با وجود اینکه باند رجوی به هر دری میزند که به اعضای اسیرش ثابت کند که وضع حکومت ایران بقدری خراب است که چند صباحی بیشتر دوام نیآورده و مریم بزودی با خیری وخوشی به تهران آمده وحکومت را دردست خواهد گرفت ، بازهم فعالیت خانواده ها که ازهر طریق ممکن سعی دربازنمودن درب قلعه ی مانز آلبانی را داشته تا فرزندانشان را ببینند ، خواب را ازچشمان رجوی ها ربوده است.
درواکنش به این خوره و سوزشی که بجان باند رجوی افتاده ، مطلبی مشحون ازتوهین به خانواده های قربانی این مناسبات کثیف ، دررسانه های رجوی منتشر شده وازجمله آمده است :
” اکنون بیش از ۲ ماه از لیست‌گذاری ولی‌فقیه، توسط خزانه‌داری ایالات‌متحده می‌گذرد. وزیرخارجه شیاد او ظریف نیز، شامل این لیست‌گذاری شد و پس از ۴ دهه مماشات، مدال «کارچاق‌کن نظام» را به سینه نامبارکش چسباندند”.
هیئت حاکمه ی آمریکا، کشورهایی که فرمانبری کامل از او ندارند، کشورهای یاغی، نافرمان ومحور شرارات نام برده وبسته به موقعیت زمانی وجغرافیایی آنها و سایر شرایط، آنها را با تحریم کرده ویا کودتا، ترور و … مورد آزار واذیت قرار میدهد تا به تسلیم کاملشان وادارد.
عیب این سیاست درآن است که گردش فلک مانند گذشته نیست که آمریکا تقریبا هرکاری میتوانست بکند.
البته تحریم وموارد مشابه برای ایران ومخصوصا اقشار زحمتکش و کم درآمد آن، تبعات سختی دارد که هیچ انسان مردم گرایی خواستار آن نیست.
اما مقاومت دربرابر تسلیمی که عزم آمریکا برای تمام کشورهای جهان ازجمله قدرتمندانی مانند چین، اروپا و روسیه راهم شامل شده، مسلما که هزینه های گزافی برای دولت ها ومخصوصا ملت ها دارد. دولت وملتی که نمیخواهند تسلیم کامل را بپذیرند، ناگزیر ازپرداخت این هزینه ها هستند وباصطلاح معروف ، بهروز وآزاده زیستن، دشواری هایی دارد.
درادامه ی مطلب مورد نقد میخوانیم :
” در این میان آنچه بیش از همه چشم‌گیر است، پیشرفت روزافزون شورای ملی مقاومت ایران به عنوان جایگزین این رژیم و سازمان محوری آن یعنی سازمان پرافتخار مجاهدین خلق ایران است.”
معنی این حرف این است که آمریکا هرچه بیشتر برعلیه ملت ایران ستم روا دارد، موقعیت مجاهدین اعتلا می یابد!
یعنی شما خود را کفتاری میبینید که خیر وصلاح تان را در ریختن خون معنی میکنید و وجود خود را درنابودی جهانی میبینید؟!
ما نمیدانم که حکومت چکار مهمی دررابطه با مجاهدین رجوی انجام داده است.
اما اینرا بدرستی تشخیص میدهم که هراقدامی برعلیه مجاهدینی که بر زمین افتاده وچکمه های خون آلود جنایتکاران آمریکا را می لیسند ، قابل حمایت است واین حمایت نه بخاطر جمهوری اسلامی ، بلکه ازبابت همسوئی این کارش بامنافع ملی ایران است.
درضمن، ما پدیده ای بنام استقبال اجتماعی از مجاهدین را درایران مشاهده نمیکنیم وعکس قضیه را درستتر میدانیم.
درتوضیح شیطان سازی شیطانی بنام مجاهدین خلق ایران، نویسنده ی مطلب مورد تفسیر چنین مینویسد :
” تولید فیلم و انتشار کتاب و برنامه‌های مسخره تحت عنوان جشنواره ازجمله اقدامات تدافعی برای شیطان سازی از مجاهدین است. مهره‌ها و بازیگران بسیاری از آنها مزدورانی هستند که تحت عنوان «خانواده مجاهدین» به صحنه آورده می‌شوند همان‌طور که در اشرف و لیبرتی نیز همین مزدوران با همین عناوین برای زمینه سازی حمله و هجوم و کشتار مجاهدان توسط نیروی تروریستی قدس و نیروهای تحت امر ولی‌فقیه جنایتکار بارها به پشت سیاج اشرف و دیوارهای لیبرتی برده شدند”.
اگر این مهره ها ازخانواده ها هستند ، حق دارند که ازهرروزنه ای برای رسیدن به آمال مقدس خود که رها سازی فرزندانشان ازچنگال خونین شیطانی بنام رجوی باشد، استفاده کنند.
خانواده ها مگر چیزی جزآزادی فرزندان شان را میخواهند؟
آنها میل ندارند که این فرزندان درهم شکسته ، در رکاب سران جنایتکار آمریکا، برعلیه کشور خود اقدامی کرده وعلاوه بر ازدست دادن عمروجانشان ، مایه ی شرمساری خانواده ی خود هم بشوند.
اشرف حتی اگر زندان تلقی میشد، خانواده ها حق داشتند که برای ملاقات فرزندانشان بدانجا مراجعه کنند وحال آنکه شما آنجا را” شهر اشرف” لقب داده بودید.
شهری که درخاک عراق ومتعلق به دولت وملت آن بود و یک شهروند ایرانی- بخصوص که عزیزی درآن به بند کشیده شده باشد- بادریافت ویزای عراقی میتوانست درهمه ی نقاط آن تردد داشته و باهرشخصی از ساکنان آن دیدار داشته باشد.
بلی!
کار خانواده ها کاملا قانونی بود وآنچه که قانونی نبود، ممانعت گماشتگان رجوی از ورود اعضای خانواده ها به این شهر عراقی بود.
گروهی ازخانواده های گروگان های رجوی در آلبانی