امید مجاهدین به آمریکا بود

دشمنی دولت آمریکا از دیر باز با ایران بر کسی پوشیده نبوده و نیست و همواره تلاش کرده با اهرمهائی بر ملت ایران فشار بیاورد، زمانی با حمایت کردن از رژیم صدام و زمانی با تحریم. خلاصه این کینه ورزی تا به امروز ادامه دارد.
رجوی هم که همانند حشرات موذی و فرصت طلب می باشد دنبال همین فرصت ها بوده و هست و همواره تلاش کرده به هر وسیله ممکن این اوضاع را تشدید و صحنه را به نفع خود بچرخاند و با خریدن بعضی افراد با نفوذ در دولت آمریکا از آنها میخواست بر طبل جنگ بر علیه ایران بکوبد و آدمی که مغزش همانند مغز گنجشک هم نیست و چون همیشه با دنیای واقعی کیلومترها فاصله دارد و رویا پرداز است فکر کرده الان آمریکا هم این کار را برایش انجام می دهد و به وی می گوید این کشور ایران در طبق تقدیم شما.  البته رجوی هم هر آنچه این مدت از وطن فروشی و دادن اخبار کذب به آمریکا و حامیان صهیونیسم دریغ نکرد.
اما نکته قابل اهمیت این است که آمریکا خوب می داند ایران مثال هیچ کدام از کشورهای منطقه نبوده و نیست و تا حالا هم هیچ باجی به کسی نداده و نمی دهد. رجوی همه را مثل خودش بزدل و ترسو می پندارد و فکر می کند تا کمی شرایط سخت شود ادمها از اصولشان کوتاه می آیند و همین کاری که خودش می کند و غلط کردم ها و… دیگر خوردمهای آشکار اما لای دستمال پیچیده.
رجوی با تمام شیادی که دارد و سرمایه گذاری بر روی لابی های به اصطلاح خودش نتوانست حمایت جدی کسب کند. این را به خوبی می شود دید حدود یکسال از انتقال به لیبرتی می گذرد حتی خود آمریکا حاضر به پذیرش آنها در کشورش نیست ولی رجوی آنقدر کودن و ابله هست که فکر می کند با یکسری اقدامات می تواند آمریکا و دیگر حامیان را متقاعد به جنگ علیه ایران  کند و فشار وارد کند و حرفش را به کرسی بنشاند.
هم چنانکه رجوی برای کشور آمریکا تروریست است ولی برای سایر کشورهای دیگر تروریست خوب و این را از بی توجهی آمریکا نسبت به مجاهدین می شود دید رجوی که نا امید گشته دست به اقدام هائی می زند تا شاید افکار عمومی سایر کشورها را بر انگیزد و یا بتواند سازمان ملل را به کمک بطلبد و وقایع اخیر به خوبی نشان می دهد رجوی به نیت خودش نرسیده چون رجوی کسی هست که به او رو بدهی آستر هم باید  بدهی. البته الحق و الانصاف اگر تا همین الان هم حمایت آمریکا از رجوی نباشد معلوم نبود ملت عراق چه بر سر آنها می آوردند و تا حال آثاری از آنها باقی نمی ماند  و این مدت هم با سیاست یکی به نعل و یکی به میخ برای خودش فرجه بخرد ولی افسوس که دیگر آخر خط هست.