بی شک حضور خانواده های اعضای فرقه رجوی در مقابل کمپ های این فرقه در عراق، برای ایجاد بستر فکری و تلنگر به عزیزانشان که سالیان زیادی را در بن بست فکری رجوی گیر کرده بودند مهمترین و موثر ترین عامل درهم شکستن فضای رعب زده ی درون فرقه رجوی بود. فضایی آکنده از ترس و وحشت ساکنینش از بیرون سیاجی که در آن اسیرند.
در تعریف عظمت قدرت خانواده در مقابل فرقه رجوی همین بس که مسعود رجوی خانواده را کانون نابودگر ایدئولوژی التقاطی خود می دانست و اتفاقاً بزرگترین ضربات را از سمت همین کانون نابودگر خورد. ضرباتی که کم از حملات موشکی به مقرهایش نداشت.
هرچقدر رجوی تلاش کرد تا با روش های متحجرانه و حتی غیر اخلاقی از جمله رودررو قرار دادن اعضاء با خانواده هایشان مانع از رسیدن صدای خانواده به عزیزش شود اما قدرت عواطف انسانی بر او غالب شد. صدای خانواده ها هرروز رساتر از قبل به گوش عزیزانشان و همچنین مقامات بین المللی و دولت عراق رسید و نتیجه آن ریزش شدید اعضاء در فرقه رجوی شد.
حالا در آلبانی هم شرایط همین گونه است و قطعاً ضربه نهایی بر پیکره ی رجوی را خانواده ها خواهند زد . اگرچه فعلاً حضور خانواده ها در مقابل اشرف 3 میسر نیست اما قطعاً پیام خانواده ها به مقامات بین المللی و دولت آلبانی می تواند مسبب رسیدن صدای آن ها به داخل اشرف 3 و نهایتاً منجر به جسارت اعضاء برای گسستن بندهای ذهنی تنیده شده توسط رجوی شود.