در این دوران مجاهدین در بغداد،کرکوک و سلیمانیه پایگاه های زیادی تاسیس کرده و ارتباط گسترده ای را با ارتش و سازمان اطلاعات و امنیت صدام حسین برقرار کردند.
از این پس سازمان مجاهدین نیرو و امکانات مورد نیاز پرسنل و الزامات مورد نیاز ایستگاه رادیویی خود را در هماهنگی با نیروهای امنیتی و ارتش عراق تامین کرده و از همین طریق نیز بخشی از نیازهای خود را از کشورهای اروپایی یا آسیایی وارد کرده و در پایگاه های خود مورد استفاده قرار میداد.تجهیزات رادیو صدای مجاهد گسترش پیدا کرده و نیروهای پیشمرگتوسط مجاهدین به عراق وارد شده و مورد استفاده قرار می گرفت.توان خروجی امواج رادیو صدای مجاهد با تجهیزات وارداتی به 100 وات رسیده و کیفیت صدای رادیو بهبود یافت اما هن مجاهدین به وسایل مخابراتی آماتوری مجهز شدند.بیسیم های دستی تمپو، فرستنده گیرنده های آیکوم،اف تی جی ایکس و تی اس،ژنراتورهای هوندا و… که تماما ساخت ژاپن بوده وز کیفیت لازم برای شنیده شدن در تهران را نداشت.
مسعود عدل،مسعود کلانی،سعید شاهسوندی، علی نفیسی،اکبر پاکدل،محسن تدینی نوایی،زهره کامکار،نوزاد علینژاد، علی علینژاد و تعدادی دیگر، از مسئولین،نویسندگان،گویندگان و گردانندگان رادیو صدای مجاهد در این دوران بودند.
گوینده های زبان فارسی رادیو صدای مجاهد؛ مسعود کلانی و زهره کامکار و گوینده های زبان کردی نیز؛ برادران علینژاد بودند که به مرور تعدادی دیگر نیز به این گروه اضافه شد.
SCANNER SX 100نوشته های مرتبط: