افراد در اردوگاه سازمان مجاهدین خلق در تعطیلات پایان سال با وضعیت بسیار خاص و سختی روبرو هستند. در یک محیط بسته و منزوی، دور از خانواده و در محیطی که تحت کنترل و نفوذ یک سازمان سختگیر هستند، احساس تنهایی و عدم ارتباط با عزیزانشان شدید است.
در این دوره ی تعطیلات که برای بسیاری از افراد لحظه با هم بودن و هیجان است، می تواند به خاطره ای تلخ و شیرین برای کسانی که نمی توانند با کسانی که دوستشان دارند، تبدیل شود. در حالی که بسیاری ممکن است با یادآوری سنت‌های خود و امید به آینده‌ای بهتر جشن بگیرند، احساسات عمیق از دست دادن و اشتیاق برای اتحاد مجدد با کسانی که در مواجهه با محدودیت‌های سخت‌گیرانه سازمان و قوانین آن پشت سر گذاشته‌اند نیز وجود خواهد داشت.
در این روزها، مجاهدین خلق می توانند برای جشن گرفتن به شیوه ای که در چارچوب محدودیت های سازمان باشد، گرد هم آیند و فضایی شبیه به یک خانواده بزرگ در اردوگاه ایجاد کنند. در همین حال، بسیاری از آنها می توانند به خانه های خود فکر کنند، به زندگی ای که قبلا داشته اند، به اقوامشان که از دست داده اند یا دور هستند. آنها ممکن است به دلیل ارتباطات از دست رفته احساس تنهایی بی پایانی از بار عاطفی داشته باشند، اما ممکن است سعی کنند در کنار همرزمان خود که تجربیات و خاطرات مشابهی دارند، قدرت پیدا کنند.
در حالی که بسیاری ممکن است به گذشته و آنچه پشت سر گذاشته‌اند فکر کنند، ممکن است امیدی متفاوت را نیز در افق ببینند و در رویای روزی باشند که بتوانند به عنوان افراد آزاد جشن بگیرند، در کنار کسانی که آنها را دوست دارند. تعطیلات پایان سال در این زمینه نه تنها لحظه تأمل است، بلکه فرصتی برای تقویت وحدت داخلی و امید به آینده ای روشن تر است.
الا ددا