بیش از یکسال و نیم است که خانواده های اعضای اسیر در پادگان فرقه ای اشرف دست به تحصنی پایدار و حماسی در برابر دروازه این پادگان زده اند. آنان در سخت ترین شرایط در محل مربوطه اقامت گزیده اند و چیزی به غیر از دیدار آزادانه با عزیزان خود نمی خواهند. آنها صرفا می خواهند مطمئن شوند که بستگانشان به میل و اراده خود در اشرف هستند چرا که تمامی شواهد دال بر آنست که برای حفظ نیروها در اشرف از تمامی تکنیک های کنترل روانی و فیزیکی استفاده میشود. اشرف جائی است که مستمرا افراد با ریسک جان خود از آن فرار میکنند. ساکنان اشرف سالهای سال است که هیچ ارتباطی با دنیای خارج نداشته و کمترین اطلاعات به آنان نرسیده است. گزارشات فراوانی خصوصا از افرادی که موفق به فرار شده اند در دست است که ساکنان اشرف از کمترین حق فردی و انسانی که حتی در شدیدترین دیکتاتوریها هم به رسمیت شناخته میشود برخوردار نیستند. نقض پایه ای ترین حقوق بشر در اشرف به طور سیستماتیک اعمال میشود و متأسفانه برخی منافع سیاسی مانع از دخالت سازمان ها و ارگان های بین المللی میگردد. جعفر حسن زاده از گیلان به اتفاق خواهرش، در میان ما در شهرک آزادی در عراق است. آنان در اینجا متحصن شده اند تا شاید بتوانند برادرشان رضا حسن زاده را بعد از 24 سال دوری و بی خبری ملاقات کنند. این خواسته تاکنون از جانب رهبران فرقه رجوی بی پاسخ مانده است. اخیرا عناصر مغزشوئی شده فرقه، با پرتاب سنگ با استفاده از سنگ قلاب و تیر و کمان کشی سرش را شکستند. آقای حسن زاده در خصوص برادرش رضا میگوید: "او برای دفاع از وطنش در مقابل تجاوز خارجی به جبهه رفته بود که مجروح و توسط نیروهای صدام حسین اسیر شد. سپس سازمان مجاهدین خلق به بهانه اینکه می خواهد او را برای رسیدگی به جراحاتش نزد صلیب سرخ ببرد او را از اردوگاه اسرای عراقی خارج کرد و به اسارتگاه اشرف منتقل نمود. تا کنون حتی به وی اجازه نداده اند که یک تماس تلفنی ظرف این 24 سال با خانواده اش داشته باشد. افرادی که توانسته اند از پادگان فرار کنند اطلاعاتی در خصوص وی و نحوه گرفتار شدنش داده و مشخص کرده اند که او هنوز در داخل پادگان اسیر است".
مبارزه رزمندگان آزادی: عناصر مغزشوئی شده فرقه، به فرمان رهبر مسعود رجوی، فعلا خانواده ها را تضاد اصلی مبارزه مسلحانه خویش برای رسیدن به آزادی یافته و الاحق از هیچ کوششی علیه آنان فروگذار نمیکنند.
هدف مبارزه رزمندگان: آقای حسن زاده در جمع خانواده های متحصن که مورد اصابت پرتاب سنگ از جانب عناصر فرقه، به عنوان پاسخی به مهر برادر که از نظر فرقه گناهی نابخشودنی است، قرار گرفته است.
زهرا حسینی آخرین قربانی رجوی: او بعد از دو دهه دوری از فرزند و خانواده وفات یافت. رهبران فرقه به دلیل اینکه اطمینان لازم را نسبت به وضعیت تشکیلاتی او نداشتند مانع از خروج او از پادگان شدند و زمانی این اجازه را دادند که میدانستند دیگر خیلی دیر شده و او ماندنی نیست.
دل نوشته مادر: مادری که دردهای دوری اش را خطاب به فرزندش می نویسد و آنرا از پشت بلندگوها میخواند، شاید به این طریق بتواند حداقل بطور یکجانبه صدای خود را به گوش او برساند و فریاد زند که عمیقا دوستش دارد.
کابوس رجوی: مادری که با سلاح عشق و ایمان به پشت حصارهای قلعه اشرف آمده و عزم جزم کرده که دیو تنوره کش آنجا را علیرغم تمامی حمایت های بین المللی به زانو در آورد.