20 سال از سالهای عمرم در تشکیلات فروبرنده رجوی، تلف شد. از آن سالها فقط و فقط خاطرات تلخ و کابوس های شبانه اش برایم به یادگار مانده است و البته توشه ای از تجربیات ارزشمند که دیگر به راحتی در دام فریب کسی و گرورهی گرفتار نشوم.
من حمید حاجی پور بعد از ۲۰ سال اسارت و بندگی در مناسبات فرقه رجوی، در بهار ۱۳۸۷ به وطن و زادگاهم گیلان – لشت نشا و کانون گرم خانواده بازگشتم.
حالا با افتخار و سربلندی در کنار خانواده عزیزم روزهای شیرین را سپری می کنم. در مغازه پدرم و در کنار برادرم مشغول کسب و کار حلال هستم و تا به امروز خداوند را سپاس با هر مشکلی که داشتم در کشورم و در کنار خانواده و به خصوص پدر و مادرم که هر دو آسمانی شدند، خوش و خرم بوده ام.
صمیمانه آرزو میکنم بقیه دوستان عزیز و گرامی که در اسارت فرقه پلید رجوی در آلبانی گرفتار هستند به آغوش گرم خانواده برگردند.
مشکلات اقتصادی و فشار زندگی چیزی نیست که آن را کتمان کنم ولی با تمامی این موارد هیچ کجای دنیا وطنم نمی‌شود چرا که رجوی می گفت بیرون سیاج نمی‌توانید زندگی کنید و معتاد میشوید و در جوی آب نفله میشوید و از این دست خزعبلات.
در حالیکه ۱۶ سال است که به کوری چشم رجوی سالم و خوش و خرم زندگی عاشقانه دارم و جوانتر هم شده ام.
خیلی دلم می‌خواهد سایر اسیران رجوی هم مزه زندگی آزاد را تجربه کنند.
دوستدار شما حمید حاجی پور