تشکیلات ضابطه گذاشته شده بود. تردد زنان در سطح قرارگاه و مقرات دو نفره باشد اگر غیر از این مشاهده می شد با آن فرد برخورد تشکیلاتی می کردند، ورزش زنان در مکان های سرپوشیده انجام می شد، ممنوعیت سوار شدن زنان به خودروی مردان و بالعکس، به اجبار زنان را وادار می کردند که با مردان برخورد خشنی داشته باشند، در آوردن رحم زنان شورای رهبری یکی دیگر از ظلم هایی است که بر آنان روا داشته اند، در قرارگاه اشرف پمپ بنزین را زنانه و مردانه کرده بودند و بسیار موارد دیگر که مجالش نیست یک به یک به آن اشاره کنم، قوانین سخت و طاقت فرسایی که در طی بیش از سه دهه گذشته به زنان در تشکیلات فرقه ای تحمیل شده است.
یعنی برده داری نوین از زن در قالب یک ایدئولوژی فرقه ای در عصر ارتباطات، که تمامی ابعاد وحشتناک اش هنوز هم برای مردم روشن نیست، به نظر می آید حتی زنان جدا شده هم نتوانستند تمامی زشتی های ظلمی که به آنان شده را به روشنی بیان کنند.
مریم قجر برای این که زنان را مهار کند و تحت کنترل تشکیلات نگه دارد هر بار طی صحبت هایش با مکر و حیله و با روش های متعدد و با اسم گذاری های خالی از محتوا مانند، زنان قهرمان اشرفی، هزار همردیف، شورای رهبری، و… همچنان آنان را در قفل و زنجیر نگه داشته است زنان هم متاسفانه در مقایسه با مردان در زمینه فرار دستشان کوتاهتر است و فکر می کنند محدویت هایی است نمی توانند به سادگی خودشان را آزاد کنند، اما این 5 زن طلسم مریم قجر را پاره کردند و خودشان از چنگ تشکیلات نجات دادند به تک تک آنها تبریک می گویم و در دنیای آزاد زندگی خوبی را برایشان آرزومندم.
گلی