بعد از راه اندازی شوی پاریس اکنون زمان آن رسیده که قلم بدستان مزدور رجوی دست به کار شده و اندر باب پیروزی های خیالی مریم قجر داد سخن سر بدهند و قلم فرسایی کنند که دیدید ما چقدر پیروزی بدست آوردیم و مریم قجر هم اندر باب این بازی مسخره عنوان کند که دیگر دوران سرنگونی نزدیک شده و زمانی به سرنگونی باقی نمانده است البته جماعت رجوی از بس در اروپا درگیر در آوردن پول هستند که یادشان رفته حقیقتی هم در کار است اگر به عمق این مسئله نگاه کنیم هیچ دستاوردی برای مریم قجر نداشته و بیشتر مصرف داخلی برای اعضای نگون بخت رجوی در آلبانی داشت. اگر به حرفهای مریم قجر در برنامه اجلاس شورا و یا به مناسبت 19 بهمن توجه کنیم در خواهیم یافت که انگار وی قله های بزرگی را فتح نموده است. البته برای وی که آرزوهای خیالی در سر دارد این گونه فکر کردن برایش مهم است ولی نکته ای که وجود دارد هیچ حرف جدیدی در صحبت هایش نبوده است و هر بار شعار سر می دهد که باید حکومت ایران سرنگون شود و یا به زمان سرنگونی نزدیک شدیم و اباطیلی از این مدل. نکته قابل توجه این حرفها در این است که مریم قجر که تزی برای سرنگونی بعد از فروپاشی صدام و اشرف نداشت اکنون آویزان شعار کانونهای خرگوشی شده و فکر می کند می تواند با نوشتن چند شعار در ناکجاآباد حکومتی را سرنگون کند. نکته مهم خوابهایی است که مریم قجر هر شب می بیند و در طول روز آنرا تحویل نیروهای وارفته خود در آلبانی و اور می دهد. مریم قجر بعد از سرنگونی صدام و پیاده کردن ارباب جدید و آویختن به شیوخ مرتجع عربی فکر می کند می تواند این بار بدون سلاح به سرنگونی خیالی رجوی دست پیدا کند
اما واقعیت چیست و چرا مریم قجر خودش را به در و دیوار می کوبد تا حمایت آشکار دولت آمریکا را بدست بیاورد. او اکنون با لگد زدن به تمام گذشته سازمان و پا گذاشتن روی اصول بنیانگذاران تنها راه رسیدن به آرزوی خود را آویختن به غرب می داند و فکر می کند می تواند با کمک عمو سام به قدرت برسد. سازمانی که اینگونه لگد به گذشته بنیانگذاران خود می زند می تواند آینده ای در جامعه ایران داشته باشد و یا می تواند ادعای آزادی خواهی داشته باشد؟ فرقه رجوی همانند بقیه گروه های وابسته به غرب که تعداد شان هم زیاد است به تجربه بعد از مدتی مورد استفاده قرار گرفتن به دور انداخته خواهند شد و این کار را قبلاٌ انجام دادند اما چرا مریم قجر و دستگاه تبلیغاتی وی اصرار دارند که به پیروزی بزرگی دست پیدا کنند؟ چرا مانند مار به خودشان پیچیده و نعره سر می دهند که حکومت ایران دست به شیطان سازی علیه سازمان زده است؟ اگر شما معتقدید که این کارهای تبلیغی حکومت ایران برای آگاهی نسل جوان هیچ مهم نیست چرا به خودتان می پیچید و هر روز اطلاعیه داده و همه را مزدور و مواجب بگیر حکومت ایران معرفی می کنید؟ مگر خودتان را تنها آلترناتیو حکومت ایران معرفی نمی کنید پس چرا از نوشتن چند مقاله و افشاگری علیه خود ترس دارید؟ چرا در فرهنگ شما هر کسی که با شما نباشد باید به او فحش و ناسزا گفت؟ آیا افرادی مانند ترامپ و بولتون و جولیانی جنایتکار از دوستان شما به حساب می آیند و اگر کسی از شما انتقاد کند باید به عنوان مزدور معرفی شوند. دستگاه تبلیغاتی فرقه رجوی سعی می کند که در مقابل حرفهایی که خودش می زند به کسی جوابگو نشود ولی در جای دیگری اظهار می دارد که کسی جوابگوی پیگیری های ما در مورد فلان مسئله نبودند مگر شما به کسی پاسخگو هستید که شما را به حساب بیاورند. متاسفانه از بس فرقه رجوی دیوارهای قطور دور خود کشیده که حاضر نیست کسی را به حساب بیاورد و از بس اعضای نگون بخت خود را شستشوی مغزی داده که آنان نیز نمی توانند واقعیت موجود را درک کنند و چنان بار آمدند که باید با عینک دشمنی و بد خواهی به مردم نگاه کنند این است وضعیت همیشگی سازمان رجوی.
حال هر چقدر مریم قجر می خواهد اندر باب پیروزی های دروغین خود نعره سر دهد ولی باید بداند که کسی او را به حساب نمی آورد. عجز و لابه وی نیز به خوبی نشان از آن دارد که افشای ماهیت تروریستی رجوی دقیقاٌ به خال خورده است که او اکنون مانند مار به خودش می پیچد.
هادی شبانی