بعد از تظاهرات بزرگ مردم عراق علیه حضور سازمان مجاهدین خلق در عراق و حمله اعضای این سازمان به دستور و با اجبار مسئولین و رهبری این سازمان به خبرنگاران و مردم عراق و خانواده ها ؛ مسعود رجوی پیام تبریکی برای اعضای بکار گرفته شده در این حمله فرستاد که علیرغم ادعاهای واهی سازمان که مدعی شده حمله را مردم عراق به آنها آغاز کرده اند در این پیام بصورت واضحی به شروع حمله از طرف سازمان اعتراف میکند. در سرتیتر پیام میبینم که نوشته شده است: تبریک مسعود رجوی به دلاوران اشرف به‌خاطر شکست پاتک بسیجیان ؛ البته که از مجاهدینی که مدعی داشتن یک ارتش قدرتمند هستند بعید به نظر میرسد که اصطلاحات نظامی را بلد نباشند یا نامناسب به کار بگیرند بخصوص مسعود رجوی که سالها از سوی صدام سمت فرماندهی این ارتش را داشته ؛ تک و پاتک همان حمله و ضد حمله است و اینجا مسعود رجوی مدعی شده که ضد حمله مردم عراق شکست خورده است و لابد در مقابل حمله ارتش آزادیبخش ؛ البته مسعود رجوی به همین بسنده نمیکند و در پیامش جابجا به این حمله اذعان میکند حتی اگر از کلماتی مانند به خاک مالیدن پوزه (لابد با پرتاب سنگ و شیشه) و خروش قهرمانان اشرف در این پیام بگذریم ؛ کلمات واضح تری در تایید حمله مجاهدین به خبرنگاران و مردم عراق خواهیم یافت ؛مسعود رجوی با سوءاستفاده از قرآن و بکار بردن آیه ای که مربوط به روز آخرت است مردم عراق را به خران فرار کرده از مقابل شیر ژیان تشبیه میکند ؛ شیر ژیانی که بجای چنگ و دندان؛ شیشه و میله و سنگ پرتاب میکند. مجاهدین اگر مدعی هستند که مردم عراق از بیرون سیاج و سیم های خاردار قرارگاه سنگ پرتاب کرده اند چه چیزی مانع از آن شده که چهل متر از این سیم های خاردار فاصله بگیرند تا از برد سنگ ها در امان بمانند؟ مگر با دست تا چند متر میشود یک سنگ را پرتاب کرد؟ چرا به طور خنده داری تعداد مجروحان زن و مرد مجاهدین یکسان است ؛ آنهم بعد از اعتراض و نارضایی اعضا از اینکه مسئولانی که اغلب زنان هستند خارج از میدان می ایستند و فرمان حمله میدهند. حالا نه تنها تعداد زخمی ها مساوی بلکه زنان زخمی شده را یک نفر هم بیشتر اعلام میکنند. مسعود رجوی در این پیام اعضا را به خشونت میخواند و میگوید: از این پس قاطعانه می گوییم که جواب تعرض و سنگ و مُشتِ وحوش مزدوران، سنگ و مشت و دفاع تمام عیار است. یکباردیگر نیز مسعود رجوی در سالهای دور در ایران و درزمان حضور و آزادی همه گروههای سیاسی اعم از چپ و راست و وابسته و مستقل درحالی که تشنه قدرت بود اعلام کرد و گفت: وای به روزی که تصمیم بگیریم جواب مشت را با مشت و گلوله را با گلوله بدهیم و همین جمله روزها و سالهای پرخشونت و مرگ هزاران نفر را رقم زد و مجاهدین بعد از آن تا توانستند دست به ترورهای کور و انفجار و خشونت زدند. آیا بعد از فرمان امروز مسعود رجوی باز هم باید شاهد خشونت و ترور و انفجار و قتل در عراق باشیم