سران سازمان تروریستی و ضدبشری رجویسم از دیرباز تاکنون با ربودن فرزندان خانواده ها و سوءاستفاده های بسیار از آنها در اعمال تروریستی و یا خرابکاری و تخریب افراد، سعی در دور نمودن عناصر خود از دنیای واقعی را داشتند که بحول و قوه الهی بعد از تشکیل شدن کمپی در برابر اسارتگاه اشرف و حضور چهار ساله خانواده ها در برابر آن به رهبری و هدایت خانم عبداللهی، این تار عنکبوتی که سران فرقه رجوی بدور ان تنیده بودند از هم پاشید و ذهن بیشتر عناصر آن نسبت به آزادی واقعی باز شد و تعدادی توانستند به معنای آزادی واقعی پی ببرند و آن را بچشند و خود را رها سازند.
محمد آقا عبداللهی یکی از هزاران خانواده ای میباشد که سالیان سال متاسفانه از وجود برادرش در سازمان ضدخانواده رجوی بیخبر بوده و همه این سال ها نگران وضعیت جسمی و روحی او بودند و برای پیدا نمودن او و اطلاع یافتن از وضعیت او به تمام نهادهای مثلا حقوق بشری مکاتبه نموده و به تمام ارگانهای مرتبط نیز سرکشی نموده ولی متاسفانه هیچ خبری از برادرش رامین بدست نیاورده و اکنون در دیدار با انجمن نجات از مسئولان درخواست رسیدگی دارد.
محمدآقا میگوید که رامین مدتها پیش برای کاریابی به یکی از کشورهای همسایه رفت و بعد از مدتی که تماسهایی با او داشتیم دیگر خبری از او به ما نرسید و همه خانواده را نگران وضعیت خودش نمود که ما از همان زمان پیگیر او بودیم ولی نتوانستیم هیچ گونه خبری از او بدست بیاوریم تا اینکه یکی از فامیلهایمان در چند سال گذشته خبر رساند که تصویر رامین را در سیمای فرقه رجوی که ما تا اون موقع اصلا نمیدانستیم آنها چه موجوداتی هستند دیده که با شنیدن خبر سلامتی برادرم ذوق و شوق فراوانی ما را گرفت و دنبال این بودیم که بتوانیم او را ملاقات نمائیم ولی متاسفانه با خبرهایی که در رسانه های داخلی خودمان از حضور خانواده ها در جلوی زندان اشرف دیدیم و شنیدیم تمام آرزوهای ما یهویی ناپدید شد و سایه شوم نگرانی دوباره بر سر همه خانواده فرو ریخت.
صدای آقای عبداللهی کمی عوض میشود و با ناراحتی میگوید که این سران فرقه رجوی مگر از کدام قوم و طایفه ای هستند که این همه پدران و مادرانی که برای یک لحظه دیدار با فرزندانشان عازم سرزمینی خشک و بی اب و علف شده اند را اجازه نمیدهند که فرزندانشان را ببینند؟!
وی میگوید چرا هیچ نهاد و ارگان بین المللی که این همه ادعا نیز میکنند نتوانسته اند ترتیبی دهند تا ما خانواده ها برای یک ساعت هم که شده بتوانیم با برادران و فرزندانمان ملاقات آزادی داشته باشیم؟
وی ادامه میدهد که بدترین و شرورترین زندانیان نیز در هر حال میتوانند با خانواده های خودشان ملاقات و دیداری داشته باشند و حتی در برخی موارد برای چند روزی به خانه هایشان بروند، چرا سران فرقه رجوی چنین اجازه هایی را به عناصرشان نمیدهند، مگر اینکه این سازمان و فرقه تماما ضد خانواده و ضدبشر باشد که در ان صورت کشورهای غربی که این همه ادعای رعایت حقوق بشری مینمایند کجا هستند که به داد این خانواده ها برسند؟
آقای عبداللهی در مورد سران فرقه رجوی که در کشورهای غربی زندگی میکنند میگوید چرا سرکرده خبیث این سازمان خودش در ناز و نعمت بسر میبرد و این بیچارگان در سرزمین خشک و بیابانی و اینکه الان که عناصرشان همگی نیز پیر و خسته شده اند و به کشوری اروپایی رفته اند باید از لانه هایشان بیرون بیایند؟
سئوالاتی که آقای عبداللهی مطرح مینمود تماما مشکلاتی بود که خانواده ها با آن دست و پنجه نرم میکنند و بغیر از مسئولین کشورمان تاکنون کسی پیگیر درخواستهای آنها نبوده و هیچ ارگان بین المللی نیز با وجود نامه نگاری و ایمیلهای بسیار جوابگوی آنها نبوده و نیستند و تنها دلیل آن نیز حمایت کشورهای حامی تروریست از این فرقه شوم بوده و هست که اجازه نداده تاکنون برای این همه کشتار، سران ان حتی برای یکبار هم کارشان به دادگاههای صالحه بین المللی برسه و این یعنی حمایت تمام قد از تروریسم و فرقه ضد خانواده و بشریت.