تعامل میان دولت ها امری معمول و ضروری است و دیدارها در سطوح مختلف مقامات کشورها علاوه بر تأمین منافع طرفین در زمینه های اقتصادی ، فرهنگی ، سیاسی و.. موجب برقراری ارتباط ملت ها و اطمینان ازوجود صلح و مصالحه میان آن هاست. وقتی کشورها ارتباط گیری خوبی با هم نداشته باشند به معنای وجود رگه هایی از خصومت،عدم تفاهم و دوستی است که نگرانی های زیادی را در پی خواهد داشت ، بنابراین ما روزانه شاهد ارتباط گیری های زیادی میان مسئولان و مقامات بلندپایه کشورها هستیم که به بررسی نیازهای طرفین و حتی در سطوح بالاتر به حل مشکلات کشوری ثالث که با آن دارای منافع مشترک هستند ، می پردازند.
ازطرف دیگر کشورها گاهی در قالب اتحادیه ها و کنفرانس ها به این مسائل می پردازند و این ها چیزی غیرمعمول و برخلاف روند بین المللی نیست. اما این که کشورها در ارتباط گیری ها چه کشورهایی را بیش تر مد نظر قرار داده و یا روابط نزدیک تری داشته باشند بستگی به شرایط خاص خودشان و مصالحی که در این روابط برای خود تشخیص می دهند ، دارد و طبیعی است اگر کشوری از سوی دیگری مورد تهدید باشد در روابط با او بیش تراحتیاط می کنند.
اما نکته ی مهم دیگر این که کشورها هیچ گاه در ایجاد روابط منابع شخص و گروه خاصی را در نظر نگرفته و بر اساس منافع ملی تصمیم گیری می نمایند جز کشورهای سلطه طلبی چون امریکا که این مهم را هم در رابطه با مردم خود و هم ملل دیگر نادیده گرفته و به همین سبب در ارتباط گیری ها نگاه متفاوتی به او هست.
میان ایران و عراق نیز بر طبق همین اصل و قاعده و با توجه به نزدیکی مرزی و اشتراکات فرهنگی پس از سرنگونی صدام ،ارتباطاتی برقرار است. ارتباطاتی که هم اشغالگران و هم گروه های تروریستی بر هم زننده ی امنیت عراق آن را برنتابیده و با آن به مخالفت می پردازند. در همین زمینه بعضی از شخصیت های وابسته به رژیم سابق و همچنین اشغالگران که بیداری ملت عراق موجب نگرانی شان شده و فرقه ی تروریستی رجوی که با سقوط صدام حامی خویش را از دست داده و از طرف دیگر جایگاهی هم در میان مردم عراق به واسطه خیانت ها و همکاری هایی که با صدام در سرکوبی آن ها داشتند ندارند همراه با تحلیل گران غربی و هم پیمانان سابق دیکتاتور به تضعیف دولت مردمی پرداخته و به جای چشم باز کردن براین حقیقت عیان که آمریکا موجب ناامنی در عراق است و کشتارهای روزانه بر اثر سلطه جویی اوست به متهم کردن ایران در امور داخلی عراق می پردازند. مجله ی تایم که یک مجله ی امریکایی است دولت وحدت ملی عراق و نوری المالکی را این گونه توصیف می کند که تاریخ مصرف آن گذشته و ایشان را سبب ناامنی ها تلقی می کند و در این میان فرقه ی رجوی با درج مطالب تفرقه افکنانه ای مثل این که دولت مالکی با سنی ها کنار نمی آید و یا خبر تشکیل ائتلاف بر علیه نوری المالکی از زبان غربی ها سعی دارد راه حلی برای خارج شدن از بن بست آماده نموده بنابراین اقدام به نشر این موضوعات می کند!!