آزمون انسانی و مردودیت رهبران فرقه گرای مجاهدین

نزدیک به 9 ماه از تفاهم نامه 25 دسامبر سال 2011 دولت عراق با سازمان ملل متحد مبنی بر انتقال مسالمت آمیز ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی میگذرد. از اول هم مشخص بود که مجاهدین قصد تخلیه قرارگاه اشرف را ندارند. بنابراین مجاهدین تلاش کردند با یک حرکت تاکتیکی، موافقت صوری خود را با تخلیه قرارگاه اشرف اعلام و خود با تصمیمات سازمان ملل متحد همسو و همراه نشان دهند. ولی هدف اصلی آنان این بود که در جریان عمل با ترفند هایی که خاص رهبران مجاهدین است بر روند قضایا تاثیر گذاشته و بتوانند اهداف بغایت ضد انسانی و فرقه ای خود را با استفاده ابرازی از ساکنان قرارگاه اشرف پیش ببرند. بدین ترتیب مجاهدین با هدف ایجاد یک اشرف دیگر در لیبرتی شروع به تخلیه ی مرحله به مرحله قرارگاه اشرف نمودند. تنها با این نیت که بتوانند در هر دور از انتقال امتیازاتی را در چارچوب حفظ حصارهای تشکیلاتی ولی تحت عناوین نیازمندیهای صنفی و استقراری از دولت عراق بگیرند بنحویکه در یک پروسه نسبتا طولانی بتوانند ضمن حفظ تمامیت استقلال تشکیلاتی و مناسبات فرقه ای سازمان همه را به لیبرتی منتقل کنند و به رویای ماندن در خاک عراق برای مدتی دیگر جامه عمل بپوشانند. ولی هوشیاری و قاطعیت دولت عراق در اخراج مجاهدین و همراهی و عزم مسئولین ملل متحد و لاجرم آمریکا در حل و فصل فاجعه انسانی قرارگاه اشرف باعث شد تمامی ترفند های رهبران مجاهدین برای ماندن در خاک عراق به هر طریق ممکن نقش برآب شده و وضعیت به گونه رقم بخورد که هم اکنون در آستانه بسته شدن قرارگاه اشرف قرار داریم. بنابراین در شرایط فعلی، نقض حاکمیت ملی عراق و عدم همراهی رهبران مجاهدین با مسئولین سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگان جدی ترین معضلی است که روی میز دولت عراق، ملل متحد و وزارت امور خارجه آمریکا سنگینی میکند. نعل وارونه زدن رهبران مجاهدین طی این مدت باعث گردید پروسه تخلیه قرارگاه اشرف با بن بست جدی روبرو شود. مجاهدین که تلاش میکردند با تکیه بر عواملی همچون نبود آب و انواع و اقسام مشکلات صنفی و زندان سازی از لیبرتی و مقایسه آن با اردوگاههای کار اجباری یک اجماع بین المللی را علیه دولت عراق سازمان دهند ولی آنچه که در عمل اتفاق افتاد بازهم رسوایی بیشتر برای رهبران مجاهدین بود و چندین ماه کار مداوم و از نزدیک مسئولین ملل متحد بوی‍ژه آقای مارتین کوبلر و برخی مقامات مسئول در امور اشرف از وزارت خارجه آمریکا باعث شد آنها هم به شناخت عمیق تری از ترفند ها و فریبکاری های مجاهدین برسند. از تاریخ 25 دسامبر سال 2011 که سازمان ملل مسئولیت پرونده مجاهدین را برعهده گرفت رهبری مجاهدین کوشید اعضای سازمان را با جلوگیری از ملاقات فردی آنان با مسئولین ملل متحد و همچنین تلاش برای حذف گزینه ایران از پروسه پناهندگی، آنان را از حقوق اولیه و انسانی شان دور نموده و حتی با مکاتبه و صدور اطلاعیه متعدد و تحت نام ساکنان اشرف و لیبرتی، کوشید تا فاصله بین اعضای مجاهدین با نمایندگان سازمان ملل را نیز هرچه بیشتر کند. ولی علیرغم تمامی ترفند ها و قانون شکنی های آشکار رهبران مجاهدین، تیزبینی و مواضع دقیق آقای کوبلر، که اعتراض و شکوائیه باند رجوی را نیز در پی داشته است، مانع از پیشبرد اهداف بغایت فرقه ای رهبری مجاهدین گردید. هشدار آقای بان کی مون و وزارت امور خارجه آمریکا و اعلام صریح آنان مبنی بر تطبیق وضعیت لیبرتی با استانداردهای بین المللی و حتی بالاتر از آن باعث شده است که تا این لحظه هم رهبران مجاهدین و هم رسانه های وابسته به مجاهدین همچنان در خفقان و سانسور خبری در این رابطه بسر برند. رهبران مجاهدین که بخوبی میدانند تاکنون ترفند هایشان به جایی نرسیده و تخلیه قرارگاه اشرف بدون هرگونه پیش شرطی و با تمرکز باقیمانده ساکنان اشرف در کمپ لیبرتی پیش خواهد رفت، به منزله برهم خوردن هر چه بیشتر کنترل رهبری مجاهدین بر روی نیروها ست که از هم اکنون آژیر خطر را برای رهبران مجاهدین به صدا درآورده است. بنابراین در بی پرنسیبی و نگاه بغایت فرقه ای تشکیلات مجاهدین به موضوع کاملا انسانی ساکنان محصور در قرارگاه اشرف همین بس که علیرغم اتمام حجت دولت عراق، ملل متحد و وزارت خارجه آمریکا با بیان های خیلی واضح و روشن، رهبران مجاهدین همچنان با اهرم گروگانگیری و باز هم با فریبکاری محض دنبال اهداف بغایت ارتجاعی و فرقه ای خود هستند. در تائید این نکته اینکه طی مدت اخیر، مجاهدین تلاش کرده اند تحت پوشش انواع و اقسام اسامی، تشکل ها و گروههای خود ساخته از کشور عراق گرفته تا اروپا و آمریکا همچنان بر طبل حماقت شان بکوبند. "اجلاس اضطراری در کنگره آمریکا در 11/05/91 "، "نامه رئیس کمیته نیروهای مسلح سنا به وزیر امور خارجه آمریکا"، "فراخوان های پارلمانی از 10 کشور جهان"، "فراخوان کمیته بین المللی در جستجوی عدالت" و انواع و اقسام بیانیه از گروههای سیاسی مختلف در عراق و… همچنان در راستای اهداف رهبران مجاهدین؛ ماندن در قرارگاه اشرف، متهم کردن آقای مارتین کوبلر به بی طرفی، مقایسه لیبرتی با زندان «آشویتس» در آلمان، تبلیغ به بی آبی در لیبرتی و نهایتا تلاش برای حذف نام مجاهدین از لیست گروههای تروریستی با امید بستن به دادگاه فرجام فدرال در واشینگتن پیش برده میشود. نتیجه اینکه: 1 – هرچند در شرایط فعلی مقابله با سازمانهای بین المللی و سرپیچی از قوانین، تنها راه حفظ حصارهای تشکیلاتی پیش روی مجاهدین است، ولی این رویکرد، مدت زمانی دیگر و پس از انتقال باقی مانده ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی به شکل ممکن، منجر به بحرانی عظیم ریزش نیرویی خواهد شد و رهبری مجاهدین چاره‌ای جز تن دادن به آن نخواهد داشت. 2 – اما آنچه در این میان بیش از گذشته بارز و مبرهن است بازهم بحران مشروعیت و مقبولیتی است که سازمان مجاهدین با آن دست به گریبان است. به همین دلیل اگر مجاهدین بزرگترین اشتباه تاریخی شان را در پر کردن این خلاء در همدستی با دشمن ملت ایران یعنی صدام حسین مرتکب شده اند حال دومین اشتباه شان را با حمایت از تبهکاران و شرکت در عملیات کثیف همراه با تروریست های مسلح در سوریه مرتکب میشوند تا به زعم خود بتوانند سابقه بدنامی شان را کم رنگ کرده و یا حتی آنرا پاک کنند. 3 – طی دهسالی که مجاهدین ولی نعمت خود یعنی صدام حسین را از دست داده اند بوضوح آشکار شده است که در هیچ کجای دنیا و در نزد هیچ کشور و دولتی جایگاهی ندارد و تنها به اعتبار حمایتهای صدام بود که مجاهدین توانسته بودند در خاک عراق جای بگیرند. به همین دلیل نکته قابل تأمل در اطلاعیه های مطبوعاتی حامیان مجاهدین نیز طی تحولات اخیر این است که هیچ درخواستی از سوی مسئولین اتحادیه اروپا برای پذیرش و قبول پناهندگی اعضای این گروه داده نشده است.
بنابراین ناامید شدن از حمایت آمریکا و اروپا همان درد بی درمانی است که قبل از همه رهبران مجاهدین آنرا حس کرده و لمس میکنند و به همین دلیل ساده نیز مجاهدین بدنبال ایجاد شرایطی مشابه اشرف در لیبرتی هستند چرا که بخوبی میدانند که بایستی سالها در کمپ لیبرتی برای رسیدن به کشورهای ثالث بمانند. 4 – بنظر میرسد ابقای نام مجاهدین در لیست گروههای تروریستی، علیرغم انبوه فعالیت حقوقی و دیپلماتیک و نظر مساعد آمریکا مبنی بر تخلیه قرارگاه اشرف توسط مجاهدین حتی دوران استفاده ابزاری هم از مجاهدین به پایان رسیده است. سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین