موسسه ی واک فری جنبشی جهانی ست که برای پایان دادن به برده داری مدرن، در استرالیا بنیان نهاده شده است. بر اساس آمار این مؤسسه در حال حاضر 46 میلیون نفر در جهان گرفتار برده داری مدرن هستند. بر اساس تعریفی که واک فری ارائه می دهد، برده داری مدرن شرایطی است که فرد مورد بهره کشی قرار میگیرد و نمی تواند از تهدیدها، خشونت ها، شستشوی مغزی، سوء استفاده از قدرت و فریبکاری که در سیستم بر او تحمیل می شود فرار کند. به تعریف واک فری، در سیستم های برده داری مدرن، فرد مجبور است که به رایگان کار کند. نظام های برده داری شامل برده داری کودکان، ازدواج اجباری، بردگی خانگی و کار اجباری می شوند که برده ها را با ارعاب و خشونت ملزم به اطاعت می کنند.
برای کسانی که تجربه ی زندگی در درون قرارگاه های سازمان مجاهدین خلق داشته اند، ویژگی های برده داری مدرن که در بالا ذکر شد بسیار ملموس و آشنا به نظر می رسد. این افراد حتی می توانند چند ویژگی دیگر نیز که در فرقه ی رجوی تجربه کرده اند را به فهرست بالا اضافه کنند مانند ازدواج اجباری، طلاق اجباری، جدایی کودکان از والدین، محرومیت از خواب و استراحت و نمونه های بسیار دیگری از نقض حقوق بشر. به علاوه، در گزارش موسسه ی رند به سفارش وزارت دفاع امریکا آمده است که مجاهدین خلق یک فرقه است که طلاق و تجرد اجبار ی، کنترل دائمی، کار اجبار ی، محرومیت از خواب، سوءاستفاده ی جسمی، توقیف اموال ، انزوای عاطفی و زندانی کردن اعضای مخالف، را در ساز وکار خود به کارمی برد. در حالی که مجاهدین خلق ادعا می کند که مخالف " هرگونه بهره کشی انسان از انسان " است، حقیقت درونی این فرقه کاملاً مخالف آن را ثابت می کند.
بر اساس تحقیقات واک فری، نیمی از قربانیان برده داری مدرن زنان و دختران هستند و 3/1 قربانیان کودکان هستند. در مورد فرقه ی مجاهدین خلق، حدود 900 عضو از سه هزار عضو فرقه زن هستند و شمار زیادی از فرزندان اعضای فرقه هم از قربانیان روش های مخرب آن هستند.
بر اساس خاطرات و شهادت های اعضای جدا شده چون نادره افشار ومنیره حبشی، کودکان در قرارگاه های مجاهدین خلق از والدین خود جدانگه داشته می شدند و در مواردی مجبور به کار اجباری می شدند. پس از جنگ اول خلیج، سازمان کودکان را از والدین کاملاً جدا کرد و به اروپا فرستاد. در اروپا کودکان در پانسیون ها و نزد خانواده های هوادار نگه داشته می شوند و برای جمع آوری پول به نفع سازمان برای گدایی به خیابان ها فرستاده می شدند. چنانچه موسسه ی واک فری نیز اذعان میکند، گدایی اجباری یکی از نمونه های نقض حقوق کودکان در سیستم های برده داری مدرن در اروپا، آسیا، آفریقا و امریکای لاتین است. این موسسه رسماً عنوان میکند:" جنایت کاران کودکان را به گدایی کردن در خیابان ها مجبور می کنند."
بر اساس آمار واک فری، 68 درصد از برده ها در سراسر دنیا مجبور به کار اجباری بدون دستمزد هستند. در مورد فرقه رجوی همه ی اعضا وادار به کار اجباری بدون دستمزد می شوند. آنها مجبورند که ساعات طولانی روزانه کار کنند، همواره از کمبود خواب رنج می برند. اعضای سابق از کارهای جان فرسایی در جدول روزانه ی کاری فرقه ی رجوی نام می برند که بعضاً غیرلازم و بی فایده است و تنها برای مشغول نگه داشتن جسم و ذهن اعضا کاربرد دارد. خانم زهرا میرباقری از کیسه های هشتاد کیلویی پر از سنگ می گوید که باید از جایی به جای دیگر جابجا می کرد و مجبور بود در حین حمل کیسه بدود. وی اکنون پس از سال ها خروج از فرقه، از درد مزمن گردن و کمر رنج می برد.
موسسه واک فری همچنین بیان می کند که در سیستم های برده داری مدرن، قربانیان پشت درهای بسته نگه داشته می شوند مانند اعضای مجاهدین خلق که حتی اجازه ندارند با هیچ کس خارج از کمپ تماسی داشته باشند. در داخل کمپ ها هم روابط افراد بسیار محدود است و سران فرقه مانع از ارتباطات دوستانه و صمیمی میان اعضا می شوند. اعضا به تلفن و اینترنت دسترسی ندارند و مسئولان فرقه اخبار جهان بیرون را به صورت فیلتر شده و گزینشی به اعضا منتقل می کنند. اعضا تنها به وسیله ی رسانه های تبلیغاتی خود فرقه تغذیه ذهنی و اطلاعاتی می شوند.
قربانیان مجاهدین خلق در کمپ های عراق، آلبانی و فرانسه زیر مستبدترین سیستم نظارتی و کنترل گر زندگی می کنند. کسانی که موفق به فرار از مجاهدین خلق می شوند، در واقع به قیمت جان خود ریسک فرار را پذیرفتند چرا که مسعود رجوی به آن ها گفته بود که سازمان خروجی ندارد. گزارشی سازمان دیدبان حقوق بشر از نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق با عنوان " خروج ممنوع" که در سال 2005 منتشر شد ، اشاره به همین نکته و ده ها مورد حقوق بشری دیگر در فرقه رجوی دارد. موسسه ی واک فری در این باره می نویسد:" قربانیان می گویند کسانی که در حین اقدام به فرار دستگیر می شوند یا کشته می شوند و یا به دریا انداخته می شوند. (به دریا انداختن بیشتر درباره ی برده های تایلندی که برای ماهیگیری در شرایط سخت و بدون دستمزد بهره کشی می شوند، کاربرد دارد)
بهره کشی جنسی یکی دیگر از موارد نقض حقوق بشر است که بر اساس آمار واک فری دربرده داری های مدرن رخ می دهد. این جرم به صورت گسترده در فرقه رجوی نیز رخ داده است. مسعود رجوی رهبر عقیدتی فرقه، تنها کسی است که در کل فرقه حق ازدواج و داشتن روابط جنسی دارد. بنابراین به خود اجازه می دهد که با شمار زیادی از زنان عضو شورای رهبری فرقه رابطه داشته باشد. بتول سلطانی یکی از قربانیان فرقه ی رجوی پس از جدا شدن از فرقه برای نخستین بار از این راز پرده برداشت.
موسسه ی واک فری درباره ی برده داری در نقاط مختلف دنیا از جمله تایلند، انگلستان، کشورهای خاورمیانه و…آمار و اطلاعات دقیقی ارائه می دهد و بدین طریق سعی دارد که اذهان جهانیان را درباره ی جنایات حقوق بشری که در جوامع مدرن رخ می دهد، روشن کند.از این رو، قربانیان سازمان مجاهدین خلق (فرقه ی رجوی) نیز باید به عنوان بخشی از این جمعیت عظیمی که از برده داری مدرن رنج می کشند ، تلقی شوند. حتی شاید به دلیل ژست دمکراسی خواه رهبران این فرقه و پروپاگاندای پرطمطراقش مورد قربانیان مجاهدین خلق وخیم تر و بحرانی تر به نظر برسد. علیرغم ادعاهای رهبرانشان درباره ی دمکارسی و آزادی در واقع اعضای فرقه مجاهدین خلق در معرض دهشتناک ترین موارد نقض حقوق بشر هستند.
مزدا پارسی