محمدرضا ترابی کودک سرباز پیشین مجاهدین خلق با انتشار سندی از پرداخت دستمزد کلان به یک ژنرال آمریکایی در ازای سخنرانی در حمایت از مجاهدین خلق، اسناد و روایت‌های پیشین روزنامه نگاران غربی درباره سخنرانان اجاره ای تشکیلات رجوی را بار دیگر تایید کرد.
نکته حائز اهمیت در این موضوع این است که شهادت محمدرضا ترابی به عنوان عضو پیشین فرقه رجوی که 18 سال از دوران نوجوانی و جوانی خود را در این فرقه گذرانده است، از معدود شواهدی است که درباره روابط مالی مجاهدین خلق از درون تشکیلات بیرونی شده است، با توجه به اینکه او به گفته خود ۷ سال مترجم بخش سیاسی مجاهدین خلق بوده است.
در مطلبی که ترابی روز گذشته (مورخ 30 اردیبهشت 1403) در حساب کاربری خود در پلتفرم ایکس منتشر کرد، اعلام کرد که به دلیل حمایت برخی سیاستمداران غربی از مجاهدین خلق برخی از مطالبش در شبکه‌های اجتماعی را به زبان انگلیسی درج خواهد کرد. در عین حال، وی خاطر نشان کرد که “هیچ مقام سابق و شخصیت غربی بدون دریافت پول از مجاهدین حمایت نمی‌کند”.
ترابی سپس با انتشار تصویری از رسید پرداختی به یکی از سخنرانان آمریکایی در گردهمایی مجاهدین خلق به نام ژنرال جیمز جونز نوشت: ” اینها تنها چند نمونه از پرداخت پول به شخصیت‌های غربی برای سخنرانی در جلسات مجاهدین است. ژنرال آمریکایی جیمز جونز ۹۲ هزار پوند برای ده دقیقه سخنرانی و حمایت از رجوی و کمپ اشرف.”
رسید مورد نظر در 13 مه 2013 توسط نهادی به نام “انجمن جامعه ایرانی” صادر شده است و بر اساس آن مبلغ 92549 پوند به حساب بانکی شرکتی به نام “شرکای سخنران” که وظیفه تامین سخنران دارد، واریز شده است. در بخش توضیحات این رسید آمده است که مبلغ فوق اختصاص دارد به ژنرال جیمز جونز برای سخنرانی در “رویدادی بین المللی درباره ایران با تمرکز ویژه بر راه حلی سیاسی و قانونی برای موضوع ساکنان کمپ اشرف و لیبرتی” که مقرر بوده است که در تاریخ 22 ژوئن 2013 برگزار شود.
پیش از آن در آگوست سال 2011، الجزیره به سخنرانی ژنرال جونز، مشاور سابق امنیتی رییس جمهور آمریکا بارک اوباما در کنار گروه دیگری از محافظه کاران آمریکایی در کنفرانسی که بیشتر مخاطبانش غیر ایرانی بودند خبر داد.
دو هفته پس از این گزارش، الیزابت روبین اولین روزنامه نگار آمریکایی که در گزارش مفصلش از کمپ اشرف در سال 2003 مجاهدین خلق را با عنوان “فرقه رجوی” به بد‌نامی مشهور کرد، در مقاله‌ای در نیویورک تایمز از “فرقه ایرانی و دوستان آمریکایی اش” نوشت. در فهرستی که روبین از سیاستمدارانی که در حمایت از مجاهدین خلق سخنرانی پولی کرده‌اند، ارائه می‌دهد نام ژنرال جونز نیز وجود دارد:
“در واقع، گروهی ناهمگون از حامیان این گروه – که برخی از آنها حق‌الزحمه سخنرانی دریافت کرده اند، برخی دیگر از اعتقادشان به اینکه دولت ایران باید به هر قیمتی سقوط کند الهام گرفته اند – در کنفرانس‌هایی در پایتخت های سراسر جهان در اطراف مجاهدین خلق جمع شده اند.
این گروه از افراد سرشناس شامل دو رئیس سابق ستاد مشترک ارتش، است. هیو اچ. شلتون و پیتر پیس. وسلی کی کلارک، فرمانده سابق ناتو؛ ژنرال جیمز ال جونز که مشاور امنیت ملی پرزیدنت اوباما بود. لوئیس جی فری، سابق F.B.I. کارگردان؛ مقامات اطلاعاتی سابق دنیس سی بلر و مایکل وی. بیل ریچاردسون فرماندار سابق نیومکزیکو؛ مایکل بی. موکاسی، دادستان کل سابق، و لی اچ. همیلتون، نماینده سابق کنگره که رئیس مشترک کمیسیون 11 سپتامبر بود.”
در همان دوران روزنامه نگاری به نام اسکات پیترسون از کریستین ساینس مانیتور در مقاله‌ای با عنوان “فشار پول کلان گروه ایرانی برای خارج شدن از لیست تروریستی آمریکا” تحقیق ویژه‌ای درباره حمایت مقامات سرشناس آمریکایی از “گروه مخالف ایرانی با سابقه خشونت آمیز ضد آمریکایی” منتشر میکند.
پیترسون از چند مقام سابق آمریکایی که در رویدادهای مرتبط با مجاهدین خلق شرکت داشتند نقل کرد که به مانیتور گفتند یا علناً تأیید کردند که مبالغ قابل توجهی را دریافت کرده‌اند که توسط گروه‌های محلی ایرانی-آمریکایی به دفاتر سخنرانان پرداخت شده است.
در گزارش کریستین ساینس مانیتور یک مقام وزارت امور خارجه که با قراردادهای سخنرانی آشناست، مکانیزم پرداخت را توضیح می‌دهد: “مأمور سخنرانی شما تماس می‌گیرد و می‌گوید 20000 دلار برای صحبت به مدت 20 دقیقه دریافت می‌کنید. آنها یک جت شخصی می فرستند، وقتی کارتان تمام شد، 25000 دلار بیشتر دریافت می کنید، و آنها تیمی را می فرستند تا به شما توضیح دهند که چه باید بگویید.”
در سپتامبر 2012 همزمان با حذف نام مجاهدین خلق از لیست تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا، لوییس مک گریل روزنامه نگار گاردین از “تصمیم مجاهدین برای پویش چند میلیون دلاری شان برای خروج از لیست تروریستی” نوشت.
مک گریل از افشای این واقعیت نوشت: “جریان مداوم پول به اعضای کنگره، شرکت‌های لابی‌گر و مقامات سابق در حمایت از گروه ایرانی.” این روزنامه نگار گاردین نام شماری از این سیاستمداران سابق را که دستمزدهای کلان برای سخنرانی دریافت کرده اند را آورده است که ژنرال جمیز جونز هم یکی از آن هاست. واریزها البته تنها برای سخنرانی نبوده اند و به نوشته مک گریل، “برخی از همین سیاستمداران و مقامات سابق نیز روزنامه ها و نشریات آنلاین را در کمپین مقالات و نامه های نظری با هدف تغییر وجهه مجاهدین خلق به عنوان یک گروه تروریستی هدف قرار داده اند.”
موضوع قابل توجه در گزارش گاردین این است که واریزهای وجوه حق الزحمه سخنرانی از مسیرهای مختلف انجام شده است: “این کمپین تا حدی از طریق کمک های مالی قابل توجه از سوی ایرانیان آمریکایی و شبکه ای از سازمان هایی که آنها از فلوریدا گرفته تا تگزاس و کالیفرنیا رهبری می کنند، تامین شده است.” ظاهرا مشابه واریزی “انجمن جامعه ایرانیان” از لندن به حساب ژنرال جونز را در آمریکا افراد حقیقی انجام میدهند که مک گریل نام آنها را در فهرستی با عنوان کنایه آمیز ” بخشنده ترین نیکوکاران” آورده است:
“سعید قائمی، رئیس جامعه ایرانیان آمریکایی کلرادو، که نزدیک به 900000 دلار از پول خود را به یک شرکت لابی در واشنگتن برای لغو ممنوعیت سازمان مجاهدین خلق پرداخت کرد.
“علی سودجانی، رئیس انجمن ایرانیان آمریکایی تگزاس، او در طول پنج سال گذشته نزدیک به 100000 دلار به بودجه مبارزات انتخاباتی کنگره کمک کرد. سازمان او سال گذشته بیش از 110000 دلار هزینه به لابی‌گران پرداخت کرد.
“احمد معینی منش، رهبر جامعه ایرانی آمریکایی در شمال کالیفرنیا، این گروه 400000 دلار به یک شرکت لابی پرداخت کرد. معینی منش با وجود اینکه حوزه انتخابیه او چندین هزار مایل از محل زندگی او فاصله دارد، کمک های شخصی به کمپین راس لتینن کرد.”
به نوشته مک گریل برخی از این پرداخت ها موجب شکل گرفتن تحقیقاتی در وزارت خزانه داری ایالات متحده شده است. این وزارتخانه در حال بررسی هزینه‌های پرداختی به شلتون، فری، موکاسی و رندل و احتمالاً دیگران است تا ببیند آیا آنها قوانین علیه “حمایت مادی از یک گروه تروریستی” را نقض می‌کنند یا خیر. در مواردی که مربوط به ارتباط با سایر سازمان های ممنوعه مانند حماس و حزب الله است، افراد به دلیل حمایت مالی غیرمستقیم به حبس های طولانی مدت محکوم شده اند.
گاردین در این گزارش به پولشویی مجاهدین خلق اشاره میکند و تاکید میکند که منبع اصلی مبالغ قابل توجهی که درگیر می‌شود همواره مشخص نیست، زیرا گروه‌هایی که کمک‌های مالی و سیاسی می‌کنند یا شرکت‌های لابی را تامین مالی می‌کنند، ملزم به اعلام منشأ خود نیستند.
با این وجود در رسید مالی منتشر شده از سوی محمدرضا ترابی منبع پول تقریبا شفاف است و اگر چه نام سازمان بدنام مجاهدین خلق در آن نیامده است اما نام کمپ اشرف و لیبرتی قابل مشاهده است. این نشان می‌دهد که تا پیش از حذف مجاهدین خلق از فهرست تروریستی کار اهدای پول به مقامات سابق مسیر دشوارتری را طی می‌کرده است. بدین ترتیب با حذف برچسب تروریستی از فرقه رجوی، فرایند خریدن حامی/سخنران برای این تشکیلات تسهیل شده است.
اگر امروز مریم رجوی را در حال رفت و آمد و دیدار و سخنرانی در اتاق های پارلمان ایتالیا و فرانسه و مولداوی و… می‌بینیم، باید به یاد داشته باشیم که پول حرف اصلی را در میانه این رفتارهای تبلیغاتی میزند.
مزدا پارسی