چندی پیش گزارشی هرچند کوتاه، ناقص و فشرده توسط «شبکه چهار» انگلیس از عملکرد فرقه رجوی علیه اعضای خودش و گرایش‌های فرقه‌ای، تروریستی، تحجر و عقب‌ماندگی‌های تاریخی فرقه تهیه شد.
این گزارش مستند که همراه مصاحبه با اندکی از جداشدگان اخیر در کشور آلبانی بود باعث به‌هم‌ریختگی و تلاش‌های عجیب‌وغریب سران فرقه ازجمله مریم قجر شده است.
آن‌ها تا مرز خودکشی و دست و پا زدن‌های عجیب غریب سعی کرده و می‌کنند که تا سوز گذار و آتش گرفتن از گزارش مزبور را کمرنگ کنند.
و در خیالات خام و با شیوه‌های فاشیستی و سرکوبگرانه همیشگی خود فکر می‌کنند می‌توانند مانع افشاگری و نشر فجایع داخل فرقه شوند. لذا در مقابله‌به‌مثل سخیف و نازل خبرنگار «شبکه چهار» انگلیس را تهدید و اجازه حضور در کمپ ندادند و او را مزدور ایران! نامیدند در مقابل سعی کردند برنامه‌های متعدد، مجالس و دیدارهای سفارشی تهیه کنند و با صرف پول‌های هنگفت و اجرای قراردادهای تبلیغاتی با هزینه‌های کلان سفارش پخش در برخی کانال‌های آلبانی بدهند.
در قرن حاضر و در شرایطی که دنیا ازنظر دسترسی به اطلاعات و ارتباطات در حال گسترش روزافزون است شاید بتوان با پرداخت پول‌های هنگفت و دلار به دست آمده از تاراج نفت عراق، رشوه و حق سکوت داد و ملاقات سفارشی تدارک ببیند ولی بیهوده تلاش می‌کنند زیرا که هرگز نمی‌توانند مانع رسیدن صدای قربانیان و نجات‌یافتگانی شوند که بعضاً بیست‌تا سی سال در معرض شدیدترین برده‌داری عصر حاضر توسط فرقه بودند و با انواع و اقسام شکنجه‌های روحی و جسمی تحقیر و تهدید می‌شدند و سال‌ها زندانی و به‌دوراز جامعه قرار گرفتند.
شبکه «۴» انگلیسی و نجات‌یافتگان مگر چه می‌گویند؟
آن‌ها گوشه‌ای از لجنزار درونی یک «سکت» و فرقه را برملا نمودند؛ و تنها حقایقی ساده را گفتند. اینکه افراد درون کمپ اجازه ملاقات با خانواده‌های خود را ندارند.
اینکه اعضای مجاهدین پیر و فرتوت هستند و یکی‌یکی در حال مرگ هستند و در حالی می‌میرند که سران کمپ مانع ملاقات آن‌ها حتی در آخرین لحظات مرگ می‌شوند و اغلب بدون آنکه اقوام خود را ببیند یا تماسی با آن‌ها داشته باشند عمرشان به سر می‌رسد.
آن‌ها گفتند که جان بولتون و رودی جولیانی با دریافت دستمزد حداقل یک نمونه ۱۸۰ هزار دلاری از این سازمان مخوف و جانی حمایت می‌کنند. اما نگفتند که اکثر قریب به‌اتفاق حامیان مجاهدین در کشورهای مختلف در ازای دریافت مبالغ هنگفتی پول در مجالس و برنامه‌های سفارشی فرقه شرکت می‌کنند.
آن‌ها تنها توانستند با تعداد اندکی از جداشدگان اخیر مصاحبه نمایند.
ولی آن‌ها متأسفانه نتوانستند با صدها تن از اعضای فریب‌خورده و قربانی که در یک دهه اخیر از سازمان نکبت و تروریستی مجاهدین جدا شدند؛ و صدها تن دیگر که گروگان و قربانی هستند دیداری داشته و مصاحبه‌ای انجام دهند.
و نگفتند حداقل حدود ۱۰۰ تن از اعضای ناراضی این سکت مخوف به خاطر نجات خود و فرار از فرقه به قتل رسیدند یا خودکشی کردند.
و نتوانستند رنج سی چهل سال دوری خانواده‌ها از فرزندان به گروگان گرفته‌شده را به‌خوبی بیان کرده و افشا کنند.
و نگفتند که فرقه رجوی باید پاسخ خیانت‌ها و جنایت‌هایش را بدهد.
در اینجا بازهم به مجامع حقوق بشری و مدعیان حقوق بشر اعلام می‌کنیم چرا اجازه دیدار به خانواده‌های دردمند اعضای فرقه و تماس با فرزندان داده نمی‌شود؟
چرا اجازه مصاحبه آزاد با افراد داخل کمپ داده نمی‌شود؟ در داخل تشکیلات فرقه همچنان هستند بسیاری از افراد ناراضی و ناتوان که با مغزشویی‌های فرقه و عدم دسترسی به امکانات دنیای بیرون قدرت تصمیم‌گیری ندارند و با وضعیتی اسف‌بار روزگار می‌گذرانند.
در همین دو سه ماه اخیر تعداد زیادی از افراد به‌جان‌آمده خوشبختانه توانستند فرار کنند و بازهم از فضای متشنج، همچنان پلیسی و زندان گونه کمپ فرقه خبر دادند؛ و صحه بر تمامی افشاگری‌ها گذاردند.
آقایان عظیم میش مست، غلامعلی میرزایی، سعداله سیفی، بخشعلی علیزاده، علی هاجری، حسن حیرانی، موسی دامرودی، حسن شهباز، مالک بیت مشعل، غلامرضا شکری، محمود ممبینی، رئوف فرامرزی، منوچهرعبدی و بهمن اعظمی …
و خانم‌ها فرشته هدایتی زینب حسین نژاد، اخیراً و در آلبانی جداشده‌اند و بازهم این اسامی ادامه دارد.
و شرمساری‌های مضاعف بر سر و روی نامبارک و نحس فرقه که همچنان مذبوحانه تلاش می‌کند این خیل جداشدگان و خبرنگارانی که گوشه‌ای از زوایای پنهان و مخوف فرقه را برملا می‌کنند مزدور بنامد.
یادداشت از: مریم سنجابی