30 خرداد سالگرد شروع فعالیت های تروریستی سازمان مجاهدین (در 30 خرداد 1360) است. 41 سال پیش در چنین روزی، دهها هزار تن از میلیشیاهای جوان و نوجوان مجاهدین، بی هیچ برنامه از قبل تعیین شده، به دستور رجوی به خیابان های تهران ریختند و ناخواسته جنگ و جدال سیاسی 2 ساله را به مرحله اقدامات تروریستی و مسلحانه کشانیدند. حرکتی به شدت نابخردانه و ضدانسانی که منجر به کشتارهای وسیع چندین ساله شد و دهها هزار جوان ایرانی را صرفاً به خاطر قدرت طلبی مسعود رجوی به کام مرگ کشید. چهار دهه پس از آن جنایت ها که ایران را به میدان جنگ مبدل ساخت و هزاران خانواده را داغدار نمود و کشور را به ورطه ویرانی کشاند، مریم رجوی همچنان بر طبل اقدامات تروریستی می کوبد و وقیحانه آشوب های خرداد 1388 را ادامه 30 خرداد می خواند و جنایاتی دوباره را تبلیغ و ترویج می کند.
در روزهای اخیر، مهمترین فعالیت های این جریان تروریستی، تبلیغ برای ایجاد آشوب و درگیری های مسلحانه به جوانان ایرانی بود. این تبلیغات در حالی انجام می گیرد که مریم رجوی طی 19 سال که از سقوط صدام می گذرد، تلاش داشت خود را چهره ای صلح دوست، حقوق بشری و دمکراتیک جلوه دهد که «سلاح بر زمین گذاشته و همچون بره ای سربزیر، قلاده ارتش بی دندان» خود را به قدرت های غربی سپرده تا هرگونه دوست دارند از ایشان استفاده کنند. وی در حالی رو به سمت ایران نعره جنگ و ترور سر می دهد و از جوانان درخواست آشوب و کشتار دارد که در سخنرانی های خود خطاب به دولتمردان اروپایی (و همچنین در اکسیون های خیابانی)، جرأت ندارد حتی یک کلمه پیرامون عملیات های مسلحانه سخن بگوید برای آن تبلیغ کند. در چند روز اخیر، شاهد چندین نمایش در سوئد، هلند و کانادا به مناسبت 30 خرداد بودیم اما در هیچیک از این اکسیون ها، جمله ای در وصف 30 خرداد که معرف جنگ مسلحانه و تروریستی است یافت نمی شود، در عوض می بینیم که مهمترین دغدغه مریم، اخراج جداشدگان و جوانانی است که جنایات 40 ساله رجوی را برای مردم اروپا افشا کرده اند.
بله، آنچه در نمایش رجوی در اروپا یافت نمی شود، تبلیغ و تمجید از شروع فعالیت های تروریستی در 30 خرداد است، اما تا بخواهید بازی حقوق بشری در این تجمعات و سخنرانی ها یافت می شود، چرا که چهره مریم در اروپا نباید با خشونت طلبی خش بردارد. به همین خاطر گروهی باید با لباس زندانیان در خیابان رژه روند بدون اینکه بفهمند مخوف ترین زندان ها در ارتش آزادیبخش ملی وجود داشته و دهشتناک ترین شکنجه ها نیز در سازمان مجاهدین رواج داشته است. و بدون اینکه مردم اروپا بفهمند سازمان مجاهدین تنها تشکلی در تاریخ است که وفادارترین نیروهای خود را صرفاً به جرم عدم قبول «طلاق اجباری و انقلاب ایدئولوژیک» به چارمیخ کشیده و زیر شکنجه های روحی و جسمانی به قتل رسانیده است. اما از آنسو، همین تشکل در حال ترویج ترور، تخریب و آتش سوزی در داخل ایران است و از جوانان می خواهد تا شهرها را به آشوب بکشند و در کوچه و خیابان بساط اعدام، تیرباران و چاقوکشی راه بیندازند و مخالفان را هرکجا دیدند (درست مشابه دهه 60) بنا به تشخیص خود «اعدام انقلابی» کنند!.
شاید شگفت آور باشد، اما واقعیتی تلخ است: مریم رجوی که هشتگ «نه به اعدام» راه اندازی می کند، همان بانوی تروری است که به جوانان ایرانی درس «اعدام خیابانی» می دهد و به دستور شوهرش، در دهه 60 هزاران نفر را در محراب و خیابان و ساختمان، بدون محاکمه، تیرباران کردند و آنرا «اعدام انقلابی» خواندند!. همین شخص، بعد از سال ها ادای حقوق بشری، امروز هم دستور تسلیح صادر می کند و نیروهای خود را به کشتن مخالفان دعوت می کند و ایادی خود را فرامی خواند تا به شیوه داعش و القاعده، با اسلحه کلیپ یادگاری بگیرند و برایش ارسال کنند!
بله، به همین علت است که امروز مریم با کمک عوامل خود در اروپا شعار اخراج جداشدگان را سر می دهد و آنان را مزدور می خواند، چرا که جداشدگان ریاکاری، سیاست دوگانه و فریبکارانه سازمان مخوف مجاهدین خلق را افشا می کنند و نمی گذارند جوانان ایرانی مثل گذشته در دام این فرقه تروریستی گرفتار شوند.
کسی که دو دهه در خدمت صدام بود و پس از سقوط او در خدمت سعودی، سیا و موساد قرار گرفت، با فرافکنی می خواهد منتقدان خویش را مزدور معرفی کند، غافل از اینکه حنای او دیگر رنگی ندارد و مردم ایران، بخصوص جوانان خارج کشور گام به گام به آگاهی های بیشتری می رسند و مسیر درست را تشخیص می دهند و دیگر در مرداب جنایت رجوی غرق نخواهند شد.
دولتمردان اروپایی و مدافعان واقعی حقوق بشر نیز باید درک کنند که مریم رجوی قابل اعتماد نیست و زندگی او تماماً با دروغ و ریاکاری طی شده است، همانطور که در همین سیاست دوگانه اش می توان بخوبی دید.
حامد صرافپور