لابی گری به یکی ازارکان سیاست خارجی دولت ها بدل شده وتلاش هرکشور برای تقویت لابی های خود درسراسر جهان، اظهرو من الشمس وقاعده ای کلی است!
اما سازمان های سیاسی خارج از حکومت- بخصوص اگر این سازمان ها مدافع منافع اکثریت مردم – زحمتکشان کشور خود باشند- ازاین قاعده ی عمومی پیروی نکرده ودرعوض سعی دربرقراری وسیع ترین روابط با این اقشار وسیع اجتماعی کرده و در عرصه ی خارجی، میکوشند که افکار عمومی وسیع ترین لایه های اجتماعی کشورهای خارجی را – که باز همان زحمتکشان و یا سندیکا ها و احزاب آنهاست – جلب کرده ودرمبارزات خود بنفع مردم، ازاین اهرم مردمی استفاده کنند.
مثلا با برقراری تماس با اقشار وسیع ، به کشورهای متجاوز فشار آورند که به دیگران حمله نکرده و اراضی آنها را متصرف نکنند و…
یا ازافکار عمومی جهانی وبشریت صلح طلب وترقی خواه بخواهند که بافشار آوردن بردولت های خود، مانع ایجاد روابط دوستانه با نظام های استبدادی شوند و…
اما باندرجوی که حوصله ی کافی ندارد وازطرف دیگر با سبک وسنگین کردن اعمال خود میداند که از حمایت های مردمی داخل وخارج بی بهره است، به رهبران ومسئولین کشورهایی مراجعه میکند که یار ومددکار آنها برای کسب قدرتی باشند که بشدت تشنه ی آن است!
از این بابت است که شما هیچ جریان مترقی ویا رهبر دموکرات کشوری – اگر کشور دموکراتی درجهان وجود داشته باشد- را پیدا نمیکنید که رجویه بدان مراجعه کند!
آری!
باند رجوی در تقلا برای یارگیری از صف انقلاب وانقلابیون در جهان، صف اول را انتخاب کرده وتمامی درخواست هایش از این دسته است!
اما یاری خواستن ازاین دسته که کارگزاران نظام سلطه گر غرق دربحران است، بدون واسطه و… امکان پذیر نیست و این فرقه ی ضد ملی، راهی جز توسل به لابی ها نخواهد داشت!
مشکل این است که ترامپ – صرفنظر ازاینکه چقدر خواهد توانست – فرمان قاطعی دایر برممنوعیت لابی گری خارجی ها در کشور آمریکا صادر کرده است!
این موضوع مسلما که سبب ناراحتی شدید رجویه است وبدین خاطر است که درمیان اخبار پی درپی اش، اثری ازاین فرمان ترامپ دیده نمی شود!!!
فرید