وظیفه یگان مالی-اجتماعی فرقه رجوی که بزرگترین بخش این گروه را تشکیل می‌دهد، تامین بخشی از هزینه‌های مجاهدین و مشغول‌سازی اعضا با تکدی‌گری در قالب موسسات خیریه از شهروندان اروپایی است.
یکی از راه‌های کسب درآمد در گروه تروریستی مجاهدین که غالباً در اروپا فعالیت می‌کنند و از ابتدای ورود اعضا و هواداران این فرقه به اروپا کار خود را آغاز کرده است، دریافت پول در خیابان از شهروندان اروپایی در قالب مؤسسات خیریه است. این فعالیت مجاهدین که در داخل این تشکیلات با نام یگان مالی-اجتماعی شناخته می‌شود، همواره بزرگترین بخش این گروه را تشکیل داده و با دو هدف تأمین بخشی از هزینه‌های مالی و مشغول‌سازی اعضا و هوادارن فعالیت می‌کند.
سابقه آغاز به کار این یگان به ابتدای دهه ۶۰ باز می‌گردد؛ در آن سال‌ها مجاهدین با چاپ نشریه‌ای به نام «نشریه نهاد مالی و اجتماعی ایران» به زبان انگلیسی در اروپا، درواقع پوششی برای اعضای فعال در این یگان ایجاد کردند. هر چند این یگان اعضای ثابتی برای خود دارد، اما هر عضوی که از دهه ۶۰ تا کنون در اروپا جذب مجاهدین شده، یا هر عضوی که از پادگان اشرف به اروپا اعزام شده است، ابتدا مدتی را در این یگان فعالیت کرده و گاهی نیز مجبور است فقط در همین یگان فعالیت کند.
** گدایی مجاهدین در خیابان‌های اروپا
بخش مالی و بخش اجتماعی دو بخش یگان مالی-اجتماعی مجاهدین را تشکیل می‌دهند. بخش اصلی یا مالی که بیشترین تعداد از اعضای یگان را در خود جای داده، وظیفه دارد در خیابان، معابر عمومی، ایستگاه‌های قطار، مراکز خرید مستقیماً از مردم پول گدایی کند و بخش دیگر نیز وظیفه دارد تا نیازهای بخش مالی اعم از ایجاد پوشش‌های لازم و ارائه ظاهر قانونی به بخش مالی را فراهم کنند.
در بخش اجتماعی به عنوان نمونه تلاش می‌شود تا در کشورهای مختلف اروپا انجمن‌های خیریه پوششی ثبت کنند تا هم بخش مالی یا همان اعضا و هوادارن فعال در خیابان مشکلی از بابت کار نداشته باشند و هم برای دریافت پول نقد، بازکردن شماره حساب و ارائه آن برای دریافت کمک‌های مالی با ممنوعیت قانونی روبه‌رو نشود.
هر چند درآمد بخش مالی-اجتماعی برای مجاهدین در مقایسه با حمایت‌های مالی سرویس‌های اطلاعاتی از این گروه ، عدد قابل ملاحظه‌ای نیست، اما سران مجاهدین همواره برای وجهه بیرونی خود مدعی کمک‌های مالی مردمی هستند و هم به اعضا این گونه القا می‌کنند که بدون درآمد بخش مالی-اجتماعی سازمان نمی‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد!
** خیریه؛ پوششی برای فعالیت مالی فرقه رجوی
به عنوان نمونه «انجمن خیریه برای پناهندگان» در فرانکفورت، «انجمن تقویت حقوق بشر در ایران» در بن، «مرکز حقوق بشر برای پناهندگان ایرانی» در دوسلدورف، «انجمن حقوق بشر رهاورد برای مهاجرین» در آخن، «سازمان کمک برای حقوق بشر در ایران» در دورتموند و «انجمن برای امید آینده» در برلین تعدادی از انجمن‌های پوششی مجاهدین در کشور آلمان را تشکیل می‌دهند.
غیر از اهداف مالی، براساس یکی از مناسبات مهم درون فرقه‌ای، گروه رجوی معتقد است که اعضای فرقه همواره باید تحت فشار کار بوده و در غیر این‌صورت فرصت‌هایی برای محفل‌زدن‌های چند نفره، فکر کردن و مطالبه حق و حقوق و در کل مسئله‌سازی برای تشکیلات ایجاد می‌کنند. به زبان ساده‌تر مجاهدین اعضای رده پایین خود را در صورتی که به درد هیچ یک از بخش‌های سازمان نخورند، با عنوان فعالیت‌های مالی-اجتماعی برای گدایی به خیابان اعزام می‌کنند.
اما این کلاهبرداری‌های مجاهدین گاهی برای این گروه هزینه‌بر هم بوده است. به عنوان مثال اداره پلیس جنایی فدرال آلمان که سال‌ها، فعالیت یکی از این انجمن‌ها را تحت کنترل قرار داده بود، پس از دستیابی به مدارک مسلم و قطعی، در هفدهم دسامبر سال ۲۰۰۱ توسط پلیس کلن ۲۵ پایگاه مجاهدین خلق را در خاک آلمان مورد بازرسی قرار داد و رئیس پلیس وقت کلن، «لوزبرت واگنر» اعلام داشت: «ما توانسته ایم یک سیستم گسترده و مخفی کلاهبرداری را کشف کنیم!»
** کلاهبرداری فرقه نفاق در قلب اروپا
مجله فوکوس چاپ آلمان از قول پلیس جنایی فدرال نوشت: «اطلاعات موثق حاکی از آن است که فرزندان افراد مجاهدین خلق را با قصد قبلی از خانواده شان جدا کرده، پنهانی وارد خاک آلمان کرده و به عنوان، ظاهراً، بچه های یتیم و آواره، در ساختمان های مهد کودک وابسته به سازمان آورده شده اند تا به حساب سازمان، کمک های مالی دولتی در مقیاس بالا واریز شود.»
همین‌طور چندصد انجمن پوششی مجاهدین در کشورهای مختلف اروپایی، همگی توسط اعضای مجاهدین به ثبت رسیده و بسیاری از آنها صرفاً یک نام هستند تا بتوانند شکل قانونی به کلاهبرداری این گروه برای دریافت پول از شهروندان اروپایی بدهند.
در بخش مالی اعضا و هوادارن فعالیت می‌کنند و وظیفه دارند هر روز در خیابان‌ها و در مراکز پرجمعیت عمومی به اخذ وجه از مردم بپردازند. یک عضو بخش مالی از اولین ساعات صبح تا آخرین ساعات شلوغی خیابان در شب مجبور به انجام این کار است و هر شب هم باید همه مبالغ دریافتی با تفکیک مبالغ از مکان‌ها و افراد مختلف را در اختیار مسئول خود قرار دهد.
بخش مالی برای اعضای فعال در خیابان، حتی مبلغی را به عنوان حداقل مبلغ درآمد روزانه تعیین می‌کند و افراد نمی‌توانند با دریافت رقمی کمتر از مبلغ تعیین شده به مقرهای سازمان بازگردند. برخی از اعضای جدا شده در رابطه با این شیوه فعالیت مالی- اجتماعی گفته‌اند که اعضای باسابقه‌تر بعد از اینکه در ساعات اولیه روز موفق به دریافت حداقل مبلغ تعیین شده می‌شوند، بقیه روز را به دور از چشم مسئولین خود در بخش مالی – اجتماعی به استراحت در خیابان می‌گذرانند.
** تکدی گری؛ اولین آموزش به مجاهدین
هر عضو تازه جذب شده در مجاهدین ، اولین فعالیت خود در اروپا را با فعالیت در بخش مالی- اجتماعی آغاز می‌کند. افراد ابتدا در کلاس‌های تئوری در مورد روش‌های فریب مردم درخیابان، سوالات مرسوم و پاسخ‌هایی که باید بدهند، چگونگی انتخاب سوژه‌ها و … آموزش می‌بینند. بعد از آموزش‌های تئوری بخش عملی آغاز می‌شود و ابتدا با یک عضو باتجربه صورت گرفته و بعد از آنکه فرد روش‌ها را فراگرفت، می‌تواند مستقلاً فعالیت کند.
در بخش مالی دو شیوه برای فعالیت و دریافت پول وجود دارد. در روش اول افراد محصولاتی اعم از کتاب، صنایع دستی، گل یا چیزی شبیه به این را به عنوان محصول یک انجمن خیریه با قیمتی بسیار بالاتر به شهروندان می‌فروشند و اینگونه عنوان می‌کنند که عایدی این معامله صرف امور خیریه می‌شوند. شکل دوم کار نیز گدایی صرف است، در این مدل افراد با نشان دادن عکس‌ها و آلبوم‌هایی، مثلاً کودکان فقیر و پابرهنه، خانواده‌هایی در حاشیه شهرها از افراد در خیابان پول دریافت می‌کنند. این آلبوم‌های عکس تصاویر عموماً اینترنتی یا ساختگی هستند و به عنوان مردم فقیر ایران معرفی می‌شوند!
تکنیک‌های کلاهبرداری بسیار متنوعی نیز در خلال کار مالی در خیابان مورد استفاده قرار می‌گیرد که مثلاً می‌توان به تغییر رقم یک چک از ۵ هزار دلار به ۵۰ هزار دلار اشاره کرد. همچنین اعضای یگان مالی موظفند بعد از پرزنت هر سوژه وی را ارزیابی کنند که چه میزان تحت تأثیر قرار گرفته و چه میزان کمک کرده است. سوژه هایی که به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرند، تعقیب می‌شوند و محل سکونت آنها شناسایی می‌شود تا در هفته‌ها و ماه‌های آتی در زمان‌بندی‌های منظم سر راه وی قرار بگیرند و باز هم از وی کلاهبرداری نمایند.
رقم‌های اخذ شده از مردم در خیابان، فقط بخشی از درآمد یگان مالی – اجتماعی سازمان را تشکیل می‌دهد، درآمدهای دیگری نیز توسط بخش اجتماعی و با اخذ کمک‌های رسمی از کشورهای محل ثبت سازمان‌های مردم‌نهاد بدست می‌آیند. به عبارت دقیق‌تر هز یک از کشورهایی که ان‌جی‌او‌های مجاهدین در آنجا ثبت شده، سالانه بودجه‌ای برای کمک به انجمن‌های خیریه در نظر می‌گیرد که این رقم نیز توسط مؤسسات ظاهراً خیریه مجاهدین جذب می‌شوند.
** درآمد دو میلیون یورویی مجاهدین از کلاهبرداری
در مجموع بر اساس اطلاعات موجود، در سال ۲۰۱۷ بخش مالی و اجتماعی مجاهدین فقط در کشور آلمان ۲ میلیون یورو درآمد داشته است که مبلغ قابل توجهی است و با توجه به اقدامات مشابه مجاهدین در فرانسه، سوئد، بلژیک، انگلیس، اسپانیا و … می‌توان حدس زد که درآمده‌های خوبی عاید این گروه شده است.
از نکات قابل توجه مجاهدین تلاش‌های آنها برای دریافت مبالغ کمک از داخل ایران است که البته بیشتر جنبه نمایشی دارد. شبکه ماهواره‌ای این گروه به علاوه سایت‌های وابسته به آنها به بهانه‌های مختلف با ارائه شماره حساب از مردم ایران درخواست کمک می‌کنند. به عنوان مثال در حوادث سیل اخیر مجاهدین اعلام کردند که قصد دارند کمک‌های مردمی را از داخل ایران جمع‌آوری و به دست سیل زدگان برسانند! از این رو شماره حساب‌هایی برای دریافت پول ارائه دادند و حتی در نهایت مبالغی را نیز اعلام کردند که هموطنان ایرانی برای این گروه واریز کرده‌اند! فعالیت مجاهدین برای جذب کمک از درون ایران به دلیل نفرت مردم ایران از این فرقه تروریستی، تقریباً‌هیچ عایدی برای این سازمان ندارد و صرفاً یک نمایش تبلیغاتی برای این است که نشان دهند، در ایران هوادار دارند.
** کمک مالی به مجاهدین از اتاق مجاور!
برنامه همیاری سالانه مجاهدین که درظاهر مطالبه کمک‌های مردمی برای ادامه فعالیت این گروه است نیز ناظر بر همین هدف مجاهدین در نمایش وجود هواداران بسیار در درون ایران است. از نکات جالب در این برنامه، افشاگری اعضای جداشده در مورد برنامه همیاری است. به گفته جداشدگان این فرقه، همه تماس‌هایی که در برنامه همیاری به عنوان تماس از ایران یا ایرانی‌هایی از سایر نقاط دنیا پخش می‌گردد، درواقع جعلی است و حاصل صحبت‌های یک عضو دیگر از اتاقی در مجاورت استدیو است!
** منشأ اصلی هزینه‌های مجاهدین چیست؟
این نوع کسب درآمد مجاهدین که درواقع از روش کلاهبرداری حاصل می‌شود را می‌توان شریان مالی فرعی سازمان دانست. به موازات این روش درآمدی، شریان اصلی هم وجود دارد که از راه مزدوری و از بودجه دولت‌های متخاصم نظام ایران نظیر آمریکا، عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای مرتجع منطقه و دولت‌های غربی تأمین می شود.
مجموع این مبالغ به علاوه درآمدهای حاصل از فروش نفت اهدایی صدام در طول ۲۵ سال حضور مجاهدین در عراق که منجر به سرمایه‌گذاری‌های کلانی در کشورهای مختلف دنیا شده است، منابع مالی بالایی را در اختیار این گروه تروریستی قرار داده است.
حال با چنین درآمدها و پول‌هایی که امروز در اختیار این گروه قرار دارد، نگاهی به درون این فرقه تروریستی، منظره جالبی از فقر و بدبختی مطلق اعضا و غنای غیر قابل تصور سرکردگان را نشان می‌دهد.
به عنوان نمونه مقایسه شیوه لباس پوشیدن اعضا با سرکردگان خود نمایشی از واقعیت تفاوت در وضعیت زندگی و استفاده از این پول‌ها در این فرقه تروریست است. در حالی که اعضای سازمان صرفاً دو دست لباس یک شکل در اختیار دارند که یک لباس آن بسیار مندرس و برای کارهای روزانه و دیگری لباسی نو برای همایش‌های جلوی دوربین‌ها می‌باشد، خرج لباس، عمل های زیبایی، مسافرت‌ها، ماساژ و خوراک مریم رجوی در برخی موارد از شاهان و شاهزاده‌های مشهور دنیا نیز بالاتر رفته و بخش قابل توجهی از درآمد روزانه اعضای مجاهدین در قالب تکدی‌گری در خیابان را به خود اختصاص می‌دهد.
** لقمه‌هایی از صدقه سر مریم و مسعود!
در حالی که اعضای سازمان در آلبانی از حداقل امکانات رفاهی نیز برخوردار نبوده و به گفته اعضای جداشده، بر اساس یک رفتار فرقه‌ای با هدف مدیون سازی و شرمنده سازی اعضا بابت هر وعده غذایی که دریافت می‌کنند به آنها گفته می‌شود که این لقمه‌ها را از صدقه سر مریم و مسعود دارید! سرکرده مجاهدین در اوج بریز و بپاش زندگی می‌کند.
گوشه‌ای از این تفاوت عجیب را می‌توان بعد از تخلیه کامل پادگان اشرف و باز شدن درهای مقر ۴۹ یا همان محل اختفای مسعود رجوی مشاهده کرد. اعضای جداشده نظیر مریم سنجابی وقتی از این مقر برای اولین بار دیدن کردند، با دیدن ساختمان‌ها و درهای ضد بمباران و ضد زلزله در عمق زمین، مبلمان‌های بسیار گران قیمت و حتی باقی مانده فاسد شده سوسیس و کالباس‌های خارجی در یخچال‌های این مقر، در مورد زندگی سخت خود در سال‌های حضور در پادگان اشرف سخن گفتند.
مریم سنجابی در کتاب خاطرات خود در همین رابطه می‌گوید که برای مدتی طولانی در پادگان اشرف اینطور عنوان شد که سازمان با مشکل مالی روبه‌روست و از این رو اعضا موظف شدند یک وعده از غذای روزانه خود را از گیاهی خودرو در پادگان به نام پنیرک تأمین کنند!
همچنین یکی از اعضای جداشده به نام سعید عنوان نمود که گاهی برای تکه‌ای پارچه که در گرمای بیابان‌های عراق و هنگام نگهبانی از آن به عنوان سایه‌بان و پارچه خیس و … استفاده می‌کردیم، چیزی در حدود ۱۵ روز بعد از درخواست منتظر می‌ماندیم تا به دست ما برسد و اینطور عنوان می‌شد که به دلیل مشکلات مالی و مشکلات مربوط به واردات کالا به عراق نمی‌توانیم حتی نیازهای ضروری را برآورده کنیم.
** وضعیت زندگی مجاهدین در آلبانی چگونه است؟
امروز در آلبانی نیز شرایط زندگی اعضا در پایین‌ترین مایحتاج روزانه، اعم از غذا، لباس، لوازم بهداشتی و … قرار دارد. یکی از نقاط مشترک افشاگری‌های اعضای جداشده ناظر بر همین مسئله زندگی بسیار سخت و طاقت‌فرسا در فرقه رجوی است. اکثریت این اعضا به دلیل ساختار تشکیلاتی و فرقه‌ای مجاهدین نمی‌دانند که چنین تفاوت‌هایی در نوع زندگی سران با اعضا وجود دارد و بعد از فرار از این گروه تازه متوجه می‌شوند که عمر و زندگی خود را برای مطامع و لذات سرکرده جنایت‌کار این فرقه صرف کرده است.