مرحوم حاج موسی علیزاده، تا به آخر رهرو راه سبز تو خواهیم بود

این هفته پدری پیر، خسته ، دردکشیده و رنجور ، البته با قامتی ایستاده در مقابل فرقه رجوی، سر در خاک کشید.

من از نزدیک اورا بعنوان یکی از قهرمانان خانواده ها چندین بار ملاقات کردم. بمب روحیه بود. خستگی ناپذیر و جنگنده بود. در یکی از صحبت هایش از پشت درب اشرف، خدا را واسطه این فراق قرارداد. حاج موسی با خدا معامله کرد و از خدا هم پاداشش را گرفت.
لعنت بر رجوی ها که آنروز، به حرمت این موهای سفید هم احترام نگذاشتند.
مگر می شود پدری را از دیدار فرزند محروم کرد؟
مگر می شود فرزندی را تا به ابد زندانی و اسیر نگه داشت ؟
نه ، نه ، هرگز! حاج موسی بهمراه دیگر خانواده های درگیر و در زمانی یک گامی جلوتر ازخیلی ها، می توان ها را اثبات کرد. حاج موسی، بن بست ها را شکست. او با شیرمردی و علی وار، در مقابل فرقه رجوی قد علم کرد.
آیا برای همه خانواده ها ، الگوئی بهتر از او وجود دارد؟
البته که زیاد هستند خانواده هائی که ازاو بیشتر هم در صحنه تلاش برای رسیدن به جگرگوشه هایشان از همه چیز خود گذشتند، امثال خانم عبدالهی، شیرزنی که تمام قد به نبرد رجوی ها رفت. در اصل همه خانواده های اسرای رجوی، با همه چیزشان به این میدان عاطفی شتافتند، سنگ ها خوردند و تیروتبرهای رجوی بر قلب هایشان زخم زد. اما هرگز میدان را ترک نکردند!
امروز حاج موسی دیگر در کنار ما نیست، اما طنین فریادهایش در حسرت فرزندش، در گوش ما زنده است. حاج موسی هرگز شرمنده بخشعلی نیست. او حق پدری را در قبال فرزند ، تمام و کمال بجا آورد وادا کرد. امروز نام مرحوم حاج موسی بر بلندای شرف و افتخار این میهن می درخشد. بخشعلی هم الحق دراین میدان راه اورا ادامه داد و مطئمن هستم تمامی خانواده ها از این پدر دردمند و فرزند نجات یافته اش ، درسها و خاطرات فراوانی دارند. درود بر روح پرفتوح حاج موسی. امیدوارم همه ما رهرو راه پرافتخار او در مسیر آزادی دیگرفرزندان این میهن از چنگال رهبران شیاد و جنایتکار فرقه رجوی باشیم.
فرید