در روزهای اخیر آقای سعیدالله مقدسی برادر عبدالله مقدسی گرفتار در فرقه رجوی در آلبانی در دفتر انجمن نجات استان آذربایجان غربی حضور یافت و با مسئول این دفتر به گفتگو نشست.
عبدالله مقدسی اهل شهر ماکوست. او هم اکنون پیرمردی ۶۰ ساله است. عبدالله حدود 37 سال پیش از کشور خارج و در یکی از کشورهای اروپایی به فرقه رجوی پیوست. خانواده مقدسی علیرغم تلاش های زیادی که از طریق ارگانهای بین المللی و صلیب سرخ جهانی انجام داده اند، تاکنون نتوانسته اند هیچ گونه ارتباطی با عبدالله داشته باشند. رهبران فریبکار و سنگدل مجاهدین حتی نگذاشتند عبدالله پاسخ نامه مادرش را هم بدهد.
در سال ۱۳۹۰ هم تلاش این خانواده برای نجات جان برادر دیگرشان شهریار مقدسی ناکام ماند. شهریار به دلیل ابتلا به بیماری “لوسمی” (سرطان خون) در کشور رومانی در حال گذراندن شیمی درمانی بود و آخرین راه برای ادامه حیات وی ، کمک رسانی برادرش عبدالله به وی بود که در آن زمان در پادگان اشرف بسر می برد. با وجود نامه نگاری خانم محترم مقدسی خواهر عبدالله مقدسی و درخواست کمک از برادرش عبدالله، رهبران مجاهدین مانع از این کار شدند. و نهایتا شهریار مقدسی با انتقال به ایران در بیمارستان شریعتی تهران جان سپرد.
بدین ترتیب رجوی نشان داد که در راه رسیدگی به خانواده هایی که ادعای دوستی و همراهی با آنها را دارند نه تنها هیچ گامی بر نمی دارند بلکه در این راه تنها و تنها به سود و بهره کشی مالی و فریب خانواده اسیران چشم دوخته اند.
آقای سعیدالله مقدسی در این دیدار گفت: من ویدئوی صحبت های برادرم در تلویزیون این فرقه بلافاصله بعد از اتمام همایش میاندوآب در تیر ماه سال ۱۳۹۹ را دیدم.البته از شنیدن صحبت های برادرم زیاد تعجب نکردم. چرا که این یکی از خصوصیات بارز فرقه هاست که خانواده ها را در ذهن و ضمیر فرزندان ما بعنوان دشمن جلوه دهند. و این چنین آنان را داوار کنند تا به خانواده هایشان فحشن و ناسزا بگویند. مشابه همان کاری که در اشرف کردند و با انداختن سنگ با تیرکمان و فلاخون به سوی مادران و پدرانی که سالها فرزندانشان را ندیده بودند نام این فرقه را به عنوان سنگدل ترین فرقه در تاریخ معاصر ایران به ثبت رساندند.
اکنون هم فرقه رجوی فرزندان ما را در رسانه هایشان مجبور می کنند که به خانواد هایشان فحش و ناسزا بگویند. اما علیرغم تمامی این قبیل اقدامات، ما می دانیم آنها مجبورند در اسارت به نفع رهبران فرقه مجاهدین سخن بگویند و این برای ما خانواده ها قابل درک است. ما همچنان مصمم هستیم تا با عزیزانمان در اردگاه این فرقه در آلبانی ارتباط برقرار کنیم. عبدالله همچنان برادر ماست و صحبت های او هیچگونه تاثیری در ابراز محبت ما به ایشان ندارد. اگر آنها در یک فضای آزاد و تحت تضمین های حقوقی از سوی ارگانهای بین المللی از جمله صلیب سرخ جهانی قرار بگیرند مسلماَ خانواده هایشان اولین انتخاب آنان خواهد بود.
در پایان این دیدار مسئول دفتر نمایندگی استان آذربایجان غربی هم گفت: رفتارهای غیر انسانی رهبران مجاهدین مرا به یاد آن ضرب المثل معروف می اندازد که می گوید: “از کوزه همان تراود که در اوست”. بنابراین نباید زیاد به تبلیغات رسانه‌یی این فرقه در باب مسائل حقوق بشری و دیگر مسائل در حوزه انسانی بویژه در حوزه زنان توجه نمود. عمل رهبران مجاهدین طی دهه های گذشته شاهد بی بدیل در ماهیت تروریستی و فرقه‌ای این گروه وطن فروش و ایجاد روابط ضد انسانی با اعضای گرفتار در این فرقه بویژه با زنان است.
از سوی دیگر دشمن سازی در ذهن اعضای گرفتار در فرقه رجوی هم یکی از اصلی ترین ابزارهای دربند نگه داشتن آنان توسط رهبری فرقه مجاهدین است. تا بدین ترتیب آنان را از دنیای بیرون از فرقه ترسانده و مانع از خروج آنان از فرقه مخوف رجوی شوند. تا بدین ترتیب آنان فکر کنند امنیت‌شان تنها می تواند در اردوگاه فرقه رجوی تأمین شود.
رهبران مجاهدین دائما در گوش اعضای این فرقه این را زمزمه می کنند که اگر روزی از مجاهدین جدا شوند و به ایران بازگردند حتما اعدام خواهند شد! حتی اگر آنها قصد آمدن به ایران را هم نداشته باشند، اعضاء را از جنبه هایی دیگری مثل مالی، حمایت های حقوقی، پیری و اینکه اگر بیرون بروید توان انجام هیچ کاری را نخواهند داشت، و از گرسنگی و آوارگی خواهند مرد، وادار به تمکین از قوانین غیرانسانی در اردوگاههای این فرقه می کنند.
مسئول دفتر نمایندگی انجمن نجات استان آذربایجان غربی این را هم یادآوری کرد که حرکت اخیر و تجمع تعدادی از خانواده ها در مقابل کمیته صلیب سرخ جهانی در تهران حاکی از عزم جزم خانواده ها برای دیدار با عزیزان شان در اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی است که هرگز از این خواسته تا تحقق آن کوتاه نخواهند آمد.
سعید پارسا