بهزاد صفاری نامی که از طرف باند رجوی، مشاور حقوقی مجاهدین خلق در آلبانی معرفی شده ، طی نامه ای که به سردبیر روزنامه ی نروژی” داگنز نارینگزلیو” نوشته ، گفته است :
” روز ۲۷ مارس جرجی تاناسی، یک مامور بدنام و شناخته شده وزارت اطلاعات و سفارت رژیم ایران در آلبانی به همراه یک خبرنگار که متعاقبا فهمیدیم اسم او اسکیل انگدال از روزنامه داگنز نارینگزلیو بدون هیچ اطلاع قبلی در مقابل محل اقامت پناهندگان ایرانی عضو سازمان مجاهدین خلق ایران در مانز در استان دورس البانی ظاهر شدند”.
شما ادعا دارید که این مکان یک شهر است وبدینجهت هرفردی که مجوز تردد درآلبانی دارد ، عرفا و قانونا حق ورود به آنجا را دارد ، مگراینکه حرفتان را پس گرفته وبه غلط کردم افتاده واعلام کنید که اینجا یک شهر نیست و یک مرکز جاسوسی ونظامی است.
دولت آلبانی درابتدای کار، اعلام کرده بود که اسرای رجوی افراد خطرناکی هستند وصلاحیت جذب درجوامع انسانی را ندارند وبنابراین آنها را برای رفع آثار شستشوهای مغزی وبازگرداندن آنها به خصلت های انسانی قبول کرده وپس از معاینات ومعالجات پزشکی ، آنها را قادر خواهد ساخت که بعنوان یک شهروند در کشورهای دیگر وخود آلبانی پراکنده شده وجذب جوامع گردند.
آیا هنوز این معالجات روانپزشکی و زبان وحرفه آموزی آنها دراین مدت طولانی انجام نگرفته و نتایج دلخواهی نداشته است که باید بصورت کمپ نشین باقی بمانند؟!
ونیز :
” این دو نفر بطور غافلگیرانه به درب ورودی محل آمده و بدون توجه به تابلوهای عکاسی و فیلم برداری ممنوع شروع به گرفتن عکس میکنند. سکیوریتی آلبانیایی به آنها مراجعه میکند و از آنها میخواهد که عکس برداری را متوقف کنند ولی با پرخاشگری به عکس گرفتن ادامه میدهند”.
آیا گرفتن عکس از خارج یک شهر ودورنمای آن جرم است ویا کاری است که هرانسان غیر خبرنگاری هم میتواند این کار را انجام دهد؟!
این حق دولت هاست که ضمن الصاق تابلو، ازافراد میخواهند از منطقه ی خاص ونظامی عکسبرداری نکنند!
آیا اهالی یک شهر حق الصاق چنین تابلویی را در مدخل وداخل شهر خودشان دارند؟!
مسلما که نه!
پس شما کار غیر متعارفی انجام داده واین تابلوها را نصب کرده اید واگر دولت آلبانی این کار را کرده، کاملا تعهدات خود را زیر پا گذاشته که اجازه داده یک مکان غیر نرمال اینگونه در دست کسانی باشد که خودش آنها را دیوانه وقربانی مینامید.
مجددا :
” اعضای مجاهدین خلق بعنوان اپوزیسیون دمکراتیک رژیم ایران بطور دائم مورد تهدیدات تروریستی مرگبار رژیم ایران قرار دارند”.
دولت آلبانی چیزی بنام سازمان مجاهدین خلق را پناه نداده بود ، بلکه استدلالش این بود که اینها انسان هایی هستند که جانشان در شرایط بحرانی عراق درخطر است و ضمن آن، انسان های مسخ شده ای هستند که باید درمان شوند و دولت آلبانی با پناه دادن آنها میخواهد با رفع این دو مشکل اساسی ، آنها را به وضعیت نرمال درآورده وکمک کند که مابقی زندگی خود را درشان یک انسان ونه سازمان ، بگذرانند!
اگر دولت وقت آلبانی قبول داشت که سازمان مجاهدین یک سازمان دموکراتیک است ، نمیگفت که اعضای آن شستشوی مغزی شده وحضور شان درهر جامعه ای خطرناک است وباید که تنها بعد ازاعاده ی خصوصیات انسانی به آنها ، این امکان دراختیار انها گذاشته شود!
باردیگر :
” علاوه بر این ما مطلع شدیم که آقاق انگدال با برخی از مزدوران حقوق بگیر شناخته شده رژیم ایران در آلبانی مانند حسن حیرانی که خود را از اعضای سابق مجاهدین می نامد ملاقات کرده است”.
آقای حسن حیرانی دهه ها عضو مجاهدین ( دراصل اسیر وبرده ی رجوی ویک قربانی ) بوده و هرنوع تلاشی که بخواهد دررابطه با افشای چهره ی کریه این گروه انجام دهد ، منطقی و وفق عدالت است و خبرنگاری که با او ملاقات کرده ، کار حرفه ای نموده است.
بفرض درست بودن این خبر شما ، هرخبرنگاری که بخواهد درمورد باند رجوی تحقیق کند ، به انسان های وارد وصلاحیت داری احتیاج دارد و آقای حیرانی فرار کرده ازستم رجوی ملاقات کرده، دقیقا چنین فردی است.
بازدید های گزینشی :
” جهت اطلاع شما از ابتدای ۲۰۱۸ که اعضای مجاهدین در محل فعلی مستقر شده اند تاکنون دهها خبرنگار بین المللی و آلبانیایی و شخصیتهای سیاسی امریکایی و اروپایی ازجمله وزرای آلبانیایی از آن آزادانه بازدید کرده اند. علاوه بر این شهروندان آلبانیایی نیز بطور مرتب در گروههای کوچک و بزرگ برای دیدن دوستان خود به این محل تردد دارند”.
این افراد بصورت گزینش شده عمل میکنند وگرنه اگر آزادی تردد درکار بود، خانواده های این اسراء مقدم تر ازهمه ی اینها هستند ودولت آلبانی اگر ریگی به کفش ندارد ، میتواند اجازه دهد که ما خانواده ها با معتبرترین خبرنگاران درمحل حضور داشته باشیم.
گروهی از خانواده های اسرای رجوی درآلبانی