مسئول انجمن نجات استان آذربایجان غربی (شمال غرب ایران) نامه ای به شرح زیر برای خانم ماریا آرنا رئیس زیرکمیته حقوق بشر پارلمان اروپا در خصوص عدم پاسخگویی دولت آلبانی به درخواست خانواده ها برای ایجاد ارتباط و دیدار با عزیزانشان در اردوگاه سازمان مجاهدین خلق در این کشور ارسال نمود. خلاصه درخواست های تعدادی از خانواده ها نیز ضمیمه این نامه گردیده است.
خانم ماریا آرنا، رئیس زیر کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا
با سلام و احترام
از جانب خانواده های استان آذربایجان غربی، همصدا با سایر خانواده های سراسر ایران که فرزندانشان در اردوگاه مجاهدین خلق در کشور آلبانی گرفتار هستند، طی نامه ای که حضورتان تقدیم می گردد، به اطلاع می رسانم که آنان تنها خواستار ارتباط با فرزندانشان می باشند تا پس از سالها دوری بتوانند حداقل صدای آنها را بشنوند. اما سران مجاهدین خلق مانع از هرگونه ارتباط اعضای خود با بیرون از اردوگاه می شوند و دولت آلبانی نیز از این رفتار فرقه ای حمایت می کند.
خانواده های دردمند برای دیدار با فرزندانشان اخیرا طوماری را با بیش از ۱۱ هزار امضا منتشر نموده و به مقامات دولت آلبانی ارسال کردند، که سهم خانواده ها و حامیان آنها در استان آذربایجان غربی بیش از ۵۰۰ امضا می باشد.
علاوه بر این درخواست ها، نامه ها و پیام های ویدئویی زیادی نیز از طرف خانواده ها خطاب به عزیزان گرفتارشان در اردوگاه مجاهدین خلق در کشور آلبانی تهیه شده که آنها را در فضای مجازی انتشار داده اند تا شاید به دست فرزندان شان برسد. ولی تا به امروز دولت آلبانی و سازمان های بین المللی و حقوق بشری پاسخی به آنها نداده اند.
لازم به ذکر است که از زمان شیوع بیماری ناشی از ویروس کوید ۱۹، بر نگرانی خانواده ها افزوده شده است چرا که این افراد دارای یک زندگی جمعی در یک محیط بسته هستند که بیماری به سرعت گسترش پیدا می کند و از طرفی هیچگونه کنترل بهداشتی از جانب مقامات بر آن اعمال نمی گردد. اخیرا اخباری بدست آمد که دو نفر از اعضای مجاهدین خلق به نام های مسعود نصیری و شهین قاسمی در بیمارستان مادر ترزا در تیرانا به دلیل کرونا فوت نمودند و تعدادی از اعضا نیز در بخش مربوط به کرونا بستری می باشند.
از طرف دیگر مسئولین سازمان مجاهدین خلق نه تنها به نامه ها و خواسته خانواده ها توجهی نکرده اند بلکه در رسانه های خود به تهدید، توهین و تخریب خانواده ها پرداخته و خواست به حق آنها را نادیده گرفته اند.
سازمان مجاهدین خلق در سالیان گذشته افراد زیادی را فریب داده و به بهانه زندگی بهتر و تحصیل و کار در کشورهای اروپایی به سازمان خود جذب نمود. همچنین تعداد زیادی از اسرای جنگی ایرانی در عراق را در زمان صدام حسین با فریب و خدعه به سازمان خود برده است.
اینک خانواده این افراد که سالهاست فرزندان خود را ندیده و پاسخی از نامه هایشان دریافت نکرده و حتی صدای آنها را نشنیده اند و از حال آنها بی خبرند از شما به عنوان یک مقام حقوق بشری اروپایی درخواست دارند تا در این خصوص موضع گیری نموده و از خواسته به حق آنها دفاع کنید و از دولت آلبانی درخواست کنید تا موانع ایجاد ارتباط را رفع و اجازه ملاقات را به این خانواده ها بدهد.
جهت اطلاع جنابعالی، خلاصه تعداد اندکی از ده ها نامه درخواست خانواده های استان آذربایجان غربی صرفا به عنوان نمونه به پیوست این نامه می باشد.
با تشکر – مسئول انجمن نجات استان آذربایجان غربی
***
خلاصه نامه ها:
درخواست آقای محمدرضا محمد نژاد برای دیدار با برادرش بهمن محمدنژاد از شهر نقده
هم اکنون تنها برادرم بهمن در دست مجاهدین خلق در کشور آلبانی گرفتار است. تا آنجا که به خانواده ما بر می گردد تمام سعی و تلاش مان را خواهیم کرد تا خبری از او کسب نموده و با او ارتباط برقرار نماییم.
آقای محمدنژاد در دو ویدئوی ارسالی از دولت آلبانی درخواست کرد تا در مقابل زیاده خواهی های مجاهدین خلق بایستد و امکان ملاقات با برادرش بهمن محمدنژاد را در آلبانی فراهم نماید.
نامه آقای یدالله اللهوردی خلیفانی از شهر نقده به نخست وزیر آلبانی آقای ادی راما
اینجانب یدالله اللهوردی خلیفانی برادر نقی الهوردی خلیفانی هستم. برادر من بیش از ۳۲ سال است که در تشکیلات مجاهدین خلق و اکنون در اردوگاه این گروه در کشور شما بسر می برد.
سازمان مجاهدین خلق برادرم را در کشور ترکیه فریب داده و به عراق برد. سپس او را در سال ۲۰۱۶ به کشور شما منتقل کرد و در یک اردوگاه بسته و دور افتاده گرفتار نمود.
طی تمامی این مدت، ازجمله از زمانی که این سازمان فرزندان ما را به کشور شما انتقال داد، اجازه هیچگونه تماس یا ملاقاتی را به وی با خانواده اش نداده است.
از شما بعنوان نخست وزیر کشور محترم آلبانی می خواهم که در اولین فرصت به نگرانی ما خانواده ها پایان داده و نسبت به صدور ویزا برای ورود اینجانب به کشورتان و ملاقات با برادرم مساعدت فرمایید.
درخواست ملاقات آقای عبدالله گورکی با برادرش عبداارحمن گورکی از شهر بوکان
برادر عزیزم ما چند روز پیش با امضای طومار خانواده ها از دولت آلبانی خواستیم تا به خانواده ها به دلایل بشر دوستانه ویزا صادر کند و به آنها اجازه بدهد برای دیدن عزیزانشان به آلبانی سفر کنند. این اولین بار و اولین اقدام نیست. اوایل که در عراق بودی چندین بار برای پیگیری وضعیت شما به جاهای مختلفی رفتیم ولی از تو خبری به دستمان نرسید. حال الان می خواهیم بازهم تلاش کنیم شاید این بار موثر باشد.
استمداد آقای میری حسینی برای رهایی برادر اسیرش سرباز وظیفه حسین حسینی پس از ۳۲ سال اسارت در اردوگاههای صدام و رجوی از شهر سلماس
آقای میری حسینی در یک کلیپ ویدویی که برای برادر گرفتارش در سازمان مجاهدین خلق آقای حسین حسینی ضبط شده است می گوید: “برادرم حسین، جمعی لشگر ۷۷ خراسان بود. او برای دفاع از وطنش و مبارزه با صدام حسین متجاوز خیلی بی تابی می کرد و نهایتا هم لباس مقدس سربازی را به تن کرد و روانه جبهه های جنگ شد. حسین در سال ۱۳۶۵ به خدمت سربازی رفت و تنها ۲۰ روز از خدمتش باقی مانده بود که در فروردین سال ۱۳۶۷ در جبهه فکه (مرز ایران و عراق) توسط نیروهای عراقی اسیر شد. وی بعدا در قبال خوش خدمتی های سران مجاهدین خلق به صدام حسین، به این گروه تحویل داده شد تا اسارت را به شکل دیگری تجربه کند.
اکنون من می خواهم تا برادرم با ما تماس بگیرد تا لااقل بعد از ۳۲ سال دوری بتوانیم صدایش را بشنویم.
استمداد آقای عبدالله ابراهیمی از نخست وزیر آلبانی و ارگانهای حقوق بشری برای کسب خبر از خواهر زاده اش رسول شخصی زاده از شهر سردشت
رسول شخصی زاده در حالیکه در منطقه مرزی سردشت کولبری (حمل کالا بر پشت در مناطق صعب العبور به صورت پیاده) می کرد، توسط نیروهای عراقی اسیر و به اردوگاه اسرای جنگی در خاک این کشور منتقل شد. رسول پس از اینکه مدتی تحت انواع شکنجه های روحی و فیزیکی قرار داشت طی یک توافق بین مسئولین عراقی با سران مجاهدین خلق تحویل این گروه در قرارگاه اشرف داده شد. پس از اخراج سازمان از خاک عراق، رسول را نیز با خود به آلبانی می برند.
آقای عبدالله ابراهیمی دایی رسول می گوید: “از آن زمان به بعد هیچ اطلاعی از وضعیت وی نداریم و همچنان در بی خبری محض بسر می بریم. با ارسال نامه و از طریق ارگانهای حقوق بشری تلاش کردیم راهی برای دیدار یا تماس تلفنی با ایشان پیدا کنیم ولی سودی نداشت. پدر و مادر رسول که سالها چشم به انتظار دیدن وی بودند در حسرت دیدار فرزندشان دار فانی را وداع گفتند”.
نامه دردمندانه پدر و مادر اکبر خسروی به فرزند گرفتارشان در آلبانی از شهر نقده
پسرم، همه برادرها و خواهرانت چشم انتظار دیدنت هستند، امیدواریم قبل از اینکه دیر شود یکبار دیگر تو را دیده و در آغوشت بگیریم، دلمان برایت خیلی تنگ شده است. پسر عزیزم، با ما تماس بگیر.
درخواست آقای شهرام جعفری کیا از دولت آلبانی برای ملاقات با برادرش بهرام جعفری کیا از شهر ارومیه
چندی پیش به دولت آلبانی از طرف خانواده ها طوماری امضا کردیم و نامه هایی را نوشیتم و خواستار صدور ویزا و مجوز برای خانواده ها برای ملاقات با فرزندانشان و برادر و خواهرانشان شدیم.
فکر می کنم این حداقل خواسته و ابتدایی ترین حق انسانی هر شخص و خانواده ای است که با عزیزانش ملاقات و ارتباط داشته باشد. ما به تلاش خود ادامه می دهیم.
نامه آقای علی افتخار به خواهر گرفتارش در مجاهدین خلق فاطمه افتخار از شهر خوی
خواهر عزیزم نمی دانم که اطلاع داری یا نه پدر در سن ۹۲ سالگی در حسرت دیدن شما فوت کرد.
حال مادر مانده با کهولت سن و مشتاق دیدن و در آرزوی در آغوش گرفتن تان امیدوارم که این محبت را از ایشان دریغ نکنی.
حال از دولت محترم آلبانی تقاضامندیم امکان ملاقات حضوری یا حداقل تماس تلفنی برای خانواده ها فراهم نمایند که عملی انسان دوستانه و حقوق بشری است. از مساعدت و همکاری دولت محترم آلبانی قدردان هستیم.