گزارش به خانواده های محترم
پیشینه بحث:
سازمان مجاهدین خلق بعد از سقوط صدام حسین و ناپدید شدن مسعود رجوی و عزیمت مریم به فرانسه و خلع سلاح ارتش آزادیبخش ملی، دستخوش تغییرات دراماتیکی شد و لذا فعالیت های خود را به شکل اقدامات تبلیغی و سیاسی در اروپا پی گرفت. مریم رجوی، در غیبت کامل مسعود رجوی رهبر عقیدتی مجاهدین خلق، در پاریس مستقر شد و شاه بیت فعالیت های مجاهدین خلق را گردهمایی های سالانه مریم رجوی در پاریس تشکیل می داد. گردهمایی های مجاهدین خلق از سال 1383 همه ساله در ماه های خرداد یا تیر به مناسبت سالروز 30 خرداد 1360 به عنوان سرآغاز جنگ مسلحانه علیه جمهوری اسلامی برگزار می شد که به مدت 15 سال دقیقاً تا سال 1397 بی وقفه ادامه داشت.
در این گردهمایی ها معمولاً تعدادی از مقامات سابق و شخصیت های بازنشسته آمریکایی و اروپایی شرکت کرده و از هدف مجاهدین خلق یعنی سرنگونی جمهوری اسلامی حمایت می نمودند. سخنران اصلی هم همیشه مریم رجوی بود که یک سری حرف های تکراری و وعده های توخالی می داد و وعده سرنگونی قریب الوقوع نیز هر ساله تکرار می شد. این گردهمایی ها معمولاً توسط رسانه های معاند جمهوری اسلامی وابسته به آمریکا و سعودی انعکاس می یافت.
یک ویژگی بارز این گردهمایی ها، شرکت دانشجویان و پناهندگان از کشورهای مختلف با وعده مکان و غذا و گردش، بدون کمترین شناخت از مجاهدین خلق بود که با صرف هزینه های هنگفت به این میتینگ ها برده می شدند. این موضوع در برخی از رسانه های غربی نیز انعکاس یافت که نشان می داد سازمان مجاهدین خلق در جذب مخاطب در میان ایرانیان با مشکلات جدی روبروست.
عکسهایی در رابطه با تور مجانی گردشگری پاریس برای دانشجویان و پناهندگان دیگر کشورها به شرط شرکت در گردهمایی مریم رجوی:
در سیزدهمین گردهمایی در تاریخ شنبه 19 تیرماه 1395 شاهزاده ترکی فیصل رئیس سابق امنیت و اطلاعات سعودی، اسپانسر جدید مجاهدین خلق بعد از طاهر عبدالجلیل حبوش رئیس امنیت و اطلاعات عراق در زمان صدام حسین، حضور پیدا کرد و دو بار از مسعود رجوی با عنوان مرحوم یاد نمود. این موضوع موجب قوت گرفتن شایعه مرگ مسعود رجوی شد که تا به امروز نیز ترکی فیصل یا هر کس دیگری به صورت شفاف تکلیف زنده بودن یا نبودن مسعود رجوی را رسما و قطعا مشخص نکرده است.
اما این حرکت اسپانسر جدید، که مدت ها بود خط عبور از مسعود را دنبال می کرد، به عنوان یک تهدید نیز در محافل سیاسی تلقی گردید چرا که موجب شد تا روند انتقال مجاهدین خلق از عراق به آلبانی که مسعود رجوی مانع جدی آن بود و به شکل قطره چکانی انجام می شد ناگهان سرعت بگیرد و کار تمام شود و انتقال کامل گردد.
سال بعد در چهاردهمین گردهمایی در تاریخ شنبه 10 تیرماه 1396 که در سالن ویلپنت فرانسه برگزار شد جان بولتون نماینده سابق آمریکا در ملل متحد مهمان اصلی بود. ترکی فیصل هم برای بار دوم در این گردهمایی حضور داشت.
بولتون در این گردهمایی اظهارنظر معروف خود را بیان نمود که جمهوری اسلامی چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی را در 22 بهمن 1397 جشن نخواهد گرفت. یعنی او به صورت قاطع خبر از سقوط جمهوری اسلامی در کمتر از یک سال و نیم آینده داد. او اطمینان خاطر داد که به زودی همراه با اعضا و هواداران مجاهدین خلق جشن پیروزی انقلاب را در تهران برگزار خواهد کرد.
در همین رابطه مسعود رجوی هم روی موج سوار شد و پیام داد و وعده جان بولتون را برای حفظ و کنترل اعضا تکرار نمود و به نیروهای روحیه باخته خود که حالا تماماً در آلبانی گرد آمده بودند اطمینان خاطر داد که جمهوری اسلامی به زودی سرنگون خواهد شد و او حاکمیت تهران را به دست خواهد گرفت.
سال بعد در پانزدهمین و آخرین گردهمایی مجاهدین خلق در پاریس در تاریخ شنبه 9 تیر 1397 بولتون و ترکی فیصل شرکت نداشتند. ولی رودی جولیانی شهردار سابق نیویورک و وکیل حقوقی دونالد ترامپ مهمان اصلی بود که گفت سال بعد این گردهمایی را در تهران برگزار خواهند کرد.
سال بعد یعنی در سال 1398 برای برگزاری گردهمایی، ظاهراً به دلیل تهدیدات امنیتی، مجوز صادر نگردید. در همین رابطه پیامی از جانب مسعود رجوی منتشر شد. در عوض سازمان مجاهدین خلق در شهرهای واشنگتن، لندن، برلین، و استکهلم اقدام به برگزاری تظاهرات محدود نمود.
اجازه نیافتن مجاهدین خلق برای برگزاری گردهمایی سالانه در پاریس بعد از 15 سال، پیامدهای بعدی دیگری داشت. پناهندگی مریم رجوی که با نام جعلی در فرانسه گرفته بود لغو شد و او حتی اجازه ورود به کشورهای اتحادیه اروپا را هم نیافت. مریم رجوی صرفاً توانست با مدارک سفر آلبانیایی و گرفتن ویزا، سفرهای کوتاه و محدودی با بهانه های مختلف به پاریس داشته باشد. در گذشته نیز آمریکا و انگلستان از ورود او ممانعت به عمل می آوردند که اقدامات پرهزینه حقوقی و لابی گری مجاهدین خلق هم راه را باز نکرد.
در سال 1399 گردهمایی سالانه به دلیل شیوع بیماری کرونا به شکلی محدود و به صورت آنلاین در آلبانی با حضور مریم رجوی که حالا دیگر کاملاً در این کشور مستقر و محدود شده بود انجام پذیرفت.
در سال 1400 از 19 تا 21 تیرماه نیز به دلیل ادامه بیماری کرونا این گردهمایی به صورت اینترنتی به مدت سه روز برگزار شد که طبق سیاق ثابت تعدادی از مقامات سابق و شخصیت های بازنشسته به شکل آنلاین شرکت نمودند و پیام دادند و نهایتاً مریم رجوی سخنرانی کرد و وعده سرنگونی داد. در این گردهمایی که با تبلیغات زیاد انجام پذیرفت تلاش شد تا با برگزاری هرچه گسترده تر آن جبران ناکامی های فرانسه و اروپا بشود.
در سال 1401 قرار بود در روزهای اول و دوم مرداد ماه یک گردهمایی بزرگ بعد از سه سال وقفه با شرکت تعداد زیادی از مهمانان و شرکت کنندگان برای جبران این سالیان صورت بگیرد اما این گردهمایی یک روز مانده به اجرا با بیانیه سازمان مجاهدین خلق لغو گردید تا خاطره ناکامی های پاریس مجدداً زنده شود.
دلایل لغو گردهمایی سال 1401 مجاهدین خلق در آلبانی
توضیحات و توجیهات سران فرقه رجوی برای نیروها همیشه بر این نکته استوار بود که آلبانی زمین خودی است و مجاهدین خلق در آن دست کاملاً باز دارند و دستشان برای هر اقدامی از عراق صدام حسین هم بازتر است. آنان به کسانی که قصد خروج داشتند می گفتند که تمام مقامات آلبانی از دولت و پلیس گرفته تا سیستم امنیت و قضایی حامی رهبران مجاهدین خلق هستند و هرگز اجازه نخواهند داد پای خانواده ها به این کشور باز شود یا کسی از این فرقه جدا گردد.
در خصوص دلایل لغو این گردهمایی به تفصیل در گزارشی که در سایت نجات با عنوان “مروری کوتاه بر وقایع مرداد ماه در آلبانی – از لغو گردهمایی فرقه رجوی تا حمله به غرفه و میز کتاب جداشدگان” درج شد، توضیح داده ام و از تکرار آن مطالب خودداری می کنم.
علت های عنوان شده برای لغو گردهمایی فرقه رجوی در آلبانی در آن گزارش به شرح زیر بود که در این گزارش به تفصیل به آن ها اشاره شده است:
1. تهدیدات امنیتی: بهانه ای بود که سفارت آمریکا و مجاهدین خلق برای لغو گردهمایی مطرح کردند و به خورد رسانه ها دادند. اغلب ناظران سیاسی ناتوانی برقراری امنیت یک میتینگ محدود در برابر تهدیدات خارجی در یک کشور عضو ناتو با پایگاه های آمریکایی را بعید می دانند.
2. حمله سایبری به سیستم دولتی آلبانی: که ناظران سیاسی در آلبانی این نوع تهدیدات را که نزدیک به یک هفته سیستم دولتی را فلج کرد و می توانست ادامه دار باشد دلیل محتمل تری برای لغو گردهمایی مجاهدین خلق می دانند.
3. عزیمت غیرقانونی اعضای فرقه رجوی به اتحادیه اروپا: که این موضوع نیز در نوع خود بسیار قابل توجه است چون حضور فرقه رجوی در آلبانی به عنوان یک تهدید امنیتی مانع جدی بر سر راه ورود آلبانی به اتحادیه اروپا است که اسناد و مدارک مربوط به یک فقره از آن در این صفحه قابل دسترس می باشد:
در همین رابطه بد نیست به مقاله با عنوان “سازمان مجاهدین خلق، تهدید امنیتی جدی پس از انقضای تاریخ مصرف” که در سایت نجات قابل دسترس می باشد جهت تکمیل بحث رجوع شود که از تکرار آن در این گزارش خودداری می کنم.
تأثیرات آتی لغو گردهمایی مجاهدین خلق در آلبانی
همکار و دوست گرامی آقای ایرج صالحی از استان مازندران در مطلبی با عنوان “آیا چرخشی در مقامات آلبانی نسبت به فرقه تروریستی رجوی صورت گرفته است؟” آورده است:
“. . . اما دلیل آن (لغو گردهمایی) هرچه که باشد، لغو برنامه فرقه تروریستی رجوی در آلبانی یک پیام بسیار مهم داشت که دیگر شرایط برای فرقه در این کشور مثل سابق نیست و آن ها نمی توانند با پول و حمایت اربابان، خواسته های خود را به پیش ببرند. بنابراین می توان گفت که از روز اول مرداد که برنامه فرقه لغو شد، چیزی در بین مقامات آلبانی به ضرر رجوی ها چرخیده است.
هر چند هنوز خیلی چیزها به صورت واضح خودش را نشان نداده است، اما در این که شرایط در آلبانی برای فرقه تروریستی رجوی تغییر کرده شکی نیست. تعدادی از اثرات این چرخش شامل موارد زیر هستند:
– اجازه برگزاری نمایشگاه کتاب به انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) در همان منطقه ای که مقر فرقه تروریستی رجوی قرار دارد و به نوعی مرز سرخ آنان می باشد.
– توسل به توحش در ملاءعام و جلوی دوربین و در برابر چشمان پلیس در حمله وحشیانه به نمایشگاه فوق الذکر توسط عوامل فرقه رجوی (واکنش افسارگسیخته هیستریک بعد از لغو برنامه)
– دستگیر شدن 12 تن از عوامل فرقه رجوی که به این نمایشگاه حمله کرده بودند توسط پلیس آلبانی
(فراموش نشود که پلیس آلبانی به اعتراف خود فرقه رجوی همیشه همسو با آن و در مقابل جداشدگان و آسیلا قرار داشت، ولی این بار در حمایت از جداشدگان چند نفر از عوامل فرقه را دستگیر کرد و برای برنامه های بعدی آسیلا حفاظت ویژه قرار داد.)
– موافقت دولت آلبانی با درخواست آسیلا برای برگزاری نمایشگاه پوستر و کتاب در نقاط مختلف آلبانی علی رغم واکنش وحشیانه و خشم آلود فرقه رجوی نسبت به اولین نمایشگاه
در هفته ها و ماه های پیش رو بهتر مشخص خواهد شد که چه اتفاقی در آلبانی در ارتباط با فرقه تروریستی رجوی افتاده است اما هرچه که باشد تا اینجای کار به ضرر رجوی و در نتیجه به سود جداشدگان، اعضای گرفتار و قربانیان فرقه و خانواده های آنان بوده است. بی شک تغییر شرایط در آلبانی، آثار خود را در مناسبات درونی و بیرونی فرقه تروریستی رجوی نیز نشان خواهد داد . . .”
همچنین همکار و دوست گرامی آقای علی مرادی در مطلبی با عنوان “رهایی حمید آق آتابای چه پیامی در بر دارد؟” آورده است:
“. . . بعد از تلاش های چند ماهه سازمان مجاهدین خلق برای برگزاری گردهمایی در کشور آلبانی که برای بهره برداری از آن و شور و شوق تبلیغاتی، کیسه های بسیار گشادی دوخته بود و انتظار داشت نیروهای روحیه باخته اش را با این گردهمایی و ثمرات حاصل آز آن شارژ سالانه نماید، درست در روز موعود و به قول رجوی ساعت سین، گردهمایی لغو شد و با ارسال پیام های جعلی، تهدیدات تروریستی را عامل اصلی لغو گردهمایی اعلام نمودند.
سازمان از خبر لغو گردهمایی سخت شوکه شد ولی سعی کرد از خبر لغو گردهمایی یک جنجال رسانه ای راه بیاندازد و تا مدت ها روی آنتن رسانه ها و فضای مجازی بماند و با مظلوم نمایی، در مسیر محکومیت حکومت ایران به اتهام فعالیت های تروریستی، به نوایی برسد تا بتواند نیروهای روحیه باخته اش را مقداری سر پا کند.
اما همه آنچه در خلال دو یا سه روز در رسانه ها مطرح شد تماماً خبرهای ناکامی فرقه رجوی از شکست در برگزاری گردهمایی بود به طوری که نتوانست کوچک ترین بهره برداری سیاسی از جنجال رسانه ای بنماید. تاثیرات این شکست اما در داخل سازمان موجب سرخوردگی و به هم ریختگی تشکیلات شد به طوری که واکنش هایش را در مقابل سفر بتول سلطانی و همراهانش به آلبانی و برگزاری میز کتاب آسیلا به طور هیستریک و وحشیانه غیرقابل کنترل به نمایش گذاشت.
پلیس آلبانی با عبارات ویژه و منحصر به فردی، توحش نیروهای سازمان را اعلام نمود. عباراتی از قبیل حیوان زخمی، مجاهدین عصبانی هستند و قابل کنترل نیستند و ممکن است بتول سلطانی را ترور نمایند و…
گسترش روابط انسانی، فرهنگی و عاطفی اعضای آسیلا با برگزاری نمایشگاه کتاب و پیوندهای خانوادگی، ایجاد جایگاه و پایگاه جداشدگان در آلبانی و اعضای آسیلا خود موجب استقبال گرم مردم آلبانی و تنفر آن ها از مجاهدین خلق در این کشور شده است.
فرار محمود دهقان قبل از این وقایع، سازمان و سران دیکتاتور و زندانبانان تشکیلات را به گونه ای سوزانده بود که اعلام کردند مسعود رجوی پیام داده است که گشت های 3 نفره را زیاد کنند و اطراف اردوگاه مانز را حصارکشی و دیوارهای بلند بتونی بکشند تا هیچ کس نتواند فرار نماید.
فرار قهرمانانه و رهایی حمید آق آتابای از میان این همه غل و زنجیر فیزیکی و تشکیلاتی، آنهم دقیقا بعد از پیام موسوم به رجوی و تهدیدات غلاظ شداد او و در شرایطی که طعم شکست در لغو گردهمایی کام تمام سران سازمان و رجوی را تلخ کرده بود خود حاوی پیام ها و دستاورد های بسیار مهم و قابل تاملی می باشد که نشان از چرخش کامل اوضاع به زیان تشکیلات سازمان و به سود اسیران دربند، جداشدگان مقیم آلبانی، انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) و انجمن نجات و همچنین خانواده های چشم انتظار می باشد که باید برای بهره برداری حداکثری در مسیر رهایی عزیزان در بند فرقه رجوی از هیچ کوششی فروگذار ننماییم و در ادامه امیدواریم اضمحلال تشکیلات رجوی را با رهایی دسته جمعی اسیران فرقه شاهد باشیم.”
خلاصه:
در سال جاری قرار بود در روزهای اول و دوم مرداد ماه (23 و 24 ژوئیه) یک گردهمایی بزرگ، سه سال بعد از لغو برنامه در پاریس و اخراج از فرانسه، برگزار شود. این برنامه در سال 1398 در پاریس بعد از 15 سال برگزاری متوالی مجوز نگرفت و در سال های 1399 و 1400 در آلبانی به صورت آنلاین برگزار گردید.
این گردهمایی هم برگزار نشد و علت لغو را در این مقاله بررسی کردیم. البته یک برنامه آنلاین برای خالی نبودن عریضه بعداً برگزار شد که توجه ی را جلب نکرد. اشاره شد که این بار شروع ماجرا از سفارت آمریکا در تیرانا بود که دو روز قبل بیانیه داد و موضوع تهدیدات امنیتی را مطرح کرد که البته هرگز ماهیت این تهدیدات روشن نشد که از جانب چه کسی و به چه شکلی انتظار می رفت. این در حالی بود که حتی تعدادی از سخنرانان آمریکایی همان موقع برای شرکت در برنامه در تیرانا بودند.
لغو این گردهمایی آن هم به بهانه تهدیدات امنیتی خاطره سه سال قبل در پاریس را زنده کرد و بسیاری همان روند را این بار در آلبانی پیش بینی می کنند اما تفاوت های اساسی با آن داشت. اول این که این بار دولت آمریکا (و نه دولت فرانسه) که همه چشم امید فرقه رجوی به آنست وارد شد و آن هم درست قبل از برگزاری گردهمایی، یعنی زمانی که فرقه رجوی همه هزینه ها را کرده بود، عملاً مانع برگزاری آن شد. دوم این که سازمان مجاهدین خلق هیچ واکنش اعتراضی در برابر آن نشان نداد و اصلاً خبری از پیام مسعود رجوی هم نبود. سوم این که فرقه رجوی الآن دیگر در آخر خط است و جایی برای برپایی اشرف 4 بعد از ناکامی در کشور آلبانی متصور نمی باشد.
نحوه برخورد با ورود بتول سلطانی و همراهان به تیرانا و تهدید جان آن ها در برابر چشمان پلیس و حمله وحشیانه به میز کتاب آسیلا که بعد از لغو این گردهمایی صورت گرفت به خوبی نشان می دهد که مریم رجوی خود بهتر از هر کس دیگر درد زخم وارده را احساس کرده و این گونه به خود می پیچد و از کنترل خارج شده و لذا لازم است مقامات آلبانیایی مراقب تهدیدات تروریستی این فرقه باشند.
آقای عبدالرحمان محمدیان در آلبانی در خصوص تأثیرات لغو این گردهمایی در یک جمله موضوع را خلاصه کرده بود: “آثار مخرب لغو این گردهمایی در درون تشکیلات مجاهدین خلق سرریز شده و شکاف سر از بدنه را عمیق تر کرده و نهایتاً موجب فروپاشی این فرقه تروریستی و آزادی تمای اسیران خواهد شد.”
خانواده ها از هر زمان دیگری به آینده رهایی عزیزانشان امیدوارترند. خواسته ی بر حق آنان که خاتمه یافتن مناسبات فرقه ای تشکیلات مجاهدین خلق و اختیار عمل داشتن اعضا می باشد در شُرف تحقق یافتن است و تلاش های سالیان آنان در حال به بار نشستن می باشد.
پیام ما امید – نوید ما آزادی
ابراهیم خدابنده