سوءاستفاده از موضوع زن شاید اصلی‌ترین محور سرکرده مجاهدین برای طرح ادعاهای حقوق بشری علیه ایران است. اما زنان بسیاری در سازمان مجاهدین حضور دارند که تک‌تک آن‌ها مصادیق روشن نقض بی‌نظیر حقوق زن و حقوق انسان در این گروه تروریستی هستند. زنانی که از طلاق اجباری و جدایی از کودکانشان تا رژه نظامی در بیابان‌های سوزان عراق، بیرون آوردن رحم برای جلوگیری از حاملگی و حتی تجاوز سرکرده مجاهدین؛ مسعود رجوی را تجربه کرده‌اند. نگاهی به سرگذشت برخی از زنان سازمان که جان خود را در مناسبات این فرقه تروریستی از دست داده‌اند، در واقع روایتی از واقعیت ماجرای حقوق زن در این گروه است.
ندا حسنی
ندا حسنی به همراه برادرش علیرضا جذب سازمان مجاهدین شد. زمانی که وی تحت تبلیغات فریبکارانه این فرقه قرار گرفت در کانادا زندگی می‌کرد و در دانشگاه کارلتون اتاوا در رشته انفورماتیک تحصیل می‌کرد. وی با تبلیغات منفی سازمان تحصیلاتش را رها کرد و به بهانه یک دوره ۶ ماهه آموزشی به پادگان اشرف در عراق منتقل گردید.
انتقال ندا حسنی به پادگان اشرف در سال ۱۳۷۶ صورت گرفت اما برخلاف وعده سران سازمان زندگی اجباری در پادگان اشرف به‌جای ۶ ماه، ۵ سال به طول انجامید! در پایان سال ۱۳۸۱ وقتی که آمریکا به عراق حمله کرد حدود ۳۰۰ نفر دیگر از اعضای سازمان که زبان انگلیسی بلد بودند به اروپا و مشخصاً مقر سازمان در فرانسه منتقل شدند. ندا به انگلیس و لندن منتقل شد.
این انتقال تقریباً هم‌زمان بود با دستگیری مریم رجوی در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ در فرانسه که به جرم پول‌شویی صورت گرفت. سران سازمان برای آزادی مریم رجوی و تحت‌فشار قرار دادن دولت فرانسه اعضای خود را مجبور به خودسوزی در خیابان‌های پاریس و دیگر کشورهای اروپایی نمودند. در این میان ندا حسنی که در آن زمان فقط ۲۶ سال داشت هم برای مرگ اجباری! انتخاب شد.
هرچند سازمان ادعا می‌کند که خودسوزی‌ها داوطلبانه و با تصمیم خود نیروها صورت گرفته، اما دلایل متعددی وجود دارد که اثبات می‌کند، این افراد برای خودسوزی مجبور شدند.
یک سند قطعی دراین‌باره به اعلام اسامی افراد قبل از خودسوزی توسط سران سازمان مربوط می‌شود که نشان می‌دهد، اعضا برای خودسوزی توسط سازمان انتخاب‌شده‌اند. بنا به نقل از روزنامه «پاریسین» قبل و بعد از خودسوزی با تلفن همراه چند خبرنگار تماس گرفته‌شده و محمد سید محدثین سخنگوی روابط خارجی شورای ملی مقاومت نام شخص خودسوزی کننده را اعلام کرده است. مریم رجوی نیز بعد از آزادی سعی کرد در برابر انتقادات رسانه‌ها در مورد خودسوزی اجباری اعضا که به روش‌های مغزشویی توسط این فرقه صورت گرفته است، مدعی شد ندا به اختیار خودش این کار را کرده و هیچ‌کس در سازمان نیز از این اتفاق مطلع نبوده است!
بر اساس اظهارات شاهدان عینی قرار بر این بود که ندا یک لحظه در آتش باشد و یک تیم سریع او را خاموش کند. ندا خودش را به آتش کشید و هیچ تیمی برای نجات او اقدام نکرد. فردی بنام محسن عباسی یکی از شکنجه گران فرقه رجوی به تیم نجات اجازه نداد ندا را نجات دهند و به این ترتیب ندا حسنی 26 ساله جان خود را از دست داد.
این دختر ۲۶ ساله نمونه‌ای روشن از شیوه‌های بی‌نظیر سران مجاهدین در نقض حقوق زنان است که گاهی به شکل سوءاستفاده جنسی انجام می‌شود و گاهی نیز جان این افراد را برای آزادی سرکرده مطالبه می‌کند. برای ندا حسنی در پادگان اشرف یادبودی ساخته شد تا از وی به‌عنوان الگوی رفتار انقلابی در سازمان یاد شود، اما واقعیت این است که نه ندا حسنی و نه دیگر اعضای سازمان برای هیچ‌یک از اقدامات خود اختیاری نداشته‌اند.
خودسوزی ندا حسنی و 20 تن دیگر از اعضاء این فرقه در اعتراض به دستگیری مریم رجوی و بر اساس دستور مستقیم مسعود رجوی فاجعه و جنایت هولناکی است که گر چه باید مایه شرمساری مریم رجوی و دیگر عوامل فرقه مجاهدین خلق باشد همواره به آن می بالند. سرنوشت تلخ ندا حسنی و بسیاری دیگر ضرورت توجه به وضعیت اسفناک دیگر اعضای این فرقه را ایجاب می کند.