پس از نامه سرگشاده ایرج مصداقی به مسعود رجوی حقیقتاً موجی از اظهارات و موضعگیریها از سوی افراد مختلف در باره رجوی و عملکردش به راه افتاد که شاید برای نویسنده آن نامه نیز این بخش از مواضع قابل پیش بینی نبود و بیش از آنکه به آن بیندیشد، خود را برای واکنش مجاهدین و بقایای رجوی به نامه اش آماده کرده بود.
البته واکنش مجاهدین در این فقره، حقیقتاً با سایر مواردی که قسمتی از فجایع درونی این گروه افشا می‌شد متفاوت بود و با تمام قوا به مقابله با آن و کاستن از تبعات و اثرات سیاهه ای چنین بلند و بالا در بی اعتباری رهبرعقیدتی شان، به صحنه آمدند. کار بدانجا کشید که مکاتبات پنهانی گذشته با مصداقی را با علم به این که رسوایی دیگری در باره “ستادداخله ” و فیلم های جعلی ببار خواهد آورد و فضاحت فراموش شده دروغ سازیهای باندش را به خاطره ها می آورد، رسانه ای کرد و از ترس پشت نام شورای ملی مقاومت پنهان شده تا همچنین چندخوش نشین اروپایی را در این فضیحت شریک گرداند و از نام آنان برای خود سپری بسازد.
این دومین مورد بعد از ماجرای روشدن حرمسراهای رجوی و تهدید او به این که پرونده ای را که از مسائل جنسی و اخلاقی اعضای جداشده تهیه کرده است را بی پروا و شخصاً اعلام خواهد کرد، رجوی و دار و دسته اش به میدان آمدند تا منتقدین را وادار به سکوت کنند.
خشم و نفرت از تمام نوشته های اذناب رجوی، پس از انتشار نامه مصداقی به رجوی شعله می کشد و به شدیدترین شکل ممکن عصبانیت و عنان گسیختگی رهبری مجاهدین فوران کرده است، اما برخلاف گذشته هیچ کدام از این واکنشها، آتش نفرت از سر استیصال آنان را خاموش نکرد و برسردرگمی و کلافگی آنان افزود.
سرانجام رجوی چاره را در آن دید تا دست به شعبده ای دیگر بزند و با پیغام و پسغام دادن انتخاباتی، راهی برای فرارش از مجموعه انعکاسات و اظهارنظرهای طیفهای گوناگون پس از نامه مصداقی ایجاد کرده و اذهان نیروهایش را از این مسئله منحرف سازد.
در حقیقت رجوی با چنین واکنشی نشان داد که میخواهد مسائل مطرح شده به دست فراموشی سپرده شود و سرخوردگی نیروهایش از چنین تحقیری بی سابقه را با سکوت و کشاندن آنان به این وادی که شرایط داخلی بسیار حساس است و موکول کردن پاسخ به فردای سرنگونی خود را از این مهلکه نجات دهد.
در حالی که نامه مصداقی – حتی اگر او نخواهد و نخواسته باشد – فراتر از انتقاداتی معمول، به عنوان یک کیفرخواست علیه رجوی و تشکیلاتش عمل کرده و چه رجوی – برفرض محال – به آن پاسخ گوید، که با وجود محال بودن بازهم باید پرسید رجوی چه چیزی برای پاسخ دادن به واقعیات غیرقابل انکار دارد؛ و چه به سیاق همیشگی سکوت کند و پس از مدتی به فحاشی علیه شخص وی بپردازد، راه فروپاشی تشکیلاتش را هموارتر ساخته است و هرگونه عکس العملی و شعبده بازی از جانب وی بارها و بارها این روند را تسریع خواهد کرد.