مرتضی ترکمن از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق به عنوان مطلع در جلسه چهاردهم دادگاه رسیدگی به اتهامات سران مجاهدین خلق که روز سه شنبه 22 خردادماه 1403 برگزار شد، حضور یافت.
ترکمن با معرفی فعالیتش در این سازمان گفت: در سال ۱۳۵۸، چندین ماه بعد از پیروزی انقلاب، از طریق دوستانم با سازمان مجاهدین خلق آشنا شدم و با ترفند‌های تبلیغاتی به عضویت این سازمان درآمدم. آن‌ها معمولا با برانگیختن احساسات، ترفند‌های روانشناسی و با توجه به سابقه کار تشکیلاتی‌شان جوانان را جذب می‌کردند و صرفا با مطرح کردن یک سری شعار‌های دهنپرکن مانند ایجاد جامعه توحیدی بدون طبقه و مبارزه با امپریالیسم مردم را به سمت خود جذب می‌کردند.
وی افزود: بعد از عضویت در این سازمان با خط مشی آن‌ها آشنا شدم. یکی از کار‌های شاخص سازمان این بود که اقداماتشان را قبل از انقلاب خیلی بزرگ جلوه می‌دادند و برای روحانیت هیچ ارزشی قائل نبودند. از آن جا که دید سیاسی عمیق نداشتم به دنبال مدارک و مستندات نبودم بلکه فقط با شعارهای‌شان جذب شدم. سازمان مجاهدین ادعا می‌کرد که اولین گروهی بود که سرهنگ آمریکایی را ترور کرده بود و همیشه خود را ضدامپریالیسم می‌دانستند.
ترکمن با اشاره به فرآیند جذب خود در سازمان مجاهدین ادامه داد: بعد از اینکه در سال ۱۳۶۰ مجاهدین وارد فاز نظامی شدند، در آن زمان که سرباز بودم من را مجبور به فرار کردند و چندین بار برای اینکه من را آزمایش کنند در شهر‌های درود و نهاوند قرار گذاشتند و نیامدند و در نهایت در قرار سوم در همدان جذب سازمان شدم.
وی افزود: سازمان مجاهدین از آیات قرآن سوءاستفاده می‌کردند و اعتقاد داشتند هر کس حقیقت را بپوشاند کافر است. مجاهدین یک طرحی به نام “شکار” داشتند. در این طرح می‌گفتند فقط نباید به دنبال دانه درشت‌ها بود بلکه کسی که ظاهرش شبیه به حزب‌اللهی‌ها است هم باید ترور شود و عملیاتی که من انجام دادم در همین راستا بود.
ترکمن با توضیح اینکه چگونه در عملیات شرکت کرده بود، اظهار کرد: ما مدت‌ها در یک خانه تیمی به همراه دو نفر زندگی می‌کردیم که هزینه اجاره و زندگی ما را سازمان تامین می‌کرد؛ بعد از یک ماه سازمان مجاهدین از ما درخواست انجام عملیات کرد که هدفش هم ترور فروشنده یک مغازه لوازم ورزشی بود. آن‌ها ادعا می‌کردند از مزدوران رژیم است که باعث اعدام ۱۰ نفر از نیرو‌های سازمان شده بود، در این عملیات، به من یک نارنجک داده بودند و یک موتورسوار مسلح هم با من بود.
وی افزود: نارنجک را در فاصله ۵ متری داخل مغازه پرتاب کردم که ترکش آن به یک رهگذر برخورد کرده بود، ولی سازمان گفته بود که رهگذر صرفا یک خراش برداشته است، ولی بعدا مشخص شد که شهید شده است. ما با اینکه می‌دانستیم این نارنجک ممکن است فردی را به کشتن دهد، اما فکر نمیکردیم این کار غلط باشد و هدف صرفا این بود که یک به اصطلاح «مزدور» از بین برود.
ترکمن ادامه داد: سازمان مجاهدین خلق اعتقاد داشت که کار‌های نظام جمهوری اسلامی ضدبشری است و جاده صاف‌کن امپریالیسم است. در توجیه عملیات یادشده به آیه «وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنَانٍ» استناد می‌کردند. بعد از عملیات هم گفتند که شما باید به خود افتخار کنید چرا که یک قدم رژیم را به نابودی نزدیک کرده‌اید و حتی نمی‌دانستیم که یک رهگذر را نابود کرده‌ایم!
این عضو جداشده سازمان گفت: بعد از دستگیری به حبس محکوم شدم. در زندان هم تشکیلات سازمان را حفظ کرده بودیم و به ما اجازه نمی‌دادند که اعضا از سازمان جدا شوند و با افراد عضو سازمان که در زندان بودند ارتباط داشتم.
وی افزود: ۶ سال در زندان بودم که اطلاعات یک عملیات دیگر را به مسئولان زندان دادم و مجدد محاکمه شدم و به من حکم اعدام دادند. در آن زمان آیت الله رئیسی دادستان همدان بود. مرحوم رئیسی به برادرم گفته بود که صبر کنید برای تغییر حکم برادرتان راه قانونی پیدا شود. ما دوست نداریم حکم اعدام اجرا شود. آقای رئیسی به دنبال راه قانونی برای نجات من بودند. در نهایت با پرداخت دیه حکم اعدام به ۲۰ سال حبس تبدیل شد اما کمتر از این مقدار در زندان بودم.