… آن بیست و هشت نفر!
شهين ترابي/ آلمان/ 2004-12-29
تعداد بیست و هشت نفر از هواداران سابق مجاهدین با اراده و تصمیم فردی خود و با کمک صلیب سرخ از مناسبات سازمان رها و به ایران فرستاده شدند و دیروز به خانواده هایشان تحویل گردیدند.
این خبر در خروجی بسیاری از سایتهای اینترنتی آمده بود ، مجاهدین هم به این موضوع و البته از منظر خودشان پرداخته و مثل همیشه این افراد را بریده و خائن و مزدور و واداده خواندند و بسیار طبیعی است که آنها را کوچک و حقیر و ناچیز شمارند تا به پرنسیب های بادکنکی تشکیلاتی اشان خدشه ای وارد نگردد.
اما اگر همین افراد در قالب تیمهای خمپاره انداز به شهرها می رفتند و در درگیریها کشته می شدند و یا با قرص سیانور جان می باختند و یا به روشهای نوینی مثل خودسوزی در آتش می سوختند ، بی گمان از آنها بُـت ساخته می شد و بعنوان سمبل های مقاومت و فدا از آنان یاد میگردید تا الگوهای مجسمی برای دیگران باشند ، تصاویرشان در نشریات همراه با وصیتنامه هایشان درج میگردید تا دیگران از خالص شدن آنان در برابر رهبرعقیدتی آگاهی و روشهای مدیحه سرائی را بیاموزند!
اینگونه رذالت ها ، ریشه در تفکرات فرقه ای دارد و سراسر تاریخ پُر از موارد مشابه ای است که با توسل به روشهای روانشناسانه افراد را از درون تـُـهـی می کنند و از او ابزاری می سازند تا راه باز کن سردمداران فرقه باشد ، آنوقتی که فرد در حیات است باید بصورت کور عمل کند و آنوقتی که باید برود بایستی خون خود را بعنوان ودیعه بسپارد تا خون سواران بر مرکب جانها و در مسیر قدرت مانور کنند و اگر از غیر این باشد یقینا این فرد در طول ِ حضورش قلوسی بیش نبوده و در موقع جدائی نیز مزدوری بیش نخواهد بود!
اگر فرقه مجاهدین کوچکترین بوئی از دمکراسی برده بود و در یک حداقلی می خواست که احدی فیگورهای تحمل پذیری آن را باور نماید ، باید برای آنهائی که قصد ورود دارند سخت بگیرند و در برابر آنهائی که مترصد خروجند ســرو جان دهند تا دستگاهشان سالم بماند.
اما کدامین فردی را می شناسید که سازمان را ترک گفته باشد و فرقه رجوی ها او را به باد تهمت و افترا و فحش و ناسزا نگرفته باشد ؟! – هرفرد با هر سابقه و موقعیتی که مترصد جدائی باشد از مصائب روحی و جسمی این خواسته مطلع است چون در همان دستگاه پرورش یافته و از چندوچون آن باخبر است و خوب می داند که در فردای جدائی قطعا در پی ترور شخصیت او برخواهند آمد.
سازمان مجاهدین خلق بمثابه کبریت خیسی است که سخت بی خطر شده و اصلا و ابدا کسی برآنچه که می گوید تره هم خرد نمی کند چه رسد به اینکه این کبریت ِ خیس توان آتش زدن بر خرمنی را داشته باشد!!