در سی و یک شهریور 1359 رژیم حاکم بر عراق با تصمیم و طرح قبلی و با هدف برانداختن دولت نوپای ایران جنگی تمام عیار را علیه خاک و تمامیت ارضی ایران شروع کرد. صدام حسین رییس جمهور وقت عراق با حاضر شدن در تلویزیون دولتی و پاره کردن قرارداد 1975 الجزایر، آغاز تجاوز به خاک ایران را اعلام کرد.
جنگی نابرابر در شرایطی به ایران تحمیل شد که نظام نوپای انقلاب از جانب آمریکا تحت فشار شدیدی قرار داشت و در داخل کشور نیز جریانات مختلف سیاسی و از جمله مجاهدین خلق با ایجاد هیاهوهای تبلیغاتی درصدد تضعیف دولت و انقلاب اسلامی بودند و نیروهای نظامی هم بدلیل شرایط خاص انقلاب هنوز مراحل بازسازی و ساماندهی خود را به طور کامل پشت سر نگذاشته بودند. آمریکا برای شکست انقلاب و به سازش کشاندن دولت نوپای برآمده از آن، حمایت های پنهان و آشکار خود را در زمینه های سیاسی، نظامی و اقتصادی از رژیم حاکم برعراق به اجرا گذاشت.
ارتش عراق که براساس محاسبات خود از وضعیت داخلی وخارجی ایران، فتح یک هفته ای تهران را در سر می پرورانید، در روزهای نخست تجاوز بدون مانع جدی در مرزها تا دروازه های اهواز و فتح خرمشهر پیش رفت. دراین نقطه بود که نیروهای مردمی بدون امکانات و تجهیزات و حتی آموزش های نظامی به مقاومت پرداختند. نیروهای جوان و وطن پرست به جبهه ها شتافتند و پس از شکل گیری اتحاد و انسجام در میان نیروهای مردمی داوطلب و دیگر نیروهای نظامی حماسه ای مقدس و ملی شکل گرفت.
این جنگ که طولانی ترین جنگ متعارف در قرن بیستم میلادی و دومین جنگ طولانی پس از جنگ ویتنام بود، درنهایت بعد از 8 سال در مرداد 1367 با قبول آتش بس از سوی هر دو طرف و پس از بجا گذاشتن یک میلیون نفر تلفات و 1190 میلیارد دلار خسارت به هر دو کشور پایان یافت.
بعد از آتش بس، مبادله اسیران از سوی هر دو کشور از سال 1369 آغاز شد و ایران آخرین دسته از اسیران جنگی عراقی را درسال 1381 به عراق تحویل داد.
در جریان این جنگ آنچه در تاریخ ماندگار خواهد ماند نقش خائنانه مسعود رجوی رهبر مجاهدین خلق است. وی بعد از شکست در جنگ مسلحانه که به قیمت از دست رفتن جان دهها انسان بر اثر ترور و انفجارات مهیب و دستگیری و اعدام تعدادی از هواداران به فرانسه گریخته بود در سال 65 بدلیل قدرت طلبی محض و عدم درک مشخص از اوضاع و مردم ایران و به منظور برهم زدن تعادل نظامی جنگ بسود صدام به عراق آمده بود!
بعد از دیدار با صدام حسین رئیس جمهور مخلوع عراق و کسب دستور بمثابه ستون پنجم عراق و تشکیل به اصطلاح ارتش آزادیبخش که ارتش کوچکی در دل ارتش عراق بود وارد عمل شد. وی در طی سال های جنگ در تمامی عملیات هایی که توسط ارتش عراق صورت می گرفت نقش اطلاعاتی و گاها نظامی ایفا میکرد. تیم های نظامی مجاهدین با لباس های مبدل بسیج و سپاه و ارتش ایران به مواضع نیروهای ایرانی رخنه و نفوذ می کردند و تعدادی را کشته و یا اسیر کرده و تحویل نیروهای اطلاعات وامنیت عراق میدادند. تا ضمن بازجویی و شکنجه، اطلاعات مواضع نیروهای ایرانی واستعداد نظامی و نیرویی آنها را بدست بیاورند.
مهم ترین اقدام و همکاری نظامی مجاهدین خلق با ارتش عراق در منطقه فکه و مهران و تحت عنوان عملیات آفتاب و چلچراغ صورت گرفت که منجر به اسارت و شهادت بسیاری از سربازان مدافع وطن گردید. اما بزرگ ترین خیانت رجوی در جریان عملیات موسوم به فروغ جاویدان (مرصاد) شکل گرفت.
درشرایطی که دولت ایران آتش بس را پذیرفته بود و طرفین در حال تدارک مذاکرات بودند، رجوی با این تصور احمقانه که پذیرش آتش بس از طرف ایران نشانه ضعف آنهاست و ارتش و نیروهای نظامی ایران از هم پاشیده و دیگر توان مقابله ندارد از عدم صداقت صدام استفاده نمود تا به باور و توهم کودکانه خودش عملیات سرنگونی و فتح تهران را درعرض چند روز رقم بزند که برخلاف تمامی باورهای غلطش بار دیگر با هجوم مردم و بویژه جوانان وطن پرست به جبهه غرب و کرمانشاه مواجه شد و در طی چهار روز درگیری و تحمل هزاران کشته و زخمی و اسیر و انهدام تمامی زرهی ها و جنگ افزارهای اهدایی صدام مفتضحانه اقدام به فرار درخاک عراق نمود. بدین ترتیب صحنه های جنگ تجاوز کارانه صدام برعلیه ایران با خیانت رجوی در هم آمیخت.
در طی تاریخ معاصر رجوی و گروهش جزء نادر جریاناتی بود که در تجاوز دشمن به خاک میهن با دشمن همراه و همکاری کردند وهمین موضوع باعث بی اعتباری و رسوایی آنها در نزد مردم شد. خیانت رجوی به مردم ایران و آغشته شدن دستهایش به خون جوانان مدافع خاک میهن هیچگاه از حافظه تاریخی مردم ایران پاک نخواهد شد و به همین دلیل است که رجوی و مجاهدین خلق اینگونه مورد تنفر و انزجار مردم ایران هستند. آنها دیگر هیچ جایگاهی در بین مردم و تاریخ ایران ندارند و به زباله دان تاریخ پرتاب شدند.
رستم آلبوغبیش