هر هفته بطور مستمر در سایت های وابسته به مجاهدین نامه هائی از زبان و زندانیان سیاسی در زندان های مختلف در درون ایران به چشم می خورد که برای مقامات و شخصیت های سیاسی مختلف در تمام دنیا از درون ایران و از درون زندان ارسال می گردد، خواندن چنین نامه هائی برای اینجانب ایجاد تناقض کرده و مدت زیادی است که به این موضوع فکر می کنم اما نتیجه ای برایم در بر نداشته.
همین امروز نامه ای را از قول یک زندانی سیاسی به نام ابوالقاسم فولادوند از بستگان مجاهدان که در زندان گوهر دشت کرج زندانی است می خواندم، نامه به شیوه ای نوشته شده که انگار نویسنده در خارج از ایران زندگی می کند، چرا که رونوشت نامه را هم برای دفتر نخست‌وزیری ایتالیا در رم وهم برای وزارت امور خارجه ایتالیا و هم سفارت ایتالیا در ایران ارسال کرده.
هر چقدر که به این نامه نگاری ها فکر می کنم برایم قابل هضم نیست که چگونه می شود از درون زندان هائی که همین مجاهدین در تمام دنیا در بوغ و کرنا کرده و جار می زنند که ای داد و بیداد برسید که زندان های ایران مخوفترین زندان ها در دنیاست چنین نامه هائی به بیرون آنهم نه به خانواده هایشان بلکه به نهاد های سیاسی خارجی و وزارتخانه های کشورهای خارج و به رهبران دنیا به همین سادگی ارسال شود؟
در ادامه گوشه ای از نامه فرد مزبور را لطفآ بخوانید شاید کسی پیدا شود که اینجانب را از شر این تناقضات رها سازد.
آقای فولادوند چنین می نویسد:
"متأسفانه رئیس‌جمهور ایتالیا به استقبال روحانی که در صحنه بین‌المللی به رئیس‌جمهور اعدام معروف است آمد و اینک نخست‌وزیر رنتزی قصد آمدن به ایران تحت حاکمیت رژیم بنیادگرا و قرون‌وسطایی ولایت فقیه را دارد."
خوب شخصآ فکر میکنم با آدرسی که تا کنون مجاهدین از حکومت و رژیم ایران داده و می دهند ارسال چنین نامه هائی از درون زندان های ایران که رئیس جمهور رژیم را به این شکل بیان کرده یا دروغ است و چنین نامه هائی از درون زندان ارسال نمی شود بلکه در اوورسورواز نوشته می شود، یا اینکه اگر واقعی است پس این حکومت بایستی بسیار مدرن و کاملآ دمکراتیک باشد که پس از ارسال چنین نامه های توهین آمیزی باز هم نویسنده زندانی در زندان نفس می کشد.
اگر چنین است و نامه ها واقعی هستند بایستی از مجاهدین پرسید پس با وجود چنین حکومتی که به زندانیان شما اجازه ارسال چنین نامه هائی را می دهد، چرا خودتان را دلقک دنیا کرده اید؟ ارسال چنین نامه هائی به تمام مردم دنیا این پیام را می دهد که در ایران حکومتی حاکم است که حتی به زندانیانی که آنان را تروریست می پندارد اجازه می دهد تا نامه های اینچنینی برای تمام مقامات کشورهای جهان از درون زندان ارسال کنند و با دست بازهر آن چیزی را که تمایل دارند حتی توهین به بالاترین مقام حکومتی در نامه هایشان قید کنند، خوب دمکراسی هم همین است.
گوانتانامو هم زندانی بود که تحت کنترل امریکا بود و در آن تروریست های بسیاری از کشورهای تروریست زا مانند سعودی در آن بسر می بردند، آیا امریکا به آنان این امکان را می داد تا نامه ای به بیرون ارسال کنند؟ چه رسد به آنکه مثلآ در نامه هایشان رئیس جمهور امریکا را هم هدف توهین قرار دهند، ابوغریب هم زندانی بود در بغداد که مجاهدین اعضای جدا شده خود را به آنجا تحویل می دادند منجمله خود من را، اما آیا اجازه ملاقات با صلیب سرخ جهانی را داشتیم؟ آیا امکان ارسال نامه داشتیم؟ نه به هیچ عنوان.
پس فرض بر این بگذاریم که این نامه ها دروغ است و در اوورسورواز تهیه و تنظیم می شود بایسی پرسید هدف از چاپ چنین نامه هائی چیست و چرا مجاهدین هر از گاهی چنین نامه های کذائی را در سایت های وابسته به خود چاپ می کنند؟
اگر بطور واقعی در درون ایران کسی با این عناوین که با نام آنان نامه های بسیار تندی بر علیه مقامات رژیم ایران در سایت های مجاهدین چاپ می شود وجود داشته باشد، هدف مجاهدین این است که رژیم و مقامات زندان ها را بر علیه این افراد بشورانند تا نامه نگاران که شاید روحشان هم از چاپ چنین نامه هائی در سایت های مجاهدین خبر ندارد را به پای چوبه دار بکشانند تا با مرگ آنان بتوانند در دنیا مانور سیاسی بر علیه حکومت را اندازی کنند که البته به این حرکت رزیلانه نمی شود حرکت سیاسی نام نهاد، این در نوع خود جنایت است.