مطابق ماده دوم اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد، همهٔ انسان‌ها بی هیچ تمایزی از هر سان که باشند، اعم از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیدهٔ دیگری، خاستگاه اجتماعی و ملی، [وضعیت] دارایی، [محل] تولد یا در هر جایگاهی که باشند، سزاوار تمامی حقوق و آزادی‌های مطرح در این “اعلامیه” اند. به علاوه، میان انسان‌ها بر اساس جایگاه سیاسی، قلمرو قضایی و وضعیت بین‌المللی مملکت یا سرزمینی که فرد به آن متعلق است، فارغ از اینکه سرزمین وی مستقل، تحت قیمومیت، غیر خود مختار یا تحت هرگونه محدودیت در حق حاکمیت خود باشد، هیچ تمایزی وجود ندارد. در ادامه بند 6 همان اعلامیه به صراحت آمده است: هر انسانی سزاوار و محق است تا همه جا در برابر قانون به عنوان یک شخص به رسمیت شناخته شود.
سرکردگان فرقه مجاهدین سالهاست فرزندان ما را ابتدا در عراق و از سال 1395 در کشور آلبانی در مقری بنام اشرف 3 بدون دسترسی به قطره ای آزادی و امکان دیدار آزادانه با خانواده ها محبوس نگاه داشته اند. مریم قجر عضدانلو که خود را رئیس جمهور خود خوانده ایران می نامد و برای آزادی مردم ایران و زنان اشک تمساح می ریزد دختران و پسران ما را در حصار های ذهنی، بندگی و بردگی به اسارت در آورده و علیرغم تمامی اقدامات بین المللی، حقوق بشری و نامه نگاری های متعدد از دیدار چند دقیقه ای خانواده در آلبانی هراس دارد و مانع می شود. سوال جدی ما از رجوی این است که اگر آزادی موهبتی از سوی پروردگار است، پس شما با چه اذنی در مقابل اراده خداوند قرار گرفتید؟
ما خطاب به سران مجاهدین اعلام میداریم شما هیچ مشروعیتی نزد مردم ایران ندارید. چرا که ضد آزادی، ضد زن و ضد بشر هستید و باید در پیشگاه خداوند بزرگ و ما خانواده ها پاسخگو باشید.
جمعی از خانواده های اعضای گرفتار در فرقه مجاهدین
ایران – زنجان