قبل از هر چیز جنابعالی مطلع هستید حدود 3400 نفر در مقر فرقه مجاهدین در عراق در شرایط بلاتکلیف بسر می برند. خبرها از آخرین افرادی که موفق به فرار از این مقر شدند، حاکی از وضع اسفبار بقیه افراد محصور شده در این مقر میباشد که جای نگرانی عمیق برای فعالین حقوق بشری میباشد. پیشینه رفتار مجاهدین با افراد خواهان جدایی خود نشان می دهد مجاهدین تحمل جدایی افراد معترض خود را ندارند و برای منصرف کردن آنها از اعتراض، دست به هر عمل خطرناکی میزنند.
مجاهدین خلق که دارای سابقه خشونت چه در رابطه با افراد معترض خود و دیگران کاملا شناخته شده هستند، انتظار میرود بدون در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی باید در درجه اول افرادی که سالهای طولانی در شرایط بد و اعتصاب بسر میبرند کمک کرد و بدون درنگ از اختیارات قانونی یرای نجات این افراد استفاده کرد. اعضای انجمن ایران سبز که عموما از اعضای جداشده و از منتقدان فرقه مجاهدین میباشند با روند پر مشقت مراحل جداشدن از مجاهدین کاملا آشنا هستند و میدانند افرادی که در حصار مجاهدین برای آزادی خود لحظه شماری میکنند، با چه رفتاری مواجه می شوند. آقای ملکرت فرقه مجاهدین برای به اسارت نگه داشتن این افراد از شیوه های معمول دیکتاتورها به روشهای استالینی و اعترافگیری های خود ساخته و با عملیات شستشوی مغزی و شوراندن آنها برعلیه خانواده های خود مجبور به شرکت در برنامه های تلویزیونی و از هر اقدام و شیوه های ضد انسانی برعلیه همه کسانی که در جهت آزادی این افراد تلاش میکنند، دریغ نمی کنند. امروز مجاهدین با سوء استفاده از عدم پیگیری جدی سازمان های بین المللی بر سرنوشت افراد اسیر و معترض در درون این فرقه به افراد خواهان جدایی القاء میکنند که خانواده های آنها عضو وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی میباشند تا از پاسخ گویی به سئوالات این افراد فرار کنند. البته این اتهامات منحصر به خانواده های اعضای معترض مجاهدین نمی باشد بلکه مجاهدین به همه منتقدان فرقه و حتی این اتهامات بی اساس را به مسئول دیدبان حقوق بشر که گزارشی تحت عنوان "خروج ممنوع" که محتوای آن از سرگذشت تعدادی از افراد جدا شده این فرقه بود، زده اند. حیات مجاهدین از ابتدای تولد براساس دایره محدود و بسته شکل گرفته که از نظر رهبری فرقه هرگونه وابستگی خانوادگی اعضاء در درون این فرقه جرم محسوب می شود و اعضا براساس دستور درون فرقه ای و تشکیلاتی اجازه ندارند حتی اسم پدر، مادر و وابستگان نزدیک و دور خود را به زبان بیاورند و چنین عملی مخالفت با راه و مرام مجاهدین و هدفشان به حساب میآید. عمل کرد فرقه بر علیه ناراضیان خود همچنان به مانند دوران صدام است ارتباط نزدیک و همکاری آنها با صدام دیکتاتور بر کسی پوشیده نیست. در دوران صدام حسین مجاهدین همه جانبه از طرف صدام مورد پشتیبانی بودند و خانواده های اعضای معترض امکان ورود به عراق و پیگیری وضعیت اسفبار فرزندان خود را نداشتند و اعضای جداشده خود را به زندانهای عراق از جمله زندان ابوغریب و فضیلیه سالها حبس میکردند درحالی که بعد از سرنگونی صدام دیکتاتور خانواده های اعضاء منتقد مجاهدین بعد دو دهه ماهها در پشت درب و حصار مخوف مجاهدین بی صبرانه در چشم انتظار دیدار فرزندان خود میباشند. مجاهدین بجای پاسخ گویی به ابتدایی ترین سئوالات، به افراد اسیر میگویند دولت عراق به آنها اجازه ملاقات با خانواده ها را نمی دهند. آقای ملکرت انجمن ایران سبز معتقد است برای بهبود وضع روحی افراد معترض به سیاستهای رجوی هئیتی برای گفتگوی نزدیک با این افراد برای فراهم کردن امکان دیدار با خانواده های مستقر در پشت درب مقر فرقه وارد عمل شود. در صورت ورود هیئتی از نمایندگان سازمان ملل متحد به مقر مجاهدین و دیدار و گفتگوی نزدیک با این افراد میتواند چشم انداز امید به زندگی و قرار گرفتن در کنار خانواده ها و زندگی جدید را به آنها نوید دهد. امروز آنچه که در مورد این فرقه برای ما و همه خانواده های اعضای ناراضی و وجدان انسانی مطرح است، رعایت حقوق اولیه افراد معترض و منتقد این فرقه میباشد. با احترام
انجمن ایران سبز