فرقه تروریستی رجوی در ادامه نفاق و وارونه گویی هایش در فضای مجازی برای جذب عضو جدید خصوصا جوانان، زنان و دختران اقدام به انتشار مرام نامه های زیبا و فریبنده با موضوع حقوق زنان و آزادی های متنوع می نماید.
جا دارد در این مبحث توضیح دهیم زنان و مردان و خصوصا جوانان کم تجربه درصورتیکه طعم تلخ عضویت در فرقه را نچشیده و از دور نظاره گر آن بوده اند شاید به اشتباه و تردید افتاده و فکر کنند که مدینه فاضله ای را سازمان مجاهدین برای آنان می گشاید.
در حالیکه طبق تجربه شاهدین عینی از جمله جداشدگان از فرقه رجوی در درون تشکیلات مجاهدین نه آزادی عملی وجود دارد و نه اجازه فکر و اندیشه ای هست و اصالتا کسی حقوقی ندارد چه رسد به حقوق ویژه زنان و و آزادی های مشروع.
به همین دلیل در مباحث زیر سعی خواهیم کرد قوانین و ساختار های شکل گرفته ابداعی فرقه که اعضا را ملزم به اجرا نموده و تحت این قوانین هستند را برشمرده و تفاوت صد وهشتاد درجه ای آن را با ادعاها و مرامنامه های دروغینی که به نام اجرای حقوق زنان و اعتقادات خود بیان می کنند افشا نموده و حقایق را بازگو کنیم.
حقوق های ادعایی فرقه برای زنان
حق طلاق، اجازه پوشش آزادانه، ممنوعیت چند همسری، حق داشتن شغل و آزادی های اجتماعی و … در مقابل باید دید کدام از این موضوعات ادعایی در خود فرقه و در مناسبات فرقه ای آن اجرا می شود؟ بنا به اعتراف اکثریت شاهدین و جدا شدگان از فرقه بی حقوق ترین و مورد ظلم ترین اعضا در تشکیلات رجوی زنان و دختران بی پناهی هستند که ناآگاهانه و یا از روی اجبار روزگاری به تابعیت از خانواده یا همسر به آنها پیوسته اند.
در فرقه رجوی ازدواجی وجود ندارد، بچه ای وجود ندارد و زندگی خانوادگی در جریان نیست. متاهلین قدیمی هم بنا به دستور رهبر فرقه از سال ۱۳۶۸ از هم جدا شدند.
در فرقه رجوی حق تفکرو اندیشه ای نیست و هر چه است اجبار و آموزش برفدا کردن و قربانی کردن جسم و روح و انسانیت برای رهبر فرقه و پرستیدن بت گونه رهبراست.
آزادی پوششی وجود ندارد. و تمامی زنان و دختران موجود در تشکیلات چه مسلمان و غیرمسلمان مجبور به استفاده از پوشش اسلامی هستند.
علاوه بر پوشش اسلامی اجباری آنها حق استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی را نیز ندارند.
زنان حق استفاده از لباس های رنگی، لباس های غیر از فرم های مشخص اجباری و متنوع را ندارند. آنها شاد نیستند و شادی و خوشحالی نیز برای آنها ممنوع است.