فرید: سازمان به میزانی که بعد از خلع سلاح همچنان بر سوء استفاده از فضای ناامن عراق مصر شد و با رابطه زنی با امریکاییان و بستر سازی برای همه نوع همکاری های غیر متعارف و ضد ملی به عدم کناره گذاری مشی مسلحانه امیدوارتر شد به همان نسبت و مدار ضربات سهمگین سیاسی برای مدت زمان حضور خود در عراق بجان خرید. سازمان می توانست به دمکراسی در قالب تشکیلات بها داده و کسی را بخاطر فرار زیر ضربه نمی برد به هرحال از فضای بوجود آمده برای ترغیب افراد برای تعیین تکلیف خودشان و ماندگاری و یا رفتن شان از تشکیلات استفاده می نمود. ولی بازهم گفتنی است که ماهیتا سازمان کشش چنین انعطاف پذیری هایی را برای حفظ حرمت انسانها نداشته و ندارد.
سعید: باید اشاره کنم سازمان با این اقدامات انواع تضادهای روبه رشدی همچون تضاد با نهادهای حقوق بشری، دیدبان حقوق بشر و یا فعالین حقوق بشری و بعضی نهادهای ملل متحد و جامعه عراق شامل نمایندگان مجلس و خبرنگاران و روشنفکران و حتی خیلی از احزاب عراقی را برای خود ناخواسته تدارک دید. اکنون این جابجایی و انتقال برای رجوی و گروه اش تحمیل شده زیرا خارج از تصمیم گیری های سازمان این اراده بوجود آمده است. البته سازمان در پیام رجوی برای تقبل آتش بس با نیروهای امریکایی و خلع سلاح نیز می توانست به اراده نوین اش برای ترک عراق اشاره نماید در حالیکه رجوی فقط در پی حفظ قالب ارتش سه هزار نفری حتی بدون سلاح برآمد تا گاها با کت و شلوار آبی و سفید و با نحوه فیلمبرداری خاص ابهت خود را در سیمای ضدآزادی بنمایاند. او در صدد برآمد با افراد قبایل و عشیره های عراقی با توسل به ذبح گوسفند و مهمانی ناهار وحتی پرداخت پول رابطه زده و بتدریج خود را درمعادلات سیاسی عراق دخیل و شورای حکومتی وقت عراق را با تصور سرسپرده بودن به ایران با ایجاد ناامنی و اغتشاش و احتمالا انفجارات تضعیف نماید. بدینگونه سازمان زندان اشرف را احیا کرد و تصور نمود با حضور امریکاییان در عراق ماندگاری او هم حتمی خواهد بود. اینک یونامی برای هرمرحله اعزام افرادش مهلت و التیماتوم تعیین می کند پس سازمان در یک روند انحلال و اضمحلال با شتاب فزاینده پیش می رود و سران سازمان نیز از این نگرانند. اکنون سرشکستگی برای تمامیت سازمان فرو می ریزد دیگر تعداد متحصنین ژنو برای حفاظت اشرف به 20 نفر کاهش یافته است!!. چرا که هواداران سازمان نیز امیدی به تشکیلات و های و هوی او نمی توانند داشته باشند. مثلا ابتدا سازمان در ابتدای گرم شدن فضای اخراج اش ژست می گرفت و مریم ادعا می نمود ما اسیر خاک عراق نیستیم! ولی همزمان می خواست زمینهای اشرف را اجاره کند و یا بگوید ما حاضر به مردن هستیم ولی از اشرف تکان نخواهیم نمود. برای اینکه حفظ نفرات در قالب تشکیلاتی عنکبوتی و البته فرقه ای برای اظهار وجود نزد اربابان امریکایی اش بیشتر مهم بود تا بتواند بر میزان مواجب دریافتی خود پافشاری کند. نفرات سازمان بعد از سالها ماندن در اشرف اکنون فقط با یک ساک اشرف را با تصمیم دیگران ترک می کنند آنها حق ندارند عکس مریم و مسعود را نیز با خود داشته باشند آیا مقصد و ماحصل کارهای رجوی بعد از 25 سال ماندن در عراق این بود؟ که حال تک تک نفرات تعهدنامه نفی خشونت و عدم حضور مادام العمر در گروههای تروریستی را امضا نمایند؟ وتازه بپای محاکمه فرماندهان جنایتکاری که دست شان در خون سربازان و مرزبانان ایرانی هست بنشینند.
فرید: من چنین در ذهنم جمعبندی دارم که سازمان بعد از سقوط صدام و انجام خلع سلاح نخواست شرایط مسلحانه را کنار بگذارد و نخواست اعلام کند که ما یک مبارزه مدنی را جایگزین تاکتیک های قبلی البته با نفی جنگ مسلحانه می پذیریم. چرا که بخاطر خودخواهی و خود شیفته گی مسعود رجوی امکان زیر سوال بردن تمامیت هست و نیست سازمان که همان انقلاب درون سازمانی و مغزشویی بود، میسر نبود.
سعید: همان ابتدای ارتقای روابط سازمان با نیروهای نظامی امریکایی در بعد از خلع سلاح در اشرف سازمان گوسفند ذبح می کرد تا برای نظامیان امریکایی حفاظت اشرف کباب بره درست کند و یا اعضای خاص شورای رهبری با شلوارهای آنچنانی و ماتیک به لب ودر اوج انقلاب رهایی مریم مرتب مناسبات خود را با مسئولین نظامی امریکا بیشتر کرده و به آن عمق می بخشیدند تا قالب کنند که مجاهدین فلان جور سکولارند ولی باز همان فرماندهان با دو جلسه انجام ملاقات ناموس فروشی و وطن فروشی مجاهدین درمی یافتند که اصلا هرکدام از اینها که لب باز می کند تکرار همان نفر قبلی است. همه شان یک جور حرف می زنند، یک جورند و انگار مثل رباط می مانند. اصلا به دست و پا افتادن سازمان از سال 1387 در اعتراض به ترک نیروهای نظامی امریکایی حفاظت اشرف فقط برای ترس از به خطر افتادن پادگان اشرف و بهم ریختن تشکیلات همانند امروز و نیست شدن سازمان بود.