چهارشنبه مورخه 25/1/95 اعضای انجمن خوزستان درادامه سفرخود به شهرستان مسجد سلیمان با خانواده حشمت الله کاربخش ازاسیران دربند فرقه رجوی دیدار کردند.
دراین دیدار آقای ذبیح الله کاربخش ضمن خوش آمدگویی وعرض تبریک به مناسبت فرارسیدن سال جدید به اعضای انجمن گفت: واقعا انجمن نجات واعضای آن همواره بعنوان یک پشتوانه قوی برای خانواده درجهت نجات عزیزانشان ازدست گروه جنایتکار رجوی که بویی ازانسانیت نبردند بوده.درادامه آقای کاربخش به شرح مختصری ازسفری که به همراه دیگر خانواده های اسیران به عراق برای حضور دراطراف کمپ لیبرتی دراسفندماه گذشته داشت پرداخت و گفت: ما بیش از 120 خانواده بودیم که دراطراف لیبرتی برای گرفتن اجازه ملاقات با عزیزان اسیرمان به مدت چند روزمتوالی جمع شده بودیم.اما واقعا دریغ از وجود یک ذره انسانیت دررهبران وفرماندهان مجاهدین که به هرنحوی سنگ اندازی کردند تا ما نتوانیم عزیزانمان را ببینیم،آنها حتی به افراد نگهبان ونفراتی را که جلوی ما خانواده ها آوردند دستورداده بودند تا صورت هایشان را بپوشانند! ازاندام های خمیده و سر و وضع ظاهری نامناسب آنها می شد حدس زد که آنها لذتی اززندگی نبرده وازدنیای امروزی خیلی عقب هستند.آنها همینطور دورخودشان می چرخیدند وفقط شعارهایی راکه روی پارچه نوشته بودند نصب می کردند. البته درقسمتی ازکمپ که می گفتند محل استقرار زنان اسیر است بعضا خانم هایی می دیدیم که با چهره های تکیده وبا حالتی که معلوم بود بسیارمشتاق هستند تا به جمع خانواده ها بپیوندند، حتی یکی از زنان اسیر را درحالیکه به دیوارتکیه داده بود وروسری اش را به صورتش کشیده ومعلوم بود که گریه می کند دیدیم.واقعا چرا؟! تاکی باید امثال برادرمن درچنین بیغوله ای که رجوی فراری برای آنها درست کرده گرفتار و حق نداشته باشند که با خانواده هایشان دیدارکنند؟!! واقعا گناه خانواده های چشم انتظارآنها چیست؟! گناه مادر پیر من چیست که سالهاست درگوشه منزل نشسته وتنها امیدش به زندگی این است که بتواند یکباردیگر فرزند اسیرش که سالیان ازاو خبری ندارد ببیند؟ آیا نهادهای بین المللی ظلمی که رجوی درحق ما انجام می دهد نمی بینند یا نمی خواهند ببینند؟ ما انتظار داریم که نهادهای حقوق بشری با ما باشند نه اینکه تنها نظاره گرظلم رجوی درحق ما باشند.چون نماینده های آنها دراطراف لیبرتی حضورداشتند وحضورما را دیده وخواسته هایی که داشتیم را هم شنیدند .
اعضای انجمن درپاسخ به صحبت های آقای کاربخش گفتند قطعا رفتار ضدانسانی که سران فرقه با خانواده های اسیران دارند برکسی پوشیده نیست رفتاری که واقعا دل هرانسانی را بدرد می آورد.اما متاسفانه سران فرقه ای که برای بقاء فرقه خود تمامی مرزهای خیانت وجنایت را درنوردیدند مهم نیست که افراد اسیرپدرومادرانی دارند که سالهاست چشم به راه آنهاهستند.درمورد اعضای اسیرهم باید گفت قطعا آنها هم دوست دارند آزاد باشند ونزد خانواده هاشان برگردند ومثالی که از گریه زن اسیر در خلوت و بدورازچشم مسئولین فرقه زدید گویای همین واقعیت است.افراد اسیربدلیل سالها القا تفکرات فرقه ایی به آنها توان تصمیم گیری درست برای خروج ازدامی که درآن گرفتارشدند ندارند. متاسفانه نهادهای حقوق بشری هم دراین زمانه فقط ادعای دفاع ازحقوق بشردارند. پس بنابراین این مسئله نشان می دهد که همه ما اعم ازخانواده های اسیران وهم اعضای جداشده می بایست به هرنحو ممکن به تلاش خودمان برای آزادی ونجات اسیران دربند ادامه دهیم.
این دیدار با ابرازامیدواری برای آزادی هرچه زودتراسیران دربند فرقه بعد ازیک ساعت ونیم به پایان رسید.