در قسمت قبل درباره موضوعات حجاب و ازدواج در فرقه رجوی مقداری نوشتم و گفتم رجوی ها در مناسبات خود و همچنین در مقرهای شان بخصوص قرارگاه جهنمی اشرف که آن را الگویی برای جامعه آرمانی خود معرفی می کردند، در این دو مورد چه بر سر زنان می آورند و زنان در این فرقه حتی اجازه انتخاب مدل یا رنگ لباس خود را ندارند و جز آنچه برای شان مشخص شده چیزی ندارند که بپوشند و اساسا پولی هم ندارند و اجازه رفتن به بازار را هم ندارند تا برای خود به دلخواه پوشش و لباس بخرند و بپوشند یا بدوزند. ازدواج هم که در این فرقه حرام است و رجوی خانواده را «کانون فساد» نامیده که باید بنیاد آن نابود شود.
نکته ای که در تکمیل نوشته های قسمت قبل درباره ازدواج باید بگویم این است که مریم قجر تلاش می کند تا از کنوانسیون های بین المللی و بخصوص کنوانسیون های مربوط به حقوق زنان و حقوق بشر سو استفاده کرده و خود را حامی زنان نشان دهد. این در حالی است که بر اساس آنچه که خوانده ام، ممنوع کردن ازدواج برخلاف بند 2 ماده بیست و سوم کنوانسیون بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد است. در این بند آمده است: حق ازدواج و تشکیل خانواده برای مردان و زنانی که به این سن (سن ازدواج) رسیده‌اند، را برسمیت می‌شناسد.
هر چند یکی از بدترین جنایات رجوی ها نابود کردن حس مادری است اما از آنجا که در بخش های قبلی به مبحث جداکردن کودکان از مادران و از بین بردن رابطه مادر و فرزندی پرداختم، به همین بسنده می کنم و به جنایات و ظلم های دیگری که رجوی ها علیه زنان انجام داده و می دهند خواهم پرداخت.
تلاش برای از بین بردن زن بودن زنان با فشارهای سنگین و انواع روش های غیر انسانی
در سال 1370 رجوی بحث انقلاب طلاق را در بین پایین ترین لایه های تشکیلات نیز مطرح کرد و به این ترتیب کل تشکیلات فرقه یک دست شد. او در ابتدا مطرح می کرد که بحث طلاق و مجرد بودن تا زمان سرنگونی جمهوری اسلامی است اما هر چه زمان جلوتر می رفت رجوی که از یک سو ضدیت خود با خانواده را با «کانون فساد» خواندن آن عیان کرده بود و از سوی دیگر به لحاظ سیاسی نیز امیدی به سرنگونی جمهوری اسلامی وجود نداشت، رجوی برای آن که هم ذهن اعضا دنبال زمان سرنگونی نباشد و هم آن که از پاسخگویی به وعده هایش در برود، بحث «طلاق الدوام» را مطرح کرد و گفت که اعضای سازمان تا زمانی که زنده هستند نباید ازدواج بکنند و این امر ربطی به سرنگونی ندارد!
اما از آنجا که انقلاب طلاق یک اقدام ضد انسانی و خلاف شرع، قانون و خصوصیت انسان ها بود این فریبکاری نه تنها برای او سودی نداشت بلکه روز به روز بر مشکلات تشکیلات افزوده و باعث مسئله داری تعداد بیشتری از نیروهای سازمان در سطوح و رده های مختلف می شد. در نتیجه رجوی برای کنترل تشکیلات در هر مرحله روش های سرکوب گرانه جدیدتر و سخت تر را پیش کشیده و و فشار را بیشتر از پیش می کرد و ضوابط جدیدی مطرح می نمود تا به هر شکل شده مانع از جدایی اعضای ناراضی شده و تشکیلات فرقه را که منبع درآمد و گرفتن پول و امکانات از دشمنان ایران برای او بود حفظ کند. از اینجا بود که فرمان «خروج ممنوع» از سوی او صادر و جداشدن از فرقه ممنوع شد.
در ادامه همین روند یک سری کارها ممنوع و یک سری ضوابط و شرایط جدید متناسب با نیاز رجوی ها برای کنترل تشکیلات اعمال شد که هر چند همه زنان و مردان تشکیلات را در بر می گرفت اما با توجه به ادعای رجوی ها بخصوص آنچه که مریم قجر مطرح می کند و می خواهد خود را حامی زنان جا بزند، آنها را از جنبه فشار و ستمی که بطور خاص بر زنان وارد می شد و دروغ بودن ادعاهای رجوی ها را بر ملا می کند بیان می کنم.
1- جداسازی جنسیتی
پس از بحث انقلاب طلاق رجوی ها به شدت جداسازی های جنسیتی راه انداختند که به تعدادی از موارد که بعضا شانه به شانه طالبان و داعش می ساید اشاره می کنم.
– جدا کردن زمان استفاده از پمپ بنزین
در قرارگاه جهنمی اشرف، استفاده از پمپ بنزین به صورت همزمان برای زنان و مردان ممنوع بود. در روزهایی که مخصوص مردان بود خانم ها حق رفتن به پمپ بنزین را نداشتند و در روزهایی که مخصوص زنان بودن، مردها حق رفتن به پمپ بنزین را نداشتند.
– سوار شدن مردان در ماشینی که زنان در آن سوار بودند و یا سوار شدن زنان در ماشینی که مردان در آن بودند، ممنوع بود. اگر چنانچه ماشین از نوع جیپ بود، مردان اجبارا می بایست در قسمت عقب و محل حمل بار بنشینند.
– در سالن های غذاخوری میز زنان با فاصله زیاد از میزهای مردان در یک گوشه سالن قرار داده شد و به هیچوجه، نه مردان و نه زنان اجازه نشستن روی میزی که مربوط به آنان نیست را نداشتند.
– هیچ زن و مردی حتی اگر از نظر تشکیلاتی مسئول و تحت مسئول بودند اجازه نداشتد دو نفره در اتاق کار صحبت کنند و حداقل باید سه نفر در اتاق می بودند.
2- ممنوع کردن استفاده از ساده ترین وسایل آرایشی بهداشتی مثل ادکلن هم برای زنان و هم برای مردان
3- ایجاد فشار برای تغییر ظاهر زنانه خانم ها
به این منظور رجوی ها زنان را وادار می کردند تا در شرایط سخت و گرمای بالای چهل درجه عراق، کارهای دشوار انجام بدهند چرا که رجوی ها فکر می کردند با این روش ظاهر زنانه آنها از بین خواهد رفت.
– آنها همچنین برای رسیدن به این هدف از طریق نفرات مرید خود، در غذای خانم ها دست کاری می کردند. خانم «ر – د» که یکی از جداشدگان از فرقه رجوی است، در یکی از همایش ها گفته بود به دستور رجوی ها در غذای خانم ها کافور می ریختند. با این کار صورت خانم ها مو در می آورد و با توجه به اینکه آنان در استفاده از وسایل آرایشی منع بودند و کسی هم حق تردد نداشت تا بتواند به آرایشگاه برود، چهره خانم ها از حالت زنانه خارج می شد. وی می گفت بعد از فهمیدن این ماجرا، در وحشت از اتفاقی که قرار است بر سرم بیاید، فقط ماست و نان می خوردم.
ادامه دارد
صالحی