در مهر ماه سال گذشته نام فرقه تروریستی رجوی از لیست سیاه وزارت خارجه آمریکا خارج شد و در همان ایام رجوی ها با دم شان گردو می شکستند و جشن پیروزی به راه انداختند. آنها البته به ازای گرفتن این شیرینی از آمریکا مجبور به پذیرش ذلیلانه خروج از اشرف و انتقال نیروها به لیبرتی شدند. آنها می دانستند که ضربه سنگینی خورده اند بنابراین سعی کردند این شیرینی مسموم را شیرین جلوه دهند تا مانع ریزش نیروها شوند. آنان در این مسیر آنقدر پیش رفتند که مریم قجر در روز 8 مهر 1391 گفت: « لغو برچسب، توازن سیاسی علیه رژیم را به هم می‌زند و آرایش منطقه‌یی و بین‌المللی و داخلی را متحول می‌کند »!!!
او مدعی بود که « بزرگترین راه بند برای سرنگون کردن جمهوری اسلامی از جلوی آنها برداشته شده و سیاست مماشات در غرب شکست خورده و دوران جدیدی آغاز شده است »!!!
حالا یک سال از آن تاریخ می گذرد. نگاهی به موقعیت فرقه به خوبی نشان می دهد که در یک سال گذشته شرایط 180 درجه برعکس ادعای رجوی ها بوده و خروج از لیست نه تنها کمکی به آنها نکرد بلکه موقعیت امروز آنها بیانگر این است که اثرات این شیرینی مسموم هر روز خودش را بیشتر نشان داده و حیات فرقه رو به پایان است.
بررسی وضعیت فرقه از سال گذشته تا کنون نشان می دهد:
– روند نابودی فرقه سرعت زیادی گرفته و هیچ امکانی برای ماندن آنها در عراق وجود ندارد و ریل انتقال اعضای فرقه به آلبانی شروع شده است. این در حالی است که رجوی مدعی بود اشرف کانون استراتژی آنهاست و به هر قیمت باید در عراق و در اشرف ماند.
– خیلی از اعضای فرقه که به آلبانی منتقل شدند به محض رهایی از حصارهای تشکیلاتی از فرقه جدا شدند. گزارشات حاکی از آن است که 69 نفر از آنها از فرقه جدا شده اند.
– تعداد زیادی از اعضای فرقه در یک سال گذشته از لیبرتی فرار کرده اند.
– دو تن از قدیمی ترین اعضای شورای باصطلاح مقاومت (محمدرضا روحانی و کریم قصیم) از رجوی جدا شدند. اگرچه رجوی ها سعی کردند تا با روش های دیکتاتورمابانه و همیشگی خود، آنها را سرکوب و منزوی کنند، اما بدلیل تغییر تعادل قوا به ضرر رجوی ها، نه تنها آنها ساکت نشدند بلکه صدای اعتراض شان علنی تر، بلندتر و افشاگر تر شده است.
– یکی از همراهان گذشته فرقه بنام ایرج مصداقی با نوشتن یک نامه سرگشاده به رجوی در بیش از 200 صفحه، بخش زیادی از جنایات رجوی ها را افشا کرد.
– ترس از فرقه بطور عام و شخص رجوی بطور خاص در بین منتقدان رجوی ها در خارج از ایران ریخته و کمتر روزی است که یکی از آنها مطلبی افشاگرانه علیه رجوی ها ننویسد. این در حالی است که تا سال قبل اصلا چنین فضایی وجود نداشت و رجوی ها با تهدید یا روش های دیگر، مخالفان و منتقدان را وادار به سکوت می کردند.
– تعداد نیروهای فرقه در برخی کشورهای غربی که اصلی ترین محل فعالیت آنها بود، امروزه به زور به چند ده نفر می رسد
– رجوی ها بدلیل نداشتن پایگاه در بین ایرانیان حتی در خارج از ایران، مجبور هستند در مراسم خود خارجی ها بخصوص دانشجویان و فقرای کشورهای دیگر را با وعده هایی همچون تور سیاحتی، هتل درجه یک، غذای گرم، پول نقد و…، به این مراسم ببرند. این موضوع توسط خیلی از خبرگزاری ها از جمله رادیو فردا افشا شده است که آخرین آن مربوط به تجمع فرقه در نیویورک و گزارش رادیو فردا در این رابطه است. همچنین خاطرات حنیف حیدرنژاد و افشاگری های محمدرضا روحانی و کریم قصیم بهتر پرده از این موضوع بر می دارد.
– حسابی که رجوی روی سوریه باز کرده بود و رسما در نشست صوتی خود با اعضای فرقه گفته بود که دولت سوریه تا عید 1392 سرنگون خواهد شد، کشک از آب در آمد و باعث سرخوردگی بیشتر نیروهایش شد.
– بر خلاف سال های قبل، امروز همگان متفق القول اند که عامل اصلی به کشتن دادن اعضای فرقه در عراق، رجوی ها هستند و اصرار آنها برای ماندن در عراق غیر معقول است.
– رجوی ها سعی داشتند به هر قیمت شده اشرف را حفظ کنند و از این رو با بهانه تراشی های مختلف و زیر پا گذشتن تمام تعهداتی که بر اساس آن می بایست اشرف را تخلیه نمایند، 100 تن را به بهانه فروش اموال در اشرف نگه داشتند. این امر موجب کشته شدن 52 تن و مفقود شدن 7 تن دیگر از اعضا و مسئولین فرقه شد و در نهایت نیز رجوی ها مجبور شدند با خفت و خاری تن به تخلیه کامل اشرف بدهند.
این گوشه ای از وضعیت فرقه رجوی در سالگرد خروج از لیست سیاه آمریکا در عرصه های مختلف است. یک سال پس از خروج از لیست تروریستی، آنها نه تنها چیزی بدست نیاورده اند بلکه همه چیز را دارند از دست می دهند، حتی این بهانه که مسسب همه مشکلات و راه بند آنها لیست تروریستی است را نیز از دست داده اند!
لابد با همه شکست های پی در پی، رجوی ها قمپز در خواهند کرد که پیروز شدند.
شتر در خواب بیند پنبه دانه