خانواده های محترم عضو انجمن نجات
سلام، من مهین حبیبی مادر پروانه ربیعی عباسی هستم . زمانی که به عراق سفر می کردم و در کنار شما عزیزان بودم دردهای خودم را فراموش می کردم، هر چند که خاطرات خوبی از رجوی و سرانش نداریم ولی لحظات در کنار شما بودن فراموش شدنی نیست. ما تلاشهای زیادی در رابطه با فرزندانمان کردیم و هیچ کس نمی تواند منکر شود. لحظات خوبی در کنار پادگان اشرف با هم داشتیم. خانواده هایی با سنت ها و فرهنگ های مختلف، واقعا عجب روزهایی را پشت سر گذاشتیم!
در آن زمان من موفق نشدم فرزندم را از پادگان اشرف نجات دهم، ولی فعالیت های ما باعث شد که راه را برای دیگران باز کنیم که خودشان را از فرقه رجوی نجات دهند . مواقعی که به عراق سفر می کردم تمایل نداشتم به ایران برگردم، دلم می خواست تا آزادی فرزندانمان در کنار هم باشیم. یاد آن روزها بخیر سر یک سفره می نشستیم و با هم فعالیت می کردیم. ای کاش می توانستیم باز هم دور هم جمع شویم. من امیدوار هستم.
رجوی و سرانش هر کجا فرزندان ما را ببرند ما هم بدنبال آنها خواهیم رفت. من یک مادرم و می خواهم به مادران بگویم مبادا دل سرد شوید! اگر دل سرد شوید رجوی زمان بیشتری برای نگه داشتن فرزندانمان می خرد . بایستی جلوی رجوی ایستاد، راهی غیر از این نداریم. رجوی در عراق کم آورد و از دست ما خانواده ها به آلبانی گریخت. ما تبدیل به خاری شده بودیم که در گلوی رجوی گیر کرده بودیم و این خار همچنان در گلوی رجوی گیر کرده است. پس ما بایستی خودمان را آماده کنیم که مثل آوار در کشور آلبانی روی سر رجوی و دار و دسته اش خراب شویم. رجوی در آلبانی به ته خط رسیده فرزندان ما دیر یا زود آزاد می شوند و زندگی آزادی را برای خودشان انتخاب می کنند . آن روز نزدیک است .
دوست دار شما – مهین حبیبی