ممنوعیت ملاقات با خانواده در قرارگاه اشرف 3 تأثیر عمیق و گسترده ای بر زندگی مجاهدین خلق گذاشته است و جنبه های سلامت عاطفی، اجتماعی و روانی آنها را تحت تأثیر بسیار قرار داده است. این ممنوعیت فضای سنگین انزوا را ایجاد کرده و احساس دوری از دنیای بیرون را تقویت نموده و بر رفاه عمومی افراد تأثیر منفی گذاشته است.
انزوای عاطفی یکی از بارزترین پیامدهای ممنوعیت ارتباطات خانوادگی است. خانواده اغلب منبع اصلی حمایت عاطفی برای اکثر افراد است. برای اعضای کمپ، که در یک محیط بسته با چالش های متعددی روبرو هستند، ارتباط با عزیزانشان فرصتی ارزشمند برای یافتن آرامش و ثبات عاطفی خواهد بود. توقف این تماس ها باعث ایجاد حس شدید از دست دادن و انزوا شده و به طور قابل توجهی سلامت روان آنها را تحت اأثیر قرار داده است. اعضای کمپ احساس می کنند که از دنیای بیرون جدا شده اند و اغلب با احساس تنهایی عمیق مواجه می شوند که آنها را در برابر افسردگی و استرس آسیب پذیرتر می کند.
علاوه بر این، عدم ارتباط با اعضای خانواده باعث افزایش تنش و نگرانی در داخل کمپ شده است. در حالی که این ارتباطات می توانست نوعی ثبات و امنیت را برای اعضا فراهم کند، ممنوعیت آنها فضایی مملو از عدم اطمینان و استرس ایجاد کرده است. اعضا اغلب در مورد خانواده خود احساس ناامیدی و نگرانی می نمایند، در مورد وضعیت خود اضطراب دارند و احساس می کنند قادر به انجام هیچ کاری برای کمک نیستند. این عدم ارتباط با عزیزان، وضعیت عمومی رفاه آنها را بدتر کرده و باعث ایجاد تنش های داخلی در اردوگاه شده است.
جنبه مهم دیگری که تحت تأثیر این ممنوعیت قرار می گیرد، اهمیت پیوندهای اجتماعی و حمایتی است که خانواده انجام می دهد. ارتباطات اجتماعی برای انگیزه و ثبات عاطفی افراد ضروری است. خانواده نه تنها حمایت عاطفی را فراهم می کند، بلکه منبع مهم انگیزه و جهت گیری برای بسیاری از افراد است. زمانی که اردونشینان احساس می کنند از این حمایت حیاتی جدا شده اند، اغلب دچار افت روحیه می شوند و حس هدف یا انگیزه خود را از دست می دهند. علاوه بر این، انزوای اجتماعی بر توانایی افراد برای حفظ سلامت روان و مقابله با استرس تأثیر منفی می‌گذارد.
از سوی دیگر، ممنوعیت ملاقات با اعضای خانواده می تواند این تصور را تقویت کند که گروه بسته و کنترل کننده است و باعث ایجاد بی اعتمادی و اضطراب در بین اعضای کمپ می شود. وقتی ارتباط با خانواده محدود می شود، اعضا ممکن است در تصمیم گیری های شخصی خود احساس کنند که در دام افتاده و محدود شده اند. این وضعیت باعث می شود آنها احساس کنترل داشته باشند و نمی توانند بر زندگی خود تأثیر بگذارند و این تصور را تقویت می کند که گروه رو به دنیای بیرون بسته است و نمی خواهد فضاهایی برای گفتگو یا ارتباطات خارجی ایجاد کند. این تصور می تواند اعتماد آنها را به رهبران گروه تضعیف نماید و باعث افزایش حس بی اعتمادی و رنجش شود.
جنبه مهم دیگر تأثیر این ممنوعیت بر روند توانبخشی و ادغام افراد است. تماس با اعضای خانواده اغلب بخشی ضروری از فرآیند توانبخشی برای افرادی است که آسیب های جدی یا چالش های زندگی را تجربه کرده اند. خانواده احساس تعلق و ثبات به فرد می دهد که برای بهبود عاطفی و روانی مهم است. ممنوعیت ملاقات با خانواده ها مانع از این روند توانبخشی شده و باعث ایجاد مشکلات روحی و روانی مداوم برای اعضای کمپ شده است. این محدودیت، رویارویی با چالش های درونی و یافتن آرامش عاطفی را برای آنها دشوارتر می کند.
به طور خلاصه، ممنوعیت ملاقات خانوادگی در کمپ اشرف 3 تأثیرات عمیق و متعددی بر زندگی اعضای آن داشته است. این تصمیم باعث ایجاد انزوای عاطفی، افزایش تنش ها و نگرانی ها، تضعیف حمایت اجتماعی و تأثیر منفی بر روند توانبخشی افراد شده است. برای اعضای کمپ، ارتباط با اعضای خانواده بخش مهمی از رفاه عاطفی و اجتماعی آنهاست و فقدان این ارتباط وضعیت کلی آنها را بدتر کرده است.
الا ددا سولولاری