مرداد ماه برای تشکیلات مجاهدین خلق ماه خون‌هایی است که بی ثمر ریخته شدند. سران این فرقه کشته‌های فروغ جاویدان در مرداد 1367 در حمله به وطن خود، و در درگیری‌ها با ارتش عراق در کمپ اشرف در مرداد 1388 را در فهرست شهدای خود می‌آورند. در میان این کشته ها نام کودک سربازان نیز به چشم می‌خورد.
در تعریف جهانی – نه لزوما مذهبی– شهید یا جاویدنام کسی است که برای هواداری، نپذیرفتن یا پرهیز از چیزی، آزار و شکنجه می‌بیند و کشته می‌شود تا از باوری پشتیبانی کند یا خواسته گروهی را برآورده کند. هدف از این نوع مرگ این است که آن گروه دست آوردی را به بهای جان از دست رفته کسب کند. در طول سالهای حیات فرقه مجاهدین خلق، حوادث مرداد، تنها دو نمونه از به کشتن دادن نیروها برای هیچ است. تاریخ مجاهدین خلق مملو از خون‌های بی ثمر است. اما ریخته شدن خون کودک سربازان و سواستفاده از نوجوانانی که با فریب به عراق کشانده شدند، نابخشودنی است.
مریم قیطانی 15 ساله و غلامرضا یاسری نیا 16 ساله، دو کودک سرباز بودند که به گواه رسانه‌های خود مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان شرکت کردند و کشته شدند. علاوه بر این دو، بنا به اظهارات عضو پیشین مجاهدین خلق منیژه حبشی که خود در عملیات حضور داشت، شمار زیادی از کودکان خردسال مجاهدین خلق در کمپ اشرف به عنوان نیروی پشت جبهه برای تهیه خوراکی و ساندویچ رزمنده‌های مجاهد به کار گرفته شدند.
بر اساس آمار ویکی پدیا در عملیات فروغ جاویدان که در ایران مرصاد خوانده می‌شود، بیش از ۴۳۸ دستگاه نفربر و تانک و خودرو و بیش از ۱۲۰۰ قبضه تجهیزات نظامی از جبهه مجاهدین خلق از بین رفت و ۵۳۱ دستگاه تانک، نفربر و خودرو و مقادیر زیادی تجهیزات و سلاح‌های انفرادی به غنیمت نیروهای جمهوری اسلامی درآمد. همچنین بیش از ۲۵۰۶ نفر از اعضای مجاهدین خلق کشته و ۵۳۱ تن به اسارت نیروهای ایرانی درآمدند. در میان کشته‌شدگان و اسرا تعداد زیادی از کادرهای ارشد سازمان و فرماندهان تیپ‌ها نیز وجود داشتند.
اما دستاورد این عملیات برای مجاهدین خلق چه بود به جز قطورتر شدن کتاب شهدای سازمان که مریم رجوی برای دیدار با هر سیاستمدار خارجی با آن جلوه‌گری می‌کند؟
پس از حوادث مرداد 88، فروردین 90، شهریور 92 و… هربار به قطر این کتاب افزوده شد. سیاوش نظام الملکی و حنیف امامی دو تن از کودک سربازان مجاهدین خلق بودند که در درگیری‌های 6 و 7 مرداد 1388 بدون سلاح و لباس نظامی با سپر مقوایی و دستان خالی به مصاف با پلیس عراق فرستاده شدند و شهید راه جاه‌طلبی‌های مریم و مسعود رجوی شدند.
سران فرقه رجوی اعضا را ملزم به پرداخت بهای حفظ پادگان اشرف به عنوان “ناموس” مجاهدین خلق کرده بودند. رجوی‌ها تلاش کردند که شعار “چو اشرف نباشد تن من مباد”، در ذهن اعضا نهادینه شود و نتیجه آن مرگ شمار زیادی از افراد از جمله کودک سربازان شد. این رویکرد، بار دیگر در فروردین 90 و شهریور 92 منجر به کشته شدن حنیف کفایی، فائزه رجبی، مهدیه مدد زاده، آسیه رخشانی ، صبا هفت برادران، ذهیر ذاکری، امیر شمس حائری و… شد که همگی از کودک سربازانی بودند که در کودکی از والدین خود جدا شدند، از عراق به اروپا و آمریکا قاچاق شدند و سپس در نوجوانی برای پیوستن به ارتش مجاهدین بار دیگر به عراق قاچاق شدند و نهایتا جان خود را بدون کسب هیچ دستاوردی از دست دادند.
مزدا پارسی