گفتگو های صلح آمیز ایران و آمریکا

گفتگو های صلح آمیز ایران و آمریکا
مهندس خسرو جانثاران، کانون آوا، دوازدهم ژوئن 2007
سایت آوا

مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا در نشست چهار ساعته در بغداد ( 28 ماه می ــ 2007 ) در اغلب محافل سیاسی و رسانه های جهان بازتاب داشته و اغلب مفسران و صاحب نظران را به تحلیل مجدد در باره روابط ایران و آمریکا و آینده خاورمیانه وا داشته است. سه دیدگاه در این نظر پردازی ها دیده می شود:
1 ــ کسانیکه چه بصورت فردی یا به عنوان نمایندگی از جریان سیاسی و یا تشکل خاص حزبی، مخالف اینگونه گفتگوها هستند و آن را از آغاز بی نتیجه ارزیابی می کنند.
2 ــ موافقین گفتگو که آن را پس از نزدیک به سی سال عدم روابط رسمی دو دولت ایران و امریکا، سرفصل تحول جدیدی برای روابط دوجانبه ایران و آمریکا همچنین منطقه خاورمیانه و ایجاد فضای مثبت و سازنده در روابط بین المللی می دانند.
3 ــ تردید در باره طرح گفتگو با در نظر گرفتن ادامه جنگ روانی از سوی آمریکا علیه ایران و تاکید بر روال تحریم علیه ایران. این افراد طرح گفتگو آمریکا با ایران را یک تاکتیک از سوی آمریکا ارزیابی می کنند تا با اجرای آن وقت تلف کرده و رژیم ایران را از مدار حاکمیت در تضاد با برنامه های امریکا در منطقه خارج کنند.
نظرپردازان این سه دیدگاه هریک دلائلی را برای خود ارائه می نمایند که رسانه های امریکایی به ارزیابی این نظرات پرداخته اند و بطور کلی افکار عمومی امریکا و مردم این کشوراز گفتگوی دو طرف آمریکا و ایران استقبال کرده اند.
در ظاهر چنین می نماید که مردم امریکا از هاله تخاصم در طول سی سال میان ایران و امریکا و امتداد بی ثمر جنگ روانی و تبلیغاتی خسته شده اند. گفتگو در بغداد، بخصوص برای کمک به حل بحران کنونی در عراق که کشته شدن روزانه سربازان آمریکا از نتایج آن است و هردو حزب جمهوری خواه و دمکرات، بحران عراق را بن بست فاجعه آمیز می دانند، و این مذاکرات حتی اگر در دایره محدودی راهگشا باشد مورد تایید و تشویق آنهاست از طرف دیگر هستند تشکل ها و محافل تروریستی که با هرگونه مذاکره با ایران مخالف هستند و خواهان برهم زدن روابط دو کشور و تشویق امریکا علیه دولت ایران برای حمله نظامی و ایجاد بحرانی بیشتر در خاورمیانه می باشند.
از ایگونه تشکل ها زیاد هستند مثل جریانات فرقه ای امثال سازمان تروریستی مجاهدین که در حال حاضر در پناهگاه اشرف در عراق از حمایت امریکایی ها برخوردار ند و تنها امیدشان به باقی ماندن در عراق می باشد که این روزها آشکارا در مطبوعات و رسانه های خود موجی از تبلیغات ایجاد کرده اند و دولت ایران را مرکز اصلی تشنج و بحران در خاورمیانه می دانند و هدفشان تحریک آمریکا علیه ایران است.
آنان بر این باور هستند که با نزدیک شدن رابطه امریکا و ایران عمر اقامتشان در عراق به پایان خواهد رسید و باید بدنبال اربابان جدیدی بگردند که البته دیگر کسی برای آنان بدلیل تروریست بودنشان پشیزی ارزش قائل نیست ، شاید هم امیدوارند که دوباره صدامی جدید پیدا شود و آنان را با آغوش باز در سیستم اطلاعاتی ــ امنیتی خود بکار گیرد که این هم از محالات این دهه بنظر می رسد!
اما راه دومی را که این فرقه در پیش گرفته از طریق لابی کشوری مثل اسرائیل در آمریکا است که از آن طریق می خواهند فشار را بر آمریکا بیشتر بکنند تا همه راههای گفتگو با ایران سد گردد
روال مخالفت تروریست ها،با گفتگوهای صلح ایران و امریکا ، اندک اندک نشان می دهد که مخالفین نه تنها با هر گونه تنش زدایی در خاورمیانه مخالفند بلکه شیوه سیاسی آنها منجر به تشدید بحران و ادامه نظامی گری در این منطقه می گردد.
آری از نشانه های بالا می توان نتیجه گرفت که تروریست ها همیشه در آشوب و نا امنی می توانند به حیات خود ادامه دهند و هیچگاه به صلح و آرامش تن در نمی دهند. اگر آرامش و امنیت به عراق باز گردد. دیگر این فرقه به ادعای خودش 5 میلیون طرفدار در عراق پیدا نمی کند و امکان اقامتش در عراق برای همیشه تمام شده است.
اگر روند مذاکرات امریکا و ایران مشکلات فی مابین را حل کند دیگر جنگجوئی و انسان کشی در منطقه روند معکوس به خود می گیرد و تمامی جریانات تروریستی حرفی برای گفتن نخواهند داشت.
در اینجا بدنیست به اظهارات آقای نیکلاس برنز معاون وزیر امورخارجه آمریکا و از شخصیت های سیاسی مشهور در دولت آقای جرج بوش اشاره کرد، او می گوید: از نظر ما ایران یک چالش نسلی است، این چالش نیست که اتفاقی یا زود گذر باشد و به احتمال زیاد مسئله ایران در سال 2010 و یا 2012 و شاید 2020 هم در راس مسائل سیاست خارجی آمریکا قرار داشته باشد. ایران بزرگترین کشور در خاورمیانه است و هدف آن نیز این است که قدرتمندترین کشور خاورمیانه باقی بماند. ما در تلاش هستیم تا در باره عراق با ایران یک کانال ارتباطی ایجاد کنیم و امیدواریم ایرانیان نیز پاسخگو باشند و درک کنند ما قصد انجام چه کاری داریم. آمریکا باید در بلند مدت رابطه خود را با ایران اصلاح کند زیرا این غیر عادی ترین رابطه دیپلماتیکی است که ما در جهان داریم. در ادامه اظهار می دارد: بیایید موانع موجود بین مردمان دو کشور خود را از بین ببریم و بیایید برای حل مشکلات دو کشورخود نیز تلاش کنیم.ما باید مثبت فکر کنیم. زمانی خواهد رسید که مجددا با ایران مذاکره کنیم و روابط دیپلماتیک خود را با آن از سر بگیریم