گردهمایی خانواده های آذربایجان غربی انجمن نجات

با استناد به اطلاعیه انجمن نجات استان آذربایجان غربی، در تاریخ هشتم تیرماه 99 تعدادی از خانواده های دردمند اعضای گرفتار در فرقه رجوی از شهرهای جنوب استان آذربایجان غربی در شهر میاندوآب یک گردهمایی برگزار کردند، تا ضمن بزرگداشت یاد و خاطره 72 تن شهید فاجعه هفتم تیر سال 1360 که بدست گروه تروریستی مجاهدین به درجه رفیع شهادت نایل آمدند، از دولت آلبانی بخواهند برای ایجاد ارتباط و دیدار با عزیزانشان در اردوگاه این گروه در خاک کشورشان برایشان ویزا صادر شود.

این گردهمایی در ساعت 1100 صبح شروع و بمدت 2 ساعت ادامه داشت.
خانواده ها هدف از برگزاری این گردهمایی را رساندن صدای مظلومیتشان به گوش دولت مردان آلبانیایی و ارگانهای بین المللی و حقوق بشری اعلام کردند تا تسهیلات لازم برای ایجاد ارتباط و دیدار حضوری با عزیزانشان در اردوگاه مجاهدین در خاک آلبانی برایشان فراهم شود.
در این گردهمایی مسئول انجمن نجات استان به همراه جناب آقای دکتر لیدر نوایی، پژوهشگر و استاد دانشگاه و نمایندگان خانواده ها حضور داشتند.
در شروع گردهمایی مسئول انجمن نجات استان ضمن خوشامدگویی به خانواده های حاضر یاد و خاطره شهدای هفت تیر سال 1360 را گرامی داشتند.

ایشان گفتند: اکنون 39 سال از آن فاجعه عظیم می گذرد. هدف رجوی از شورش مسلحانه سی خرداد ۱۳۶۰ سرنگونی سریع دولت نوپای انقلاب و تکیه بر مسند قدرت و سپس پیاده سازی الگوها و آرمانهای حکومتی خویش بود، که هرگز موفق نشد آنرا محقق کند.
اما آنچه که طی سالیان بعد اتفاق افتاد، اجرای همان الگوهای مورد علاقه رجوی در درون تشکیلات «مجاهدین» در قلعه اشرف در خاک عراق بود که نهایتا به یک فاجعه انسانی ختم گردید.
حاصل حاکمیت چندین ساله رجوی بر اعضای نگون بخت در قرار گاه اشرف؛ نظارت شدید بر نیروها، مصادره دارایی‌ها، کنترل جنسی (از جمله طلاق اجباری و ممانعت از ازدواج)، انزوای عاطفی، کار اجباری، ممانعت از خواب، بدرفتاری جسمی و محدودیت خروج، اجبار اعضای ناراضی به خودکشی با قرص سیانور، درآوردن رحِم زنان ، اجبار اعضا برای حضور در کنار سربازان عراقی برای جنگ با نظامیان ایران و . . . بود.
این وضعیت شرایطی را فراهم ساخت تا از دید سیاسیون، کارشناسان، خبرنگاران و متخصصین در حوزه فرقه ها ، سازمان «مجاهدین» بعنوان یک فرقه سیاسی – مذهبی ثبت جهانی شود.

اکنون بیش از ۴ دهه از شکست تاریخی «مجاهدین» در طراحی و اجرای انواع توطئه های سیاسی، استراتژی های مسلحانه و روش های غیر انسانی در جذب نیرو، که به بهای جان انسانهای بیشمار و از هم پاشیدن کانون بسیاری از خانواده ها در کشورمان انجامید، می گذرد.
اکنون آنچه که از مجاهدین باقی مانده است مشتی انسانهای بیمار و سالخورده در بیابانهای آلبانی است که به مثابه گروگانی در دست این فرقه قرار دارند تا با استفاده از آنها در حوزه جنگ روانی دریافت جیره و مواجیب از سوی دولت های حامی شان قطع نشود.
ایشان ادامه دادند؛ هدف رجوی مستاصل کردن و پائین آوردن روحیه خانواده هاست تا دست از هر اقدامی برای رهایی فرزندانشان بردارند. ولی خانواده ها هرگز اجازه آنرا به سران فرقه نخواهند داد.
ایشان گفتند پویش و حرکت ملی اخیر خانواده ها که همچنان در صدر فعالیت های انجمن های نجات و خانواده های دردمند طی سالیان اخیر می درخشد همچون پتک سنگینی است که بر فرق سران مجاهدین در این روزهای سخت کرونایی فرود آمد و آنان را به واکنش های هیستریک و حتی فحاشی واداشت.
بنحویکه سران فرقه در ترس از واکنش های تشکیلاتی، در تبلیغات رسانه ای و داخلی شان با خطاب کردن لفظ تروریست به خانواده ها و استفاده از عدد 8000 امضاء ، بجای 11250 امضا سعی می کنند از تاثیرات آن بر اعضای گرفتار در اردوگاه این فرقه بکاهند.
مسئول انجمن نجات در بخش دیگری از صحبت هایشان به ترفند ها و اقدامات اخیر سران فرقه نیز اشاره کرده و گفتند: مجاهدین اخیرا در یک نمایش رسانه ای اقدام به نوشتن نامه ای از سوی تعداد 22 تن از اعضای این گروه به مقامات آلبانیایی کرده و در آن با مستمسک قرار دادن شیوع ویروس کرونا در ایران و ترساندن مقامات دولت آلبانی از آنان خواسته اند تا مانع از آمدن خانواده ها به کشور آلبانی که درخواست ویزا داده اند، بشوند و این اقدام را یک «توطئه تروریستی» از سوی جمهوری اسلامی ایران قلمداد کرده اند.
سران فرقه رجوی در این نامه از زبان اعضای خود پیشنهاد دادند که « کمیسر عالی حقوق بشر یک هیأت حقیقت ‌یاب بین‌المللی با حضور گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد و با حضور نمایندگان آنها به ایران بفرستد تا با خانواده‌ها در ایران دیدار و گرارش آنرا به اطلاع افکار عمومی برساند»
مسئول انجمن نجات استان با استناد به سخنان اخیر مهندس ابراهیم خدابنده مدیرعامل انجمن های نجات کشور گفتند: ما از این پیشنهاد استقبال می کنیم و خانواده ها هم خوشحال هستند.
اما این سوال مطرح است: اگر عزیزان آن ها اجازه نوشتن نامه به مقامات آلبانی را دارند، چرا مجاز نیستند برای خانواده های خود نامه بنویسند تا آن ها را از نگرانی خارج نمایند؟ !
انجمن نجات به نمایندگی از خانواده های دردمند اعضای مجاهدین خلق در آلبانی، صمیمانه از این پیشنهاد استقبال می کند و خوشحال خواهد بود که میزبان هر شخص یا سازمانی باشد که مایل به دیدار با خانواده ها در ایران و انتشار گزارشی در این رابطه گردد، به شرط آن که همچنین بتواند نامه های خانواده ها را به عزیزان آنان در داخل سازمان رسانده و آن ها را در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی ملاقات نموده و پاسخ های آن ها را گرفته و برگرداند. ضمن اینکه رهبران فرقه رجوی این سوال را هم باید پاسخ دهند: آیا حاضرند هیأت پیشنهادی خود را به همراه مادران و پدران سالخورده وارد اردوگاه خود نمایند تا با اعضایشان دیدار داشته باشند؟
مسئول انجمن نجات در صحبت های پایانی خود بر ارتباط هرچه بیشتر خانواده ها با انجمن نجات استان، و ارسال پیام های تصویری جهت انتشار در فضای مجازی و داشتن روحیه قوی تاکید کردند.
در ادامه این گردهمایی جناب آقای دکتر لیدر نوایی پشت میکروفون قرار گرفته و سخنانی را ایراد کردند. ایشان در ابتدای صحبت هایشان ضمن تشکر از مسئول انجمن نجات و اینکه شرایطی فراهم شده است که خانواده ها بتوانند حرفهای دلشان را از نزدیک بزنند تشکر نمود.

دکتر نوایی نیز با گرامی داشت یاد خاطره شهدای هفتم تیر سال 1360 سران فرقه رجوی را که باعث از هم پاشیده شدن خانواه های زیادی از جمله خانوده خودشان در ایران شده اند را مورد لعن و نفرین قرار دادند.
ایشان ادامه دادند؛ مجاهدین هرگز جرات رودرویی با منتقدین و مخالفان خود از جمله ما خانواده ها را ندارند. چرا که اولین سوال ما از سران این فرقه حسابرسی از آنان در طول سالیان جنایت و وطن فروشی هایشان خواهد بود.
شما اول پاسخ ما خانواده ها را بدهید که طی سالیان اخیر تنها کاری که کردید از فرزندان ما مشتی تروریست و آدمکش ساختید. پاسخ به ملت ایران پیشکش شما.
سران فرقه برای رسیدن به اهداف پلید خود خواهران، برادران، پدران و مادران ما را قربانی قدرت طلبی خودشان قرار دادند. یا آنان را کشتند و یا آواره کوه و بیابان کرده و اکنون پیر و بیمار در آلبانی و در سخت ترین شرایط روحی و روانی نگهداری می شوند.
دکتر لیدر نوایی در بخش دیگری از سخنان خود ضمن قدردانی از زحمات انجمن های نجات بویژه مهندس ابراهیم خدابنده مدیر عامل انجمن نجات کشور به امضای طومار و درخواست ویزا از سوی خانواده ها اشاره کردند.
وی گفت: نباید ساکت نشست. ما باید صدایمان را در آلبانی به گوش عزیزانمان برسانیم.
اکنون خواهر من پوران نوایی نیز سالهاست در دست فرقه مجاهدین اسیر است . آنها هرگز به تلاش های من برای دیدار خواهرم در فرانسه پاسخی ندادند که یک عمل ضد انسانی و حقوق بشری است.
علیرغم همه اینها ما همچنان پیگیر مطالبات انسانی خود از مقامات آلبانیایی و ارگانهای حقوق بشری هستیم.
بعد از صحبت های جناب دکتر لیدر نوایی به درخواست خانواده ها مستند «مادران قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» همراه با پیام های ویدئویی اخیر تعدادی از خانواده ها از جمله خانواده محمدنژاد و حسینی پخش گردید که با استقبال تمامی آنان مواجه شد.

همین امر باعث شد تعداد دیگری از خانواده های حاضر در گردهمایی درخواست ضبط پیام های ویدئویی شان را بدهند تا شاید با انتشار در فضای مجازی بدست عزیزانشان در اردوگاه فرقه در آلبانی برسد. که اینکار نیز انجام گرفت که متعاقبا بر روی سایت راه نو قرار داده خواهند شد.
در پایان گردهمایی نیز بیانیه خانواده ها توسط نماینده آنها آقای محمدرضا محمدنژاد قرائت گردید که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت. خانواده ها با امضای این بیانیه پاسخ محکمی به یاوه گویی های فرقه رجوی داده و و عزم شان را برای رهایی فرزندانشان دو چندان کردند.

متن بیانیه گردهمایی بشرح زیر می باشد:
1 – ارسال طومار 11000 امضایی به نخست وزیر دولت آلبانی سند پر افتخار خانواده ها و حامیان داخلی و بین المللی آنان در مقابل سران جنایتکار فرقه رجوی بوده که بیش از 500 امضا سهم خانواده های استان آذربایجان غربی می باشد.
2 – با ارسال این طومار از نخست وزیر و دولت آلبانی می خواهیم تا به دلایل انسان دوستانه برای ما خانواده های دردمند ویزا صادر نماید تا بتوانیم به آلبانی سفر کرده و با عزیزانمان در اردوگاه «مجاهدین» در این کشور دیدار کنیم.
3 – آقای نخست وزیر؛ رجوی جنایتکار از زمانیکه متوجه درخواست ویزا از سوی ما خانواده ها از دولت شما شده است، با راه اندازی جنگ روانی، علنا تمامی اعضای خانواده های گرفتار در این گروه را «تروریست» نامیده است. حال سوال ما از شما این است: آیا ما خانواده ها تروریست هستیم؟! چه موضعی در مقابل اتهامات خود ساخته رجوی بر علیه خانواده های ایرانی دارید؟
4 – به جد از دولت آلبانی می خواهیم بیشتر از این وجهه کشور و مردم مسلمان خود را فدای مشتی تروریست که بیش از 17000 ترور، قتل، آدم کشی و انواع جنایت در حق مردم ایران را در پرونده خود دارند نکند و بگذارد ما فرزندان خود را از دست سران این فرقه نجات دهیم.
5 – در این میان از کمیساریای عالی پناهندگان، سازمان ملل و سایر ارگانهای حقوق بشری نیز می خواهیم حمایت از خانواده قربانیان فرقه رجوی بویژه مادران دردمند را به رسمیت شناخته و از خواسته های برحق آنان حمایت کنند.
6 – از دولت آلبانی می خواهیم بدلایل انسانی از کسانی هم که طی سالیان گذشته از گروه ترورریستی «مجاهدین» در این کشور جدا شده اند حمایت های لازم و قانونی را بعمل آورد.
7 – از دولت جمهوری اسلامی نیز می خواهیم از طریق وزارت امور خارجه و با استفاده از ابزارهای دیپلماتیک مناسب از جمله پلیس بین الملل سران جنایتکار فرقه «مجاهدین» در خاک آلبانی را تحت تعقیب قانونی قرار داده و آنان را برای محاکمه به کشورمان بازگردانند.

رونوشت به:
1 -آقای ایلیر متا رئیس جمهور آلبانی
2 -آقای ادی راما نخست وزیر آلبانی
3 – دبیر کل سازمان ملل متحد
4 -دبیر کل عفو بین الملل
5 -کمیساریای عالی پناهندگان
6 -دیدبان حقوق بشر سازمان ملل متحد
7 -مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا
8 -وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران