تنها چیزی که برای مجاهدین مانده است دو انگشت مریم به نشانه پیروزی ست

شکست های پی در پی فرقه رجوی در عرصه سیاسی و بین المللی و طلب احقاق حق جدا شده ها که سالیان عمر مفید خود را صرف خدمت به فرقه خیانت پیشه رجوی کردند و فشار خانواده های داغدار که عزیزانشان در زندان های رجوی اسیر شده اند رجوی را بر آن داشت که تمام قدرت و توانش در دروغگویی و فریبکاری را به کار ببندد تا بتواند جلوی ورود خانواده ها به آلبانی را بگیرد و چند صباحی دیگر به خیانت علیه ایران و ایرانی ادامه دهد.

اخیراً آقای حسن حیرانی پس از تلاشها و صرف هزینه برای تهیه ویزا برای پدر و مادرش جهت سفر به آلبانی برآمد اما سران فرقه رجوی با کلاشی و دروغگویی از دولت آلبانی خواسته اند که از ورود خانواده آقای حیرانی جلوگیری شود به همین خاطر برای قانع کردن مسئولین امنیتی آلبانی تهمت هایی ناروا به این خانواده ی محترم زده اند.

ترس و وحشت فرقه جنایتکار رجوی از ورود خانواده ها به آلبانی ست و این که این سفر مقدمه ای باشد برای روانه شدن خانواده ها به آلبانی و تلاش برای نجات فرزندان اسیرشان از زندان اشرف 3 ! آن وقت مریم قجر عضدانلو می ماند و دو انگشتش که به نشانه پیروزی همیشه در سر تیتر سایت بی محتوای فرقه نشان داده می شود.

فرقه رو به زوال رجوی باید بداند که خانواده ها همه موانع را بر می دارند تا بتوانند به فرزندان دلبندشان برسند و حتماً این کار را خواهند کرد و با پشت کار ماهیت فرقه زندان ساز رجوی را برای دولت آلبانی روشن خواهند ساخت.

یک زمانی رجوی شعار می داد ( چو اشرف نباشد تن من مباد ) یا ( کوه زجا بجنبد اشرف ز جا نجنبد )! اما همین خانواده ها توانستند با اراده فولادین تن رجوی را به خاک سپردند و اشرف را از عراق تا آلبانی جابجا کردند و این بار پایان زندان های فرقه به نام اشرف را به ثبت خواهند رساند.