در حالی که خانواده ها در سال 82 با تجمع در مقابل دفاتر مجامع بین المللی از جمله دفتر سازمان ملل و صلیب و فرماندهی نیروهای آمریکایی مسئولین اشرف را وادار به ملاقات نمودند. ولی بعد از آن دیگر توسط سران فرقه اجازه هیچگونه ملاقاتی به خانواده ها داده نشده است و با وقاحت تمام آنان را مزدوران وزارت اطلاعات ایران نامیدند تا با این بهانه مانع هرگونه رابطه عاطفی و خانوادگی شوند.
اما رابطه عاطفی و خانوادگی هرگز مانع از آن نشده است که خانواده ها دست از این درخواست خود بردارند و بلعکس برخورد رجوی ها باعث گشته است تا آنان پی به ماهیت فرقه ای و ضد بشری تشکیلات او در اشرف ببرند.
به دنبال حضور دو ساله و تحصن خانواده ها و در پی درخواست های مکرر شان مبنی بر تعیین تکلیف اسرای اشرف که مورد توجه مجامع بین المللی قرار گرفته است و در حال بستن قرارگاه اشرف می باشند رجوی برای فریب خانواده ها دست به شگرد جدیدی زده و در نشست ده دی امسال منکر عدم اجازه ملاقات به خانواده ها شده است و اعلام کرده که هر خانواده می تواند برای دیدار با فرزندانشان به اشرف بیاید ولی این در حالی که است در همان موقع عوامل او با سنگ و تیر و کمان به جان خانواده های خواهان ملاقات در جلوی درب اشرف افتاده و تعدادی را زخمی کرده و اکنون پای صحبت خانواده ای می نشینیم که در این جریان مصدوم شده و خود گواهی بر دروغ بودن ادعای رجوی هاست.
با تشکر از شعبان شعبانپور که با حضور تان برای افشای چهره کثیف رجوی قبول زحمت فرموده و به دفتر انجمن تشریف آوردید.
*آقای شعبان پور چه کسی از شما در اشرف هستند و چگونه اسیر شدند؟
برادرم حسن در جنگ صدام علیه ایران در منطقه مهران زمانی که رجوی در خدمت گذاری به صدام به مهران حمله کرد اسیر شده است ولی متاسفانه تا 9 سال از او خبری نداشتیم که بعد از 9 سال از طریق جمهوری اسلامی ایران متوجه شدیدم که برادرم اسیر سازمان است.
* آیا تا کنون با برادرت ملاقات داشته اید؟
در سال 1382 به همراه سایر خانواده ها به اشرف رفتیم ولی ابتدا مسئولین اشرف اجازه ملاقات ندادند تا این که خانواده ها با تجمع در مقابل سفارت آمریکا در بغداد توانستند اجازه ملاقات بگیرند که فقط 2 ساعت به همراه مراقب های سازمان با او صحبت کردیم.
مسئولین سازمان از ترس این که برادرم از اخبار بیرون و خانواده با خبر نشود و تحت تاثیر قرار نگیرد بیشتر از این ملاقات ندادند و در فرصت پیش آمده از او سئوال کردیم که چرا بر نمی گردد که اظهار کرد از فشار تشکیلات نمی توانم برگردم و البته فضای آن موقع هم کاملا بسته بود و ترس بچه ها بیشتر از همیشه بود.
دو بار دیگر هم پدرم برای ملاقات به درب اشرف رفت ولی رجوی به او اجازه ملاقات نداد. و پدر پیر و مریضم دو شبانه روز در جلوی درب اشرف بدون امکانات و غذا ایستاده بود ولی مسئولین اشرف اجازه حتی یک دقیقه دیدار از راه دور را هم ندادند و به پدرم اعلام کردند که چون قبلا یک بار فرزندان دیگرت ملاقات کردند شما دیگر نمی توانید ملاقات کنید.
* چه تلاش دیگری تا به حال داشته اید که بتوانید ملاقات مجددی با برادرتان داشته باشید؟
تا به حال شکایات و نامه نگاری های زیادی از طریق صلیب و سازمان ملل و شکایات زیادی به دادگاه های عراقی بردیم و با وزیر حقوق بشر قبلی دولت عراق خانم میخائیل به همراه تعداد دیگری از خانواده ها ملاقات کردیم در همان موقع با نماینده و مسئولین صلیب و سازمان ملل در عراق ملاقات و درخواست دیدار و ملاقات حضوری با برادرم را داشتیم ولی هر کدام از آنها با دادن وعده هایی عملا کاری از پیش نبردند. ما حتی به جلوی سفارت آمریکا در بغداد رفتیم ولی کسی پاسخی به ما نداد.
در سال 87 به همراه تعدادی از خانواده ها در جلوی درب اشرف حاضر شدیم و از فرماندهان آمریکایی خواستیم تا از مسئولین اشرف بخواهند با درخواست ملاقات ما موافقت کنند که همان موقع خانم عذرا علوی طالقانی یکی از مسئولین سازمان به نزدیک آمریکائی ها آمده و با توهین به ما خانواده ها جواب رد داد.
مسئولین اشرف حتی به درخواست آمریکائی ها برای ملاقات ها توجهی نکردند.
* آیا اقدام دیگری نیز تا به حال برای آزادی برادرت از اسارت اشرف داشته اید؟
بعد از بی نتیجه بودن این تلاش ها برای ملاقات تصمیم گرفتیم که به همراه سایر خانواده ها در مقابل اشرف تحصن کنیم و تا نگرفتن ملاقات و آزادی بچه ها درب اشرف را ترک نکنیم و به همین دلیل از زمستان سال 88 تا به حال مصرانه در آنجا ایستادیم و حتی یکی از برادرانم حدود یک سال در مقابل درب اشرف ایستاده است و می گوید تا برادرم را از این جا نبرم رجوی را رها نمی کنم هر چند که معتقدم همه کسانی که در اشرف اسیر هستند مثل برادر و خواهرم هستند به همین دلیل با همه خانواده ها دست داده ایم تا رهایی همه شان آنجا را ترک نکنیم.
* چه دستاوردی تا به حال در آنجا داشتید؟
حضور خانواده ها در مقابل اشرف اولا باعث گشته که افراد اسیر متوجه حضورمان در آنجا برای آزادی شان شوند که به همین دلیل تاکنون ده ها نفر فرار کرده و به نزد خانواده ها برگشتند.
ثانیا، ما خانواده ها باعث گشته ایم تا توجه مجامع بین المللی و رسانه ها به مسئله اسیران اشرف جلب شود بطوری که رجوی مجبور به قبول جابجایی و تعیین تکلیف افراد اشرف شده است که به نظرم یک پیروزی بزرگ برای در هم پاشیدن تشکیلات این فرقه و رها شدن برادران و خواهران مان شود هر چند که تاکنون با آنها ملاقات نکرده ایم ولی به امید خدا به زودی موقعیتی فراهم می شود که دیگر هیچ مانعی برای ارتباط و ملاقات با برادرم نمی باشد.
بعنوان یک خانواده امید دارم این ملعون (رجوی) توسط مجامع بین المللی دستگیر و بعنوان ضد بشر و خائن و وطن فروشی در دادگاه های بین المللی محاکمه و مجازات شود.
* در این فاصله حضور شما در اطراف اشرف از طرف تعدادی از عوامل رجوی مجروح گشته اید این اتفاق چگونه بوده است؟
رجوی نه تنها در این دو سال پاسخی برای خانواده نداشت و حتی اجازه یک ملاقات را به خانواده نداد بلکه در جواب درخواست خانواده ها حتی برای دیدن یک لحظه و آن هم از پشت سیم خاردار با سنگ و کلوخ و تیر و کمان و میله گردهای برش داده شده و تیز پذیرای آنان بوده است. در این مدت شاهد زخمی شدن خانواده های زیادی بودم که حتی علی رغم سنگ پراکنی عوامل رجوی به نزدیک سیاج می رفتند تا بتوانند با آنان صحبت کنند.
در این مقطع که بنده در ضلع شمال قرارگاه مستقر بودم از ناحیه سر (بالای ابرو) و پا مورد حمله و اصابت سنگ قرار گرفتم که علی رغم مداوای پزشکی هنوز از صدمات ناشی از این ضربه رنج میبرم و آثار و سیاهی آن بر روی پایم وجود دارد ولی رجوی بداند که ما خانواده ها هیچ جنگی با اسیران و عزیزان مان در اشرف نداریم.
بلکه فقط و فقط می خواهیم با آنها ملاقات کنیم به رجوی هم اعلام می کنیم خانواده ها تا دستگیری و محاکمه وی در دادگاه خلق او را رها نمی کنیم.