خدمت ریاست محترم سیاست خارجه اتحادیه اروپا
جناب اقای جوزف بورل، من فقط پسرم را میخواهم
سلام علیکم
اینجانب محمدولی قلیزاده پدر علی قلیزاده اسیر فرقه رجوی در آلبانی هستم. پیرمردی ۸۶ ساله و کشاورز به دور از هر گونه تعصب و عقاید سیاسی .
عالی جناب
پسرم اسیرجنگی بود که درعنفوان جوانی به علت حضور در جنگ تحمیلی اسیر شد و صدام ملعون با دراختیار گذاشتن فرزندان اسیرمان بدست فرقه رجوی با دوز وکلک و با وعده وعید بازگرداندنشان به ایران پسرم راازمن دزدیده اند.
نماینده محترم من ازاین فرقه رجوی به شما شکایت میکنم .
به داد پدری پیر برسید. شما را به همه مقدسات قسمتان میدهم پسرم را به من برگردانید.
من پسرم را میخواهم .
این گروه ضاله کوچکترین حق مسلم یک زندانی که یک تماس تلفنی با خانواده و دیدار بود را از من و پسرم دریغ داشتند .
زمانیکه خبردارشدیم فرزندانمان را از عراق به کشور آلبانی انتقال داده اند از این انتقال خرسند شدیم و دلمان به این خوش بود که این محدودیت ها دیگر برداشته می شود و دیگر روزهای انتظار تمام میشود و وسایل ارتباط جمعی مثل اینترنت وتلفن وغیره در دسترسشان قرار می دهند. گمان میرفت فرزندانمان با داشتن مدارک شناسایی آزادنه میتوانند چه درداخل آن کشور ویاخارج ازآن کشور آزادانه رفت و آمد کنند. به عبارتی مثل یک شهروند ازتمام امتیازات برخوردار خواهند بود. اما زهی خیال باطل وضعیت هیچ فرقی با گذشته نکرده و با وجود نامه نگاری های مکرر از طریق دفتر انجمن نجات گیلان جوابی از فرزندم دریافت نکرده ام .
آیا این حق من بعنوان پدر نیست که از احوال فرزندم باخبر شوم؟
کدام قانون و دین و آیین و مسلک و مذهب به این گروه ملعون ومنفور اجازه چنین کاری را میدهد ؟
فرزندم را مریم ومسعود رجوی بطور شبانه روز و در ساعات طولانی با برپایی نشست های اجباری مغزشویی تحت کنترل شدید روحی و روانی قرارداده اند.
آنها ازهیچ حق و حقوق انسانی برخوردارنیستند. مریم رجوی هرساله باهمایشهای آنچنانی با رنگ و لعاب فریبنده حقوق بشری سعی میکندحمایت اشخاص و کشورهای زیادی رابه طرف خود جلب کند.
اینجانب از ظلم و جنایات رجوی ها هر چه بگویم کم گفته ام.
ازشما استدعا میکنم به فریاد پدری برسید. ممکن است دیگرعمرش کفاف ماندن دراین دنیا را ندهد و دیدار و به آغوش کشیدن فرزندش رابه قیامت ببرد .
عالی جناب
همانگونه که مستحضرید با اوضاع و احوال کنونی ازجمله زلزله و بیماری خطرناک کرونا نگران وضعیت پسرم هستم وناگفته نماند حتی مستمری که سازمان ملل برای فرزندانمان درنظر گرفته بودند متاسفانه مستقیم به حسابشان واریز نمیکنند تا عزیزانمان بدون داشتن مشکل مالی و وابستگی به فرقه رجوی موسوم به سازمان مجاهدین آزادانه و بدون فشار روحی و روانی تصمیم نهایی خود که جدایی و بازگشت به کشورشان ایران و نزد خانواده هایشان است را بگیرند. آنهادر تنگناه ودرموقعیت سخت و فشار روحی روانی بسر می برند.
جناب رییس
آخر کجایند آنانیکه از حقوق بشر دم میزنند؟
مدافعان حقوق بشر چرا چشمانشان را اینچنین بر روی ظلم و جنایت رجوی ها سالهاست بسته اند ؟
از شما تمنا می کنم جلوی چنین فاجعه انسانی را بگیرید و زمینه آزادی را برای فرزندانمان فراهم سازید. امیدمان اول به خدای بزرگ و بعد به شما نمایندگان مجامع بین المللی است که به فکر فرزندانمان باشید چون شما هم مثل ما دارای احساس و عاطفه هستید و میدانید درد دوری و هجران عزیزان چقدر سخت و دشوار می باشد.
جناب رییس
خواهشمندم به این شکایت پدر پیر رسیدگی کنید تا فرزندانمان با کمک و همکاری شما به حقشان که آزادی است برسند.
محمد ولی قلیزاده
پدر رنجور و چشم براه علی قلیزاده اسیر فرقه رجوی